__________________
1.
Αγαπητη α, μπα, σου στελνω για να μοιραστω εναν προβληματισμο μου μαζι σου. Ειμαι διπολικη και ενω κατα κοινη ομολογια εμφανισιμη οταν συναπτω μια σχεση δεν ξερω πως να το πω στους συντροφους μου. Φυσικα μαζι με ολα εκδηλωνεται σε μενα το συμπτωμα της υπερσεξουαλικοτητας και ενω προσπαθω να το κρυψω, οταν καταληγω με εναν αντρα στο κρεβατι γινεται αντιληπτο το προβλημα μου. Τι λες να κανω για αυτο; Να το λεω στους εραστες μου απο πριν ή να κανω την κινεζα; Φιλια απο μυκονο
-Αννιαχ
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Αυτά είναι ζητήματα που πρέπει να συζητήσεις με τον ψυχίατρο που σε παρακολουθεί. Δεν είναι κουβέντες για το καφενείο.
__________________
2.
Λενα γεια! Γυρω στα 15 μου κολλησε η ιδεα να γινω κομμωτρια. Οι γονεις μου ηταν της αποψης οτι οποια ασχολειται με την κομμωτικη, το κανει επειδη δεν εχει μυαλο για γραμματα, σαν μονοδρομος λογω της χαμηλης νοημοσυνης της. Ημουν καλη μαθητρια, αλλα ηθελα να γινω κομμωτρια. Μου ελεγαν επισης, οτι δεν κανω για κομμωτρια γιατι δεν ειμαι πολυ γρηγορη στις κινησεις μου και οτι το επαγγελμα που θα μου ταιριαζε ειναι η λογιστικη. Ειχαμε διαμαχη. Ανενδοτοι για κομμωτικη. Περασα λογιστικη. Δεν μου αρεσε και την παρατησα. Τωρα πηγαινω σε μια σχολη κομμωτικής. Οι γονεις μου εχουν αρνητικη σταση. Εξακολουθει να μου αρεσει η κομμωτικη, αλλα...δεν ξερω. Ειναι φορες που νιωθω οτι δεν θα καταφερω να πετυχω σε αυτο το επαγγελμα. Μηπως οι γονεις μου ειχαν δικιο; Η με εχουν επηρεασει και νιωθω ανικανη; Η εξασκηση βοηθαει η ειναι καθαρα θεμα ταλεντου; Ειμαι τελειομανης, κρινω αυστηρα τον εαυτο και απογοητευομαι ευκολα. Μηπως δεν κανω για κομμωτρια;
-.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Οι γονείς σου σίγουρα σε έχουν επηρεάσει. Οι γονείς μας επηρεάζουν, το ξέρουν πάρα πολύ καλά, Οι λιγότερο ώριμοι γονείς το χρησιμοποιούν για να καταφέρουν αυτό που θέλουν, τους αρέσει πάρα πολύ να το εξασκούν, είναι μεγάλος πειρασμός η ευκολία που έχουν να επηρεάσουν τόσο βαθιά έναν άλλον άνθρωπο. Να θεωρείς δεδομένο ότι σε επηρεάζουν οι γονείς σου, όπως τον ήλιο που ανατέλλει κάθε μέρα.
Αναρωτιέμαι με ποιο επιχείρημα υποστήριξαν τη θεωρία ότι σου πάει η λογιστική. Ή δεν χρειάστηκαν καν επιχείρημα; Χαίρομαι πάρα πολύ που δεν υπάκουσες έστω και με εμπόδια και ξεκίνησες να κυνηγάς αυτό που αγαπάς από τα δεκαπέντε σου. Μπράβο σου. Τίποτα απολύτως δεν είναι καθαρά θέμα ταλέντου. Όλα είναι και θέμα εξάσκησης. Το ταλέντο δίνει μια επιπλέον ευκολία, αλλά δεν πας για πρωταθλητισμό, για να ασκήσεις το επάγγελμα που αγαπάς πας. Όσο πιο πολύ εξασκηθείς, τόσο καλύτερη θα γίνεις. Αυτό είναι νόμος, επίσης όπως ο ήλιος που ανατέλλει κάθε μέρα.
Η τελειομανία και η αυστηρότητα δεν είναι κακά στοιχεία. Η εύκολη απογοήτευση όμως, είναι. Σκέψου σε τι βαθμό έχεις επηρεαστεί και σε αυτό από τους γονείς σου. Συνέχισε την προσπάθεια χρησιμοποιώντας την τελειομανία και την αυστηρότητα υπέρ σου, προσπαθώντας να ελέγχεις τις έντονες αντιδράσεις απογοήτευσης. Ο χρόνος λειτουργεί υπέρ σου. Όσο περισσότερο προσπαθείς, τόσο καλύτερη θα γίνεσαι. Είναι βέβαιο. Αν θέλεις, διάβασε και το βιβλίο «Άνθρωποι που ξεχωρίζουν» του Μάλκολμ Γκλάντγουελ. Νομίζω θα σε βοηθήσει πολύ και θα σε προβληματίσει σχετικά με την έννοια του αόριστου «ταλέντου» σε σχέση με την επιτυχία.
__________________
3.
Αγαπητή Α Μπα, σε διαβάζω εδω και πολυ καιρο και πραγματικα έχεις ανοίξει ενα υπέροχο παράθυρο τα μεσημέρια στην δουλεια. Το θεμα μου ειναι το εξής, με το αγορι μου ειμαστε πολυ καιρο μαζι και γνωριζόμαστε απο το γυμνάσιο. Άφαντος ο πατέρας του, η μητέρα χρεωκοπημένη και τα αδέρφια άνεργα χωρις καμία προοπτική. Το αγορι μου οτι εχει καταφέρει μέχρι τωρα το εχει κανει μόνος του και παράλληλα βοηθάει τους δικούς του. Το οτι τους βοηθάει με ενοχλεί λιγο γιατι στερείται πραγματα ενώ αυτοί δεν έχουν κανει τίποτα. Αλλα δεν μου πέφτει λόγος οπότε δεν λεω τίποτα. Σε ολη αυτή την κατάσταση λοιπον η μαμά μου τα έφτιαξε έναν Αφγανό στην καταγωγή άνδρα που γνώρισε στα χωράφια που δουλεύει. Παρεπιπτόντως απο την φοιτητική μου ζωή ειμαι εθελόντρια και υπέρ της διαφορετικότητας. Οταν το έμαθα ομως έπαθα σοκ! Πως γινεται σε μια στιγμή ενώ ειμαι υπέρ των μεταναστών κτλ να μην θέλω για μέλος της οικογένειας του αγοριού μου έναν Αφγανό; Πως να το διαχειριστώ; Να εκφράσω την αντιπάθεια μου κ να σταματήσω τον εθελοντισμό ; ειναι σαν να προδίδω αξίες και ιδέες αλλα πραγματικα δεν θέλω για κανενα λογο να συστήσω τον κύριο αυτο ως πεθερό μου στους γονείς μου και σε κανεναν γενικότερα. Αυτα.
- Σε διχασμό
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Γίνεται, αν είσαι ρατσίστρια. Οι αξίες και οι ιδέες που νομίζεις ότι έχεις, όπως φαίνεται, είναι επιφανειακές. Δεν ξέρω πώς θέλεις να το διαχειριστείς, είναι δικό σου θέμα. Μπορείς να το πάρεις απόφαση ότι είσαι ρατσίστρια και να κόψεις τον εθελοντισμό αυτού του είδους, ή να γίνεις μαχητική ρατσίστρια και να αρχίσεις τον «εθελοντισμό» άλλου είδους, ξέρεις εσύ. Ή μπορείς να προβληματιστείς και να σοκαριστείς, όχι για τον Αφγανό «πεθερό», αλλά για τον εαυτό σου, να δεχτείς ότι έχεις πολύ μέλλον ακόμα μέχρι να δεχτείς την διαφορετικότητα, και να παραδεχτείς ότι δεν είσαι «υπέρ των μεταναστών» αλλά υπέρ της ιδέας, και ακόμη περισσότερο, υπέρ της εικόνας που αποκτάς για τον εαυτό σου όταν σκέφτεσαι ότι είσαι άνθρωπος που είναι υπέρ των μεταναστών. Ίσως ξεκίνησες τον εθελοντισμό από φοιτήτρια επειδή έτυχε να είναι αυτό που θεώρησες πιο κουλ για σένα εκείνη την εποχή, όπως διαλέγει κανείς παπούτσια, μουσικά γούστα, για να ταιριάξει καλύτερα στο σύνολο. Τώρα κατάλαβες τι σημαίνει «είμαι υπέρ των μεταναστών», και όπως φαίνεται, δεν είσαι και τόσο πολύ. Σκέψου ποια είσαι, ποια θέλεις να είσαι, και πράξε αναλόγως.
__________________
4.
Αγαπητή Α,μπα μου!
Ξέρεις είμαι πολύ λυπημένη. Σε σημείο πανικού. Ίσως παγιδευμένη. Το πρόβλημα μου αφορά την οικογένεια μου. Είμαι 24 και έζησα σε μια καλή περιοχή, σε ιδιωτικό σχολείο και γενικά σε μια οικογένεια με μεγάλη οικονομική ευχέρεια. Παρόλα αυτά λάθος χειρισμός και πολλά λάθη μας έφτασαν σε μια άθλια οικονομική κατάσταση με πολλά χρέη, δάνεια κτλ....από εκεί που τα είχαμε όλα, τώρα δεν έχουμε τίποτα. Ήμουν καλή φοιτήτρια όποτε τελείωσα τις σπουδές μου στην ώρα μου και με πολλές θυσίες...παρόλα αυτά δεν μπορώ να βρω δουλειά, όσο και να προσπαθώ!! νιώθω μόνη, αποτυχημένη, οι τριβές στο σπίτι μου είναι το κερασάκι στην απόλυτη απελπισία μου, ντρέπομαι για το σπίτι μου αλλά και για την οικονομική μου κατάσταση που δεν μπορώ να κάνω κάτι για να την αλλάξω! Και σε ρωτάω! Πως είναι δυνατόν η έλλειψη χρημάτων να φέρνει τόση δυστυχία? Να απομακρύνει οικογένεια και φίλους; ποιον να κατηγορήσω για αυτή την κατάσταση; αγαπώ τους γονείς μου, τους λατρεύω αλλά πως μπορώ να ξεχάσω όλη αυτή την κατάσταση ενώ νιώθω τόσο θυμό και αδικία.;;;
- Η αταίριαστη.
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Κάπου έχω διαβάσει ότι το να χάνεις λεφτά (και κοινωνική θέση, ανέσεις και τα λοιπά) είναι ασύγκριτα μεγαλύτερο τραύμα από το να έχεις γεννηθεί φτωχός. Δεν είναι και καμία τρομερή σοφία, βέβαια, ακούγεται αρκετά αυτονόητο. Προφανώς θρηνείς περισσότερο κάτι που έχασες, από κάτι που δεν είχες ποτέ.
Δεν ξέρω πώς γίνεται να αναρωτιέσαι πώς η έλλειψη χρημάτων φέρνει τόση δυστυχία. Πρέπει να είχατε πραγματικά πολλά λεφτά πριν για να το ανακαλύπτεις τώρα.
Λυπάμαι, αλήθεια λυπάμαι που ζεις κάτι τέτοιο. Μόνο να υποθέσω μπορώ πόσο σκληρό και αλλοτριωτικό μπορεί να είναι. Τώρα πρέπει να το φιλοσοφήσεις, για να μην γυρνάνε οι σκέψεις σου σαν μύγες γύρω από το ψοφίμι. Πρέπει να το επεξεργαστείς για να προχωρήσεις. Ξέρεις ποιον πρέπει να κατηγορήσεις. Δεν χρειάζεται να ξεχάσεις τίποτα. Μπορείς να αγαπάς τους γονείς σου, παρόλα αυτά. Μπορείς να είσαι θυμωμένη, και να τους αγαπάς ταυτόχρονα, ακόμη και να τους λατρεύεις. Η καρδιά έχει άπειρα συγκοινωνούντα δοχεία, βρες τα και γέμισε τα. Αυτό που είμαστε είναι το αποτέλεσμα αντικρουόμενων σκέψεων.
Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι η τελευταία λέξη. Η αδικία. Χάσατε τα λεφτά σας, τον κοινωνικό σας κύκλο και πιθανόν τον τρόπο που προσδιορίζετε τον εαυτό σας επειδή, όπως λες, έγινε λάθος χειρισμός και πολλά λάθη. Πού είναι η αδικία που σε πνίγει; Η αδικία, όπως την χρησιμοποιείς, είναι σα να λες ότι είχες το απόλυτο δικαίωμα να διατηρήσεις την οικονομική σου επιφάνεια και κάποιος σου το πήρε. Φυσικά, δεν είναι έτσι. Είναι πολύ σκληρό, αλλά αυτό είναι. Δεν έχασες κάτι που είχες νομοτελειακά, αλλά κάτι που έτυχε να έχεις με τις προσπάθειες άλλων, και το έχασες από λάθη άλλων. Δεν το δημιούργησες εσύ, ούτε το πήραν ειδικά από σένα, άρα δεν είναι κάποιο δικαίωμα που έχασες. Δεν σου το λέω για να σε πληγώσω, αλλά για να σε βοηθήσω, όπως μπορώ. Το σύμπαν δεν λειτουργεί με τέτοιους όρους. Ατυχία είναι να σε χτυπήσει αμάξι που δεν σε είδε, αδικία είναι να μην παίρνεις προαγωγή επειδή έχεις σκούρο δέρμα. Το να χάσεις την θέση σου από λάθη, ούτε ατυχία, ούτε αδικία είναι.
__________________
5.
Αγαπητή Α Μπα, Ίσως να μην δημοσιευσεις ποτέ την ερώτησή μου. Ίσως να μην καταλήξει ως ερώτηση. Από πάντα ήμουν ντροπαλή, εσωστρεφής, δύσκολη στο να κάνω φίλους αλλά αν ταιριάξω με κάποιον βγάζω τον ποιο κοινωνικό εαυτό μου. Είμαι και λίγο εγωίστρια και τελειομανής. Από μικρή έκλαιγα χωρίς ή με λόγο. πχ αν μου μιλούσε κάποιος απότομα, αν έγραφα άσχημα στο πιο ασήμαντο τεστ έκλαιγα. Δεν ξέρω γιατί πάντως δεν πιστεύω ότι είνιαι φυσιολογικό. Γιατί ακόμα το κάνω. Κλαίω μόνη μου και τώρα όταν νιώθω άγχος, οργή, φόβο, πίεση. Σκέφτομαι άσχημες στιγμές του παρελθόντος σε άκυρες στιγμές και κλαίω. Όσοι με γνωρίζουν από παλιά ξέρουν το ελαττωμά μου αυτό κ η μητέρα μου από κάποια στιγμή κ μετά όταν πήγαινε να μου μιλήσει απότομα μου έλεγε μην τολμήσεις και κλάψεις πράγμα που με έκανε να κλαίω ακόμα περισσότερο. Έχω φτάσει στο σημείο να είμαι σε δημόσιο χώρο και δάκρυα να τρέχουν απ τα μάτια μου και να μην ξέρω γιατί ενώ προσπαθώ να τα κρύψω ή να κλαίω χωρίς να θέλω Ναι, ίσως είμαι υπερβολικά ευαίσθητη. Τώρα ζω στην επαρχία μόνη όπου σπουδάζω, έχω κάνει ελάχιστους φίλους, ο ύπνος είναι η αγαπημένη μου ασχολία και με το ζόρι βγαίνω έξω. Προσπαθώ και πάντα προσπαθούσα να αποφεύγω τις κοινωνικές επαφές. Τελευταία έχω ελάχιστη όρεξη (για τα πάντα) και πολύ άγχος. Ίσως φταίει η εξεταστική. Τέλος, τα τελευταία βράδια δεν κοιμάμαι καλά, χάνομαι και σκέφτομαι τρόπους αυτοκτονίας. Όμως αν και δεν θα την επιχειρούσα, η σκέψη μοιάζει ελκυστική. Δεν το έχω πει σε κανέναν και δεν πρόκειται να απευθυνθώ σε ψυχολόγο. Μια σκέψη για το τι μπορεί να συμβαίνει στο ψυχισμό μου θα ήταν αρκετή. Ευχαριστώ
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Ζητάς διάγνωση σα να είμαι ψυχολόγος, δηλώνοντας ότι δεν θα πας σε ψυχολόγο. Δηλαδή, θέλεις ψυχολογική αξιολόγηση από κάποιον που δεν είναι ψυχολόγος. Δεν θέλεις να πας, γιατί δεν θέλεις να μάθεις τι σου συμβαίνει. Θα ήθελες να μάθεις τι σου συμβαίνει υπό τον όρο ότι αν δεν σου αρέσει, θα μπορείς να το απορρίψεις.
Η δουλειά των ψυχολόγων και των ψυχιάτρων δεν είναι να κρίνουν και να μοιράζουν πιστοποιητικά αξιολόγησης χαρακτήρα. Η δουλειά τους είναι να κάνουν μια σκέψη για το τι μπορεί να συμβαίνει στον ψυχισμό του άλλου, και να το ανακαλύπτουν μαζί με τον άλλον, με τη βοήθεια του άλλου. Πρέπει να πας σε ψυχολόγο όσο πιο γρήγορα γίνεται.
Μίλησε σε κάποιον έμπιστο σου, στη μαμά σου καλύτερα, για τις σκέψεις που κάνεις, και ζήτα της βοήθεια για να βρείτε μαζί ψυχολόγο. Δεν υπάρχει απολύτως τίποτα άλλο που μπορείς να κάνεις. Εγώ δεν έχω ιδέα τι μπορεί να συμβαίνει στον ψυχισμό σου, ούτε οποιοσδήποτε άλλος που δεν είναι ψυχολόγος ή ψυχίατρος.
Για ένα είμαι σίγουρη. Δεν φταίει η εξεταστική. Η εξεταστική μπορεί να κάνει πιο έντονα τα συμπτώματα, αλλά είναι απολύτως βέβαιο πώς δεν είναι αυτό που σου φταίει.
__________________
6.
Αμπα. .
Είμαι μπερδεμένη! Είμαι 27 χρόνων ζω στην επαρχία και ειμαι αρραβωνιασμενη με τον Χ . Εδώ και ένα χρονο. Συνολικά είμαστε 4 χρόνια μαζί . Οι γονείς μου δεν με πίεσαν να αρραβωνιαστω είναι υποστηρικτικοι και μας ενώνει πραγματική αγαπη.το πρόβλημα μου είναι ότι πλέον με τον Χ. δεν είμαστε όπως παλιά . Αλλάξαμε ..Είναι αδιάφορος , σκέφτεται Συνέχεια τα χόμπι του, κάνει μεγάλες αγορές ενώ είμαστε δύσκολα οικονομικά , δεν μοιραζομαστε τις δουλειές του σπιτιού, δεν θέλει να κάνω αιτήσεις για αναπληρωτές δασκάλους για να μην φύγω μακριά (ενν ότι εγώ κάνω ) .Δεν είναι το ίδιο άτομο που γνώρισα και ερωτεύτηκα . Ξέρω ότι με αγαπάει! θεωρω ομως ότι δεν επικοινωνούμε πια! Αλλά δεν αρκεί μόνο να αγαπιόμαστε και να μην απαταμε ο ένας τον άλλο !ΜΈσα στη σχέση υπάρχουν και άλλα πράγματα σημαντικά .του έχω μιλήσει 2 φορες αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Δεν με καταλαβαίνει . Νόμιζα ότι είναι ο άνθρωπος που θα περνούσα το υπόλοιπο της ζωής μου...Αλλά μάλλον δεν είναι. Σκέφτομαι πως να το ξεστομισω. Θα πληγωθεί! Και εγώ θα πληγωθω. Τον αγαπάω α μπα . Σκέφτομαι και τους γονείς μου . Θα στενοχωρηθουν, τον αγαπάνε ! Με ρώτησαν 10 φορες αν είμαι σίγουρη πριν κάνω αυτό το βήμα. Σκέφτομαι τις ερωτήσεις τα σχόλια στην επαρχία που θα με κάνουν να νιώθω άβολα. Σκέφτομαι ότι θα κάνω το σωστό αν τον αφήσω ; θα κάνω λάθος ; αξίζει κ άλλη ευκαιρία η σχέση ; κάποιες φορές σκέφτομαι είμαι ακόμα εγώ ; ολα αυτα τα προβληματα που υπαρχουν εδω και 6ηνες με εχουν κανει να μην ειμαι ιδια να εχω νευρα να μην προσεχω την εμφανιση μου. Πιεζομαι παρα πολυ! Αλλαξε αμπα...αλλαξαμε..απάντησε μου Όσο πιο γρήγορα μπορείς ! Βρίσκομαι σε αδιέξοδο.
- Μπλακ φορεστ
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Κάποτε πρέπει να συζητήσουμε στο «α μπα» το νόημα της λέξης «αδιέξοδο». Θα το κάνουμε όμως αφού λύσουμε την παρεξηγημένη λέξη «αδικία».
Λοιπόν, αυτό που λες είναι ότι πρέπει να χωρίσεις, ότι το ξέρεις και θέλεις να χωρίσεις, αλλά το πρόβλημα είναι ότι ο χωρισμός είναι δύσκολος.
Δεν θα το χαρακτήριζα «αδιέξοδο».
Όταν ανακαλύπτουμε ότι κάναμε ένα λάθος, αυτό που τείνουμε να κάνουμε είναι να χωνόμαστε όλο και πιο βαθιά στο λάθος βρίσκοντας δικαιολογίες και εξηγήσεις για να το συντηρούμε, για να μην πούμε το απλό «έκανα λάθος, άλλαξα γνώμη». Ενώ φανερά το συμφέρον είναι να κόψουμε την λάθος συμπεριφορά όσο πιο γρήγορα γίνεται για να χάσουμε όσο λιγότερα γίνεται, στυλώνουμε τα πόδια και την συνεχίζουμε χάνοντας ενέργεια, με νεύρα και προσωπικές απώλειες, για να μην χρειαστεί να πούμε στους άλλους «έκανα λάθος, άλλαξα γνώμη».
Οι γονείς σου δεν τον αγαπάνε, τον βλέπουν θετικά γιατί εσύ τον παρουσιάζεις θετικά και θέλουν το καλό σου. Σε ρώτησαν εκατό φορές, και απάντησες με τη γνώση που είχες τότε. Τώρα ισχύουν άλλα. Δεν θα μείνεις με έναν άντρα που δεν σου ταιριάζει για να μην αλλάξει η ζωή των γονιών σου. Στην επαρχία που όπως λες ζεις θα σκανδαλιστούν δήθεν με την διάλυση του αρραβώνα και θα το ξεχάσουν με την επόμενη διάλυση αρραβώνα. Αυτός θα πληγωθεί, αλλά θα το ξεπεράσει. Καλύτερα να πληγωθεί τώρα παρά αργότερα. Εσύ θα πληγωθείς, αλλά θα το ξεπεράσεις ακόμη πιο γρήγορα, γιατί μέσα σου έχεις ήδη χωρίσει. Το ότι αρραβωνιάστηκες με την θέληση σου δεν σημαίνει ότι τώρα είσαι υποχρεωμένη να τηρήσεις τη συμφωνία μέχρι να σας χωρίσει ο θάνατος. Τα συμβόλαια λύνονται για κάποιο λόγο. Τα διαζύγια υπάρχουν για κάποιο λόγο. Έχεις δικαίωμα να αλλάξεις γνώμη. Αυτό δεν σε κάνει ούτε επιπόλαια, ούτε χαζή, ούτε αφελή, ούτε αναξιόπιστη. Υπεύθυνη σε κάνει.
Όσο για την αγάπη, να μην τα ξαναλέμε, ναι; Μπορείς να τον αγαπάς όσο θέλεις. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να περάσεις την υπόλοιπη σου ζωή μαζί του.
_________________
7.
Αγαπητή α, μπα
Είμαι από τους τυχερούς ανθρώπους που τρώνε όσο θέλουν και ό,τι θέλουν και δε βάζουν κιλό. Μεγάλωσα χωρίς πολλούς αυστηρούς περιορισμούς στη διατροφή μου. Και τα παγωτά μου έτρωγα καθημερινά το καλοκαίρι, και διπλή μερίδα φαγητού και καπάκι κρέπα με σοκολάτα.
Στα 22 έκοψα το κρέας και στα 24 έγινα βίγκαν.
Τώρα είμαι 30 κι έχω σχέση μισό χρόνο. Ο ίδιος δεν είναι βίγκαν και δεν πρόκειται να γίνει. Σε συζητήσεις που είχαμε σκετικά με το βίγκαν τρόπο ζωής, αναφέρθηκε και η περίπτωση που κάνω οικογένεια και παιδιά (δεν ήταν συζήτηση για κοινό μέλλον, πιο πολύ συζήτηση απόψεων) πως θα τα ταϊζω. "Όπως τρώω κι εγώ" ήταν η απάντηση μου.
Μου είπε οτι είναι εγωιστικό, κι ότι δεν μπορώ να πιέσω τις διατροφικές μου συνήθειες σε ένα ανυποψίαστο μωράκι και καλό θα ήταν να του εξηγήσω και να αποφασίσει μόνο του αν θέλει να ακολουθήσει αυτόν τον τρόπο όταν μεγαλώσει, χώρια τα απαραίτητα που πρέπει να προσλαμβάνει από το μοσχαράκι και το γάλα.
Κι ερωτώ, όντως είναι πίεση και στέρηση; Δε θα είναι χειρότερο αν το μεγαλώσω και το εθίσω σε αυτές τις γεύσεις χωρίς να το ξέρει; Το σκεπτικό μου είναι το εξής: Να μεγαλώσει με βίγκαν διατροφή, χωρίς όμως να στερηθεί τίποτα "απολαυστικό". Υπάρχουν φυτικά επαλείμματα σοκολάτας. φυτικά παγωτά, άφθονες λιχουδιές για να μη νιώθει στερημένο. Επίσης αντί να πίνει δυο ποτήρια γάλα αγελαδινό πρωί-βράδυ, θα πίνει δυο ποτήρια γάλα σόγιας για το ασβέστιο. Θα παίρνει σίδηρο απο σπανάκι και φακές για παράδειγμα, δε θα έχει έλλειψη από τα απαραίτητα. Κι όταν φτάσει στα 10 ας αποφασίσει το ίδιο το παιδί αν θέλει να δοκιμάσει κρέας. Θέλει να βγει στα 12 για πιτόγυρο με τους φίλους του; Να φορέσει μάλλινο σκουφί; Δε θα σταθώ εμπόδιο αν αποφασίσει να ζει με κρέας και γαλακτοκομικά.
Εσύ λοιπόν τι λες; Οι κάπως διαφορετικές (αλλά όχι στερητικές) μου διατροφικές συνήθειες είναι κακοποίηση ή έστω πίεση αν τις περάσω στο (μελλοντικό) παιδί μου μέχρι κάποια ηλικία; Αυτό δε συμβαίνει ούτως ή αλλως; Θέλουμε δε θέλουμε μεγαλώνουμε με τις διατροφικές συνήθειες των γονιών μας. Μια μαμά που δεν ξέρει να μαγειρεύει ψάρια και τα παίρνει έτοιμα απ'έξω σπάνια, δε μαθαίνει στο παιδί της άλλες γεύσεις περισσότερο κι άλλες λιγότερο; Τι νομίζεις;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Η έκφραση «εθίσω στις γεύσεις» δείχνει την σχέση που έχεις με το φαγητό. H εισαγωγή που κάνεις, που συνδέεις τόσο άμεσα το φαγητό με τα κιλά, επίσης. Έχεις δίκιο που λες ότι έτσι κι αλλιώς κάθε οικογένεια μεγαλώνει το παιδί με τα δικά της διατροφικά κολλήματα. Έχεις δίκιο στο ότι αν ένα παιδί τρώει κρέας και γαλακτοκομικά δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είναι υγιές. Τι επιχείρημα χρησιμοποιείς όμως τώρα; Ότι αφού υπάρχουν και άλλοι που τα κάνουν θάλασσα σε αυτόν τον τομέα, τι πειράζει αν τα κάνω κι εγώ; Το να αντικαταστήσεις τις ελλείψεις μιας βίγκαν διατροφής δεν είναι καθόλου απλό, χρειάζεται πολλές γνώσεις και αφοσίωση για να αντικαταστήσεις την ισορροπία της πληθώρας που υπάρχει στην δίαιτα του παμφάγου. Αν είσαι τόσο σίγουρη ότι το κάνεις σωστά, ακόμα και τότε, θεωρώ ότι υπάρχει ένα λογικό άλμα. Υποθέτεις ότι οι διατροφικές ανάγκες ενός παιδιού, και η ικανότητα του οργανισμού να απορροφά είναι όπως του ενήλικα. Αυτό δεν είναι καθόλου βέβαιο. Οπότε το λογικό, και κατά τη γνώμη μου, και ηθικό, είναι να μεγαλώσει το παιδί με το λιγότερο δυνατό ρίσκο, και μετά να μάθει ότι υπάρχουν εναλλακτικοί τρόποι διατροφής. Δηλαδή το σωστό να του δώσεις την ευκαιρία να επιλέξει την στέρηση όταν καταλαβαίνει τι είναι και θέλει να κάνει αυτή την επιλογή, και όχι να την θεωρεί δεδομένη.
Τώρα βέβαια εσύ δεν θεωρείς ότι ο βιγκανισμός είναι στέρηση, γιατί υπάρχουν υποκατάστατα όπως τα «φυτικά επαλείμματα σοκολάτας». Σε αυτό δεν θα συμφωνήσουμε ποτέ, διότι για μένα η ανάγκη υποκατάστασης δημιουργείται από την στέρηση. Το το λέει και η λέξη: υπο-κατάστατο.
_________________
7.1
α μπιτσα σε διαβαζα πριν λιγο καιρο και ειχε αναφερθει την στηλη μια αμερικανικη σειρα με μια γυναικα που ειναι single και ρεαλιστρια και αντιμετωπιζει καπως ψυχρα και ρεαλιστικα την πραγματικοτητα και τους γυρω της και αν θυμαμαι καλα ειναι καιι λιγο ατσουμπαλη αλλα ουτε αυτο την νοιαζει, και ελεγα να την δω την σειρα και ξεχασα πως την λενε.. ΔΙΑΦΩΤΕΙΣΤΕ ΜΕ
-κενο μνημης
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Μάλλον το fleabag είναι.
σχόλια