ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η ζωή μου που ζω δεν παλεύεται στην κυριολεξία.Η μητέρα μου διαγνωσμένη με σχιζοφρένεια και με φάρμακα εδώ και 20 χρόνια (τραγικό λάθος κατ'εμέ) και ο πατέρας μου διπολικός που δεν διαγνώστηκε ποτέ καθώς δεν υπήρχε ούτε υπάρχει περίπτωση να επισκεφθεί ψυχίατρο, η αδερφή μου κι αυτή διπολική χωρίς διάγνωση, που όμως αντιλαμβάνεται ότι χρειάζεται βοήθεια και πηγαίνει σε ψυχολόγο.Εγώ μες στη στεναχώρια που δεν έχω ούτε παρέες ούτε δουλειά και είμαι κλεισμένη μέσα.Πήγαινα σε ψυχολόγο και μου είχε πει ότι φταίει το περιβάλλον που κάνω καταθλιπτικές σκέψεις και έχω δυσκολία στο να πάρω τη ζωή μου στα χέρια μου. Δεν ξέρω αν μπορεί κανείς να με βοηθήσει σε αυτή τη φάση, δεν πηγαίνω πλέον σε ψυχολόγο καθώς δεν υπάρχουν χρήματα. Απλά ήθελα να το μοιραστώ με κάποιους όλο αυτό. Πιστεύω ότι ο ψυχίατρος της μητέρας μου την κατέστρεψε με τα φάρμακα, ήθελε απλώς να τα πουλήσει και δεν κατάλαβε δυστυχώς ποτέ τι του έλεγε για να την βοηθήσει ανάλογα. Ο πατέρας μου την χτυπούσε καθημερινά πολύ πολύ άσχημα κι εγώ με την αδερφή μου απλά βλέπαμε να την σωριάζει αιμόφυρτη κάτω.Την κεράτωνε, της έσκιζε τα ρούχα,της πετούσε μαχαίρια για να την χτυπήσει. Την είχε αρρωστήσει.Της απαγόρευε να δουλεύει και να έχει φίλες,ακόμη και επαφές με τους συγγενείς της και ακόμη κι όταν προσπαθούσε να του μιλήσει ή ξεφύγει δεν τα κατάφερνε καθώς πάντα την χτυπούσε μέχρι να την σκοτώσει.Πολλές φορές την άφηνε αναίσθητη στο πάτωμα και φώναζε την μάνα του(τη γιαγιά μου) για να τη συνεφέρει. Και αφού τη συνέφερε της έλεγε ότι είναι τρελή και ότι εκείνη φταίει για ό,τι της κάνει ο γιος της και ο,τι τα αξίζει όλα αυτά. Περιττό να πω ότι η μητέρα μου δεν άξιζε κάτι τέτοιο, όχι μόνο επειδή είναι ένας εξαιρετικός και τρυφερός άνθρωπος αλλά και επειδή ποτέ δεν έδωσε καν αφορμή για όλα αυτά που τις συνέβησαν. Όταν προσπάθησε να πάρει διαζύγιο,εκείνος ήθελε να μας πετάξει στο δρόμο και τις 3 μας και ζητούσε ακόμη και 2-3 ζευγάρια που τις είχε κάνει δώρο. Μιλάμε για ψυχικά ασθενή άνθρωπο με πολύ σοβαρά προβλήματα. Το διαζύγιο δεν βγήκε γιατί φρόντισε εκείνος να την κλείσει στο ψυχιατρείο. Στο διάστημα εκείνο εμάς μας έδωσαν να μας κοιτάνε συγγενείς και εκείνος έτρωγε τα λεφτά του σε γκόμενες, ούτε καν τον είχε νοιάξει για τα παιδιά του. Όταν μετάνιωσε και ξέχασε ξαφνικά τι είχε κάνει, μας πήρε όλες σπίτι και από τότε βιώνουμε καθημερινά την ασθένειά του σε όλο της το μεγαλείο. Φοβόμαστε να μιλήσουμε γιατί μπορεί το παραμικρό να τον νευριάσει, φοβόμαστε ακόμη και σήμερα που χάλασε ο θερμοσίφωνας γιατί ξέρουμε ότι με το που θα το ακούσει θα αρχίσει να ουρλιάζει και να μας βρίζει. Δεν θέλει βλέπετε να πληρώσει κάτι εξαιτίας μας και καθώς καμία από εμάς δεν έχει δουλειά και χρήματα δεν μπορούμε να φωνάξουμε έναν άνθρωπο να φτιάξει τη ζημιά. Θα πρέπει να ενημερωθεί ο πατέρας μου, καθώς μόνο εκείνος έχει χρήματα, εμείς δεν έχουμε καθόλου-τα κρατάει όλα εκείνος. Δεν αντέχω άλλο αυτή την κατάσταση και δυστυχώς το να βρω δουλειά είναι τρομερά δύσκολο μιας και πριν από κάποια χρόνια μας ανάγκασε να ζήσουμε σε ένα απομονωμένο μέρος και δεν έχουμε ούτε αμάξι για να μετακινηθούμε.Είναι όλα τρομερά δύσκολα.Από συγγενείς βοήθεια δεν υπάρχει, δεν μιλάω για οικονομική αλλά ψυχολογική κυρίως.Μας έχουν διαγράψει όλοι γιατί ο πατέρας μου μάλωσε πολύ άσχημα με όλους χωρίς λόγο και αν τολμίσουν και τηλεφωνήσουν τους βρίζει.Δεν αντέχω άλλο εδώ πέρα, πολλές φορές εύχομαι να μην είχα γεννηθεί ποτέ. Η μόνη μου ελπίδα είναι ότι θα βρω κάποτε μια δουλειά και θα πάρω τη μαμά μου και την αδερφή μου, θα νοικιάσω και θα μείνουμε μακρυά από αυτό το τέρας. Αν και είμαι σίγουρη ότι θα κάνει τα πάντα για να μας διαλύσει αν το κάνουμε αυτό. Όλη μέρα τρελές και άχρηστες μας λέει ενώ εκείνος είναι που έχει πρόβλημα και δεν θέλει ούτε και μπορεί πιστεύω να το συνειδητοποιήσει. Με συγχωρείται για το μεγάλο κείμενο, απλά ήθελα να βγάλω από μέσα μου. Κανείς δεν μπορεί να με καταλάβει δυστυχώς. Δεν μπορείτε να καταλάβετε πως είναι να σε ξεφτιλίζει σαν σκουπίδι ο πατέρας σου και μετά από 5 λεπτά να σου λέει τι έχεις και είσαι έτσι,γιατί δεν πάμε μια βόλτα; Δεν μπορώ άλλο ειλικρινά..Το θέμα είναι ότι όλοι ξέρουν (και στη δουλειά του) πως φέρεται και απλά νομίζουν ότι είναι δύσκολος ή δύστροπος χαρακτήρας κλπ.Δεν μπορούν να καταλάβουν ότι ψυχικά ασθενής, ξέρει να το κρύβει καλά και ξέρει να προσποιείται με μεγάλη ευκολία, μόνο εμείς που ζούμε μαζί του ξέρουμε...Κάποιος γνωστός του είχε προτείνει να πάρει κάτι για κατάθλιψη-γιατί εμφανίζει και κατάθλιψη ανά διαστήματα- κι ο πατέρας μου προσπάθησε με τη βία να τα δώσει στην αδερφή μου και σε μενα.. Πραγματικά δεν παλεύεται αυτός ο άνθρωπος. Λυπάμαι που η μαμά του έμεινε μαζί του από ανάγκη για να μας μεγαλώσει και ελπίζοντας ότι κάποια στιγμή θα τον άλλαζε,θα τον έκανε πιο λογικό.Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα...