ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εξομολογούμαι ότι σιχαίνομαι όχι μόνο τη μοναξιά μου αλλά πολύ περισσότερο ότι δεν μπορεί να γίνει κάτι για να αλλάξει. Σε όλα υπάρχει δράση κι αντίδραση, είναι αλληλένδετα αυτά. Δεν είναι μόνο το να είσαι ανοιχτός και να δίνεις ευκαιρίες στους ανθρώπους να σε γνωρίσουν, είναι το να θέλουν και οι άλλοι να σε γνωρίσουν και να είναι δεκτικοί απέναντι στην ευκαιρία που τους δίνεις να επικοινωνήσουν μαζί σου. Εγώ ζω την απόρριψη στην απόρριψη. Όσο μεγαλώνω, δεν μου δίνεται καν η ευκαιρία από τους άλλους να με γνωρίσουν και να δουν αν αξίζει να ασχοληθούν μαζί μου. Κάθε μέρα και πιο μόνος. Σε τέσσερις μήνες, τον Αύγουστο κλείνω τα τριαντατρία και κάθε μέρα είμαι και πιο μόνος. Πιστεύω ότι για κάποιους ανθρώπους δεν υπάρχει κανένας φίλος και κανένα ταίρι εκεί έξω. Ένας τέτοιος άνθρωπος είμαι κι εγώ. Διαφωνώ κάθετα με αυτούς που λένε ότι για όλους υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω για φίλοι ή ένας άνθρωπος για ταίρι. Για κάποιους δεν υπάρχει κανένας. Έχω ζήσει πολλά και πιστέψτε με για να το λέω κάτι ξέρω.Έχω εκθέσει τη ζωή μου εδώ μέσα στις εξομολογήσεις κι έχω λάβει από κάποιους σχολιαστές κάποιες πολύ καλές προτροπές και θετικά σχόλια και από κάποιους άλλους αρνητικά σχόλια. Σας ευχαριστώ όλους που μπήκατε στον κόπο να απαντήσετε(ακόμα κι αν κράξατε).Αν δεν κάνεις κίνηση και αν δεν πάρεις πρωτοβουλία, είσαι αυτός που κωλώνει, που αφήνει τις ευκαιρίες να χαθούν, που δεν παίρνει τη ζωή του στα χέρια του.Αν κάνεις κίνηση, αν πάρεις πρωτοβουλία και σε απορρίπτουν πριν καν σε γνωρίσουν, τότε τι γίνεται; Τι συμβαίνει; Αν έχεις παλέψει μέσα σου να νικήσεις τα άσχημα συναισθήματά σου, αν αισιοδοξείς, αν φοράς το πιο αληθινό σου χαμόγελο και βγαίνεις έξω να κερδίσεις τον κόσμο(είτε για φιλική σχέση είτε για ερωτική) κι ο κόσμος σου κλείνει την πόρτα στα μούτρα πριν σε γνωρίσει, πώς να το εκλάβεις αυτό;Ξέρω, θα μου πείτε μα έτσι συμβαίνει, μια-δυο απορρίψεις δεν είναι τίποτα, σε όλους συμβαίνει αυτό, μια-δυο-τρεις τέσσερις απορρίψεις, ε, την πέμπτη φορά έρχεται η αποδοχή. Αν όμως η αποδοχή δεν έρχεται ούτε την εκατοστή πέμπτη φορά;Δύσκολο να το καταλάβουν όσοι δεν το βιώνουν και θα πατήσουν το δεν ταυτίζομαι ή θα γράψουν αρνητικό σχόλιο. Θα μου γράψουν πάλι και διάφορα τέτοια. Εγώ πάλι πιστεύω ότι κάποιους ανθρώπους απλά δεν τους έχουν ανάγκη οι άλλοι και το δείχνουν. Σε αυτούς ανήκω, σε αυτούς που ο κόσμος και οι άνθρωποι γύρω τους, δεν τους έχουν ανάγκη, είμαι αυτός που με απορρίπτουν επανειλημμένα και κατ' εξακολούθηση. Βέβαια κάποιες φορές δείχνουν κάποιοι να προτιμούν την ευγένειά μου ή τη βοήθειά μου σε κάτι, λέγοντάς μου έναν καλό λόγο, αλλά και πάλι μετά από αυτό κρατούν απόσταση. Επίσης ευχαριστώ θερμά όσους απάντησαν με ωραία σχόλια στην εξομολόγηση που έκανα μεταξύ αστείου και σοβαρού με τίτλο #FIGHT LONELINESS το περασμένο Σάββατο και στην εξομολόγησή μου που έκανα μια εβδομάδα πριν με τίτλο ΜΙΑ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ... Να είστε όλοι καλά, δεν πρόκειται να ξαναγράψω κάποια τέτοια εξομολόγηση ή γενικά εξομολόγηση για να μην σας κουράζω κι εσάς. Πάντως ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου, με όλη τη δύναμη της ψυχής μου όσους με νιώθουν έστω και λίγο(όπως π.χ. την ομοιοπαθούσα σχολιάστρια EvaLuna που μου έγραψε ένα γλυκύτατο σχόλιο που άγγιξε την καρδιά μου) αλλά ειλικρινά και όλους όσους μπήκαν στον κόπο να μου γράψουν κάτι θετικό. Να είστε πάντα καλά, με υγεία και χαρά.