ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω να μπώ σε αυτή τη στήλη ενάμιση χρόνο, από τότε που απέκτησα ζωή. Μέσα σε αυτόν τον ενάμιση χρόνο, γνώρισα δύο άντρες. Περισσότερους γνώρισα ερωτικά, αλλά με αυτούς τους δύο υπήρξε κάτι ανατριχιαστικά έντονο. Και οι δύο πολύ όμορφοι, έξυπνοι, αστείοι, ψαγμένοι, ένιωσα πολλά συναισθήματα. Και θέλω να καταλήξω κάπου. Στο πόνο. Έχω πληγωθεί πολύ κι από τους δύο, αν και μένει και μία γλυκιά γεύση. Πριν ενάμιση χρόνο, δεν ζούσα. Στη κυριολεξία. Δεν είχα φίλους, δεν έβγαινα από το σπίτι. Έπειτα τα πράγματα άλλαξαν. Απέκτησα ζωή, φίλους... Και γνώρισα και τον έρωτα. Ακόμα δεν έχει ξεκαθαρίσει κάτι όμως μέσα μου. Είναι καλύτερο να είσαι αποκομένη από τον έξω κόσμο και να είσαι σαν ζωντανή νεκρή χωρίς να διατρέχεις κίνδυνο να σε πληγώσει κάποιος ή είναι προτιμότερο να ζεις τον έρωτα και ας σε πονάει ψυχικά και σωματικά όσο τίποτα;