ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ταυτοχρονες σκεψεις χαοτικες και μη, ερχονται και φευγουν απ το μυαλο μου. Ενα ερεθισμα καθε φορα για να παρω την αφορμη, να ανοιξω αυτη τη πορτουλα του μυαλου μου που ολα μα ολα ειναι αχταρμας. Η κολλητη μου σε λιγο καιρο θα συγκατοικησει με το αγορι της. Συνεπως σημαινει οτι φευγει απ τη γειτονια μου. Οσο κακο και να ακουγεται, νιωθω μονη πολυ σε ολο αυτο, και δεν της το δειχνω. Στα 27 μου πια, οι παρεες εχουν μειωθει δραματικα, οι περισσοτεροι την εκαναν για εξωτερικο. Οσο και να γνωριζεις καινουργιο κοσμο, σε αυτη την ηλικια ολα εχουν αλλο πρισμα. Ολοι κυνηγανε καριερες, αλλοι ξεκινανε οικογενειες. Εγω μεσα σε ολα αυτα προσπαθω να συντονιστω χωρις να τα καταφερνω. Εχω πτυχιο ΑΕΙ απο κακη σχολη που εννοειται συνεπαγεται την ανεργια στον κλαδο. Παρολαυτα εργαζομαι εδω και πολυ καιρο σε δουλειες απο δω και απο κει, εννοειται τιποτα δεν μου εξασφαλιζει μονιμοτητα, ουτε εξειδικευομαι ιδιαιτερα καπου. Ειμαι φυγοπονη ιδιαιτερα και χρονια προσπαθω να θυμαμαι οτι πρεπει να το καταπολεμησω. Το ζητημα ειναι αλλο. Ειμαι τοσο ανωριμη που αν δεν ειμαι καλα με τους φιλους μου και δεν τους εχω στη ζωη μου παραλυω. Δεν θελω να κανω τιποτα, δεν εχω ορεξη ουτε κατα διανοια να διαβασω. Οχι οτι τις αλλες φορες εχω ιδιαιτερα ορεξη, αλλα τοτε απλα βαριεμαι. Οταν ομως νιωθω μονη μου, ολα καταρρεουν, ειμαι σιγουρη οτι δεν εχω ορεξη για τιποτα. Τριτον, νιωθω οτι το αγορι μου δεν με καλυπτει. Παροτι νιωθω πως με αγαπαει πολυ, ειναι καλο παιδι, νιωθω πως δεν επικοινωνουμε, συν το γεγονος οτι ουτε αυτος εχει τιποτα σταθερο απο δουλεια. Αλλα κυριως δεν επικοινωνουμε. Δεν με εχει κατακτησει εγκεφαλικα καθολου. Και σεξουαλικα ακομα, μονο οταν εγω θα εχω ιδιαιτερη ορεξη θα ευχαριστιεμαι και εγω πολυ.Και ολα αυτα υπαρχουν σαν τερατα μπροστα μου στον ιδιο βαθμο. Πως χωριζεις μετα απο 2 χρονια σχεση και σε αυτη την ηλικια; Πως αποκτας ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ την ορεξη να ψαχτεις σε κατι, αμα δεν εχεις ορεξη για διαβασμα, αλλα παραλληλα ΔΕΝ θελεις να μεινεις στασιμη; Πως απομονωνεις τον φοβο με τους φιλους (που ειναι γεγονος) οτι οσο περναει ο καιρος μενεις ολο και πιο μονη; Μπορω να δρω επιτελους χωρις φιλους; Να εχω ορεξη για διαβασμα και ψαξιμο χωρις να εξαρτωμαι απο αυτους συναισθηματικα!