ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Και τώρα σκέφτομαι τον άνθρωπο που επί ένα χρόνο και τρεις μήνες έβλεπα κάθε μέρα. Τους τελευταίους έξι μέναμε σχεδόν μαζί στο ίδιο σπίτι. Ξεκίνησε φιλικά και κατέληξε ερωτικά. Αυτόν τον άνθρωπο μάλλον δεν θα τον ξαναδώ γιατί τσακωθήκαμε άσχημα. Τις πρώτες μέρες δε μπορούσα να το αντέξω ψυχικά και σωματικά, πονούσαν στη κυριολεξία τα σωθικά μου. Είχα συνηθίσει να κοιμάμαι και να ξυπνάω στην αγκαλιά του. Δεν ήθελα να ζω. Η αλήθεια είναι πως δεν περίμενα να μου περάσει τόσο γρήγορα. Η αλήθεια είναι ότι τον σκέφτομαι, ότι τον αγαπάω και ότι μου λείπει. Γελούσαμε πολύ μαζί, ήταν τρυφερός προστατευτικός. Αλλά πριν δύο εβδομάδες γνώρισα κάποιον άλλον και τυφλώθηκα στη κυριολεξία. ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟΣ, γλυκός, άνετος, γαμάτος, αστείος. Όταν έχασα τον πρώτο μου έρωτα, πριν από την τελευταία απώλεια, νόμιζα ότι δεν θα ερωτευτώ ποτέ ξανά. Τελικά η ζωή μας διαψεύδει και κάποια στιγμή γνωρίζουμε κάποιον που μας ενθουσιάζει το ίδιο ή περισσότερο. Η ζωή συνεχίζεται, μετράμε απώλειες και καμιά φορά επιστρέφουν τα φαντάσματα για να μας υπενθυμίσουν την τρυφερότητα που ζήσαμε κάποτε.