Δεν νομιζω οτι θα σε ακουσουν ποτε, οποτε σταματα να χαλας το σαλιο σου. Βαλε στοχο να φυγεις απο το σπιτι, παρε πτυχιο αν δεν χρωστας πολλα και μετα πηγαινε να βρεις δουλεια. Βρες συγκατοικο. Αν ολα αυτα αργουν κανε υπομονη. Τοσα χρονια μενεις εκει... Εκτος κι αν εχεις καποιον να σε φιλοξενησει. Σε καθε περιπτωση μην σκας, ολα λυνονται εισαι στην αρχη...
25.4.2017 | 01:03
Κυριολεκτικα μισω τους γονεις μου
Απο παντα επρεπε να κανω αυτο που ηθελαν. Με βγαζουν τρελη, κωλοκοριτσο και αμυαλη επειδη θελω λιγο να ζησω φυσιολογικα. Ειμαι 22 και θελω να παω για καφε με μια παιδικη μου φιλη και μου λενε θα ερθουν κι αυτοι να κατσουν! Ε οχι ρε γαμωτο οχι προτιμω να μην παω! Τελη καλοκαιριου παντρευεται μια φιλη μου στη Θεσ/κη και με βριζουν μου λενε χιλιες δυο τρελες και δεν θελουν να παω με τιποτα! Δουλεια δεν με αφηνουν να βρω γινεται χαμος, τις σπουδες μου αργω να τις τελειωσω, με εχουν τρελανει πως να διαβασω;;;; Αποψε εγινε χαμος, ουρλιαζα δεν αντεχω αλλο γαμωτο μου! Με εκαιγε το κεφαλι μου και εγινα μουσκεμα να προσπαθω να εξηγησω πως το να βγω για ενα καφε ειναι φυσιολογικο και δεν ειμαι πουτανα γι'αυτο, πως χρειαζομαι ενα διπλωμα, πως θα ειμαι χαρουμενη αν παω στο γαμο της φιλης μου τι να σας λεω και εσας.. Δεν αντεχω πραγματικα μια ζωη αυτο γινεται, μια ζωη ειμαι δυστυχισμενη.. θελω να το αλλαξω αλλα αργει ακομα αυτη η μερα... μα ρε παιδια γιατι πρεπει να με παρουσιαζουν ετσι; Γιατι δεν καταλαβαινουν καθολου οτι και αν τους πω μια ζωη; Κουραστικα να φωναζω και κανεις να μην ακουει τη φωνη μου
8
