ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

...ένα όμορφο σώμα.Οχι τέλειο,απλά όμορφο.Από μικρό παιδάκι είχα πάντα πολλά επιπλέον κιλά.Μαζί με την εφηβεία μου άρχισαν και οι δίαιτες και η απογοήτευση και τα κλάμματα και πάνω από όλα η ντροπή.Ντροπή γιατί ήμουν διαφορετική και κάποιοι φρόντιζαν να μου το υπενθυμίζουν αρκέτα συχνά.Λες και το ξεχνούσα ποτέ!Παιδικοί φίλοι,συμμαθητές,απλοί γνωστοί ακόμα και άγνωστοι στο δρόμο,στο λεωφορείο.Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί κάποιοι άνθρωποι είναι τόσο κακοί.Δεν με ήξεραν καν και όμως μπήκαν στην διαδικασία να με κάνουν ρεζίλι,να με ταπεινώσουν και να με κάνουν να με μισήσω τόσο πολύ.Έχω φτάσει πλέον σε ένα σημείο (εδώ και πολλά χρόνια) να απομονώνομαι από όλους και όλα,να μην διεκδικώ τίποτα,να νιώθω λίγη για όλα.Όπως είπα και πιο πάνω,οι προσπάθειες για να χάσω βάρος ξεκίνησαν νωρίς.Κάποιες φορές τα κατάφερα,κάποιες όχι.Κάποιες φορές με σωστό τρόπο,κάποιες με λάθος.Πάντα όμως γυρίζω στο ίδιο σημείο.Εκεί όπου έχω πάρει πάλι όλα τα κιλά που με κόπο κατάφερα να χάσω και λίγα ακόμα λες και δεν ήταν αρκετό το "βάσανό" μου.Σε αυτό το σημείο όλα αλλάζουν,κάθε θετική σκέψη-αγάπη-φροντίδα-κατανόηση για τον εαυτό μου χάνεται,όλα γίνονται δύσκολα,κουραστικά.Όλα μου τα "θέλω" και τα όνειρα,απλά δεν είναι για μένα πια.Είναι για τις άλλες,τις πιο αδύνατες,τις πιο όμορφες.Αυτές που φοράνε τα ρούχα που μου αρέσουν,αλλά δεν υπάρχουν στο νούμερό μου ή δεν μου πάνε.Αυτές που είναι ελκυστικές και αρέσουν στους άντρες.Αυτές που είναι χαρούμενες,γεμάτες αυτοπεποίθηση και ασχολούνται με χίλια δυο πράγματα.Αυτές που απολαμβάνουν το σώμα τους,την ζωή τους.Ζηλεύω αυτές τις γυναίκες,όχι με κακία όμως.Τις θαυμάζω,από μακρυά όμως γιατί δεν αντέχω την οποιαδήποτε σύγκριση μαζί τους,νιώθω τόσο λίγη.Πλέον,στα 24 μου,ανήκω στην κατηγορία των "παχύσαρκων".Κουράζομαι τόσο σωματικά όσο και ψυχικά με το παραμικρό.Δεν τολμάω τίποτα.Δεν κάνω τίποτα.Δεν έχω εμπειρίες,ούτε ευχάριστες αναμνήσεις.Μόνο ντροπή υπάρχει μέσα μου και καταπιεσμένα όνειρα.Ντροπή γι'αυτό που είμαι,για όσα δεν κατάφερα να αλλάξω,για όσα δεν μπόρεσα να δεχτώ και να αγαπήσω,για όσες στιγμές της ζωής μου έχασα,για όσα "όχι,δεν μπορώ" είπα και σκέφτηκα.Ντροπή μου.Ντροπή σας!