ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πώς θα μπορούσε μια κοπέλα που ενδιαφέρεται να σχετιστεί ερωτικά με το άλλο φύλο να γίνει αξιοπρόσεκτη; Δε εννοώ να περπατά στον δρόμο και να λιποθυμούν τα αρσενικά από την ομορφάδα της, απλώς να μην είναι τόσο αόρατη στους άντρες ώστε να μπορέσει να τραβήξει το ενδιαφέρον κάποιου.Κοντεύω 25 κι ακόμα δεν έχω νιώσει πώς είναι να σε φλερτάρει κάποιος, να σε ξεχωρίζει μέσα στο πλήθος και να σκέφτεται "αυτή την κοπέλα θα ήθελα να τη γνωρίσω". Νιώθω πως είμαι εντελώς αδιάφορη κι αόρατη για τους άντρες και δεν είμαι και κακάσχημη ρε γαμώτο.Προσέχω και περιποιούμαι αρκετά τον εαυτό μου, προσπαθώ καθημερινά να βελτιώνω ακόμα και τον χαρακτήρα μου, αλλά και πάλι είμαι μια αόρατη οντότητα. Κάποια στιγμή σκέφτηκα αυτό που λέει ο λαός "αν δεν πάει ο Μωάμεθ στο βουνό, πάει το βουνό στον Μωάμεθ" κι έτσι τόλμησα να κάνω εγώ την πρώτη κίνηση και να πλησιάσω κάποιον που μου άρεσε απ' τη σχολή. Το αποτέλεσμα ήταν ολέθριο, μόνο την ταμπέλα της απελπισμένης αγάμητης που δε μου κόλλησε ο τύπος, παρόλο που τον είχα προσεγγίσει πολύ ευγενικά και χωρίς να γίνω φορτική - απλά του έδωσα ένα χαρτάκι με το τηλέφωνό μου κι από κάτω έγραφα "αν ποτέ θελήσεις, θα χαρώ να πιούμε μαζί έναν καφέ".Μετά από αυτό ντρεπόμουν ακόμα και να πατήσω στη σχολή, εννοείται πως η ψυχολογία μου έπεσε ακόμα περισσότερο κι ούτε πρόκειται να ξανακάνω κάτι τέτοιο.Μια μέρα λοιπόν από εκείνες που με είχε πάρει τόσο πολύ από κάτω, είπα στην κολλητή μου "σε εκλιπαρώ, πες μου την αλήθεια όσο σκληρή κι αν είναι, είμαι όντως τόσο άσχημη που κανείς δε γυρίζει καν να με κοιτάξει; Μήπως είμαι σκατοχαρακτήρας; Εκπέμπω αρνητική ενέργεια ή ξινίλα ή σνομπισμό;" Μου απάντησε πως τίποτα από αυτά δεν ισχύει, πως είμαι μια χαρά κορίτσι σαν όλα τα χιλιάδες άλλα εκεί έξω και πως ίσως να έχει απωθητικό ρόλο η εσωστρέφειά μου. Μου είπε: "Όταν σε είχα πρωτοδεί πριν καν ανταλλάξουμε την πρώτη κουβέντα, μου είχε φανεί κάπως αυτή η μόνιμη μελαγχολία που έχει το βλέμμα σου. Τώρα που σε γνωρίζω ξέρω πως αυτό είναι το φυσικό σου και δε σημαίνει κάτι, αλλά τότε που δε σε ήξερα ακόμα νόμιζα πως είσαι μονίμως λυπημένη, ότι κάτι σου συμβαίνει στη ζωή σου κι έτσι φοβόμουν να σε προσεγγίσω. Μπορεί το ίδιο να έχει συμβεί και με κάποιο αγόρι που του άρεσες, αλλά δίστασε να σε πλησιάσει κι έτσι εσύ δεν το έμαθες ποτέ και τώρα πιστεύεις πως δε σε θέλει κανένας άντρας και δε θα καταφέρεις να κάνεις ποτέ σου σχέση και θα πεθάνεις παρθένα και μπλα μπλα μπλα".Εσείς οι πιο ώριμοι/ώριμες τι συμβουλές θα μπορούσατε να μου δώσετε; Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων.