ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η ιδέα που έχουν τα "δοτικά κορίτσια" και τα "καλά παιδιά" για το εαυτό τους είναι κωμικοτραγική. Δεν τους έχει καν περάσει από ότι φαίνεται από το μυαλό πως αν είμαστε ο καθένας μας ή όχι λαχείο για τον σύντροφό μας, δεν κρίνεται από εμάς τους ίδιους, αλλά από το αποτέλεσμα και από τον άλλον που δέχεται τις "ευεργεσίες" μας. Με το ζόρι αγαθοεργία, δεν είναι αγαθοεργία. Η σχέση είναι σχέση, δεν είναι φιλανθρωπικό ίδρυμα. Αφήστε που, διαβάζοντας και μόνο τέτοιου είδους εξομολογήσεις, σας λέω χίλιες φορές να ζήσω και να πεθάνω μόνη, παρά να μπλέξω με τέτοιο άτομο. Αν και ανήκω μάλλον στο τυχερό φύλο, γιατί πείτε και εσείς, πόσο συχνά ακούμε κάποιον άντρα να ρωτάει: "είμαι δοτικός, είναι κακό; αρέσουν στις γυναίκες τα δοτικά αγόρια;". Ακριβώς. Σε αυτό το σημείο παίρνουμε φόρα και αρχίζουμε το τρέξιμο μπας και γλιτώσουμε από το δοτικό ΑΓΟΡΙ που κάνει αυτήν την ευφυέστατη ερώτηση.Κάθε είδους συμπεριφορά που εκλιπαρεί για αναγνώριση και αντάλλαγμα, είναι άκρως αντιπαθητική, μην πω τίποτε χειρότερο. Τέλος θέλω να πω, σε όσους πιστεύουν πως ο άλλος δυσανασχετεί μόνο και μόνο επειδή δεν "καίγεται"(κοινώς, τα αισθήματα δεν είναι αμοιβαία), ξέρετε, υπάρχουμε και εμείς. Που είτε καιγόμαστε, είτε δεν καιγόμαστε, είμαστε ο εαυτός μας και περιμένουμε το ίδιο και από τον άλλο. Χωρίς θεατρινισμούς και υπερβολές. Δεν ερωτευόμαστε όλοι οι άνθρωποι το ίδιο. Προσωπικά, ακόμη κι αν έχω πάρει φωτιά από την κορυφή μέχρι τα νύχια (λέμε τώρα), με κάτι τέτοιες ιστορίες ξενερώνω σε χρόνο μηδέν.Ερώτηση προς πάσα κατεύθυνση: τι εννοεί ακριβώς μια γυναίκα όταν λέει πως είναι ιδιαίτερα δοτική; Με παραδείγματα παρακαλώ, να μπορώ να κάνω εικόνα. Ελπίζω να μην διαβάσω για την αυτονόητη φροντίδα προς τον άλλο ("όταν πεινάει του φτιάχνω αυγά μάτια") ή το ανατριχιαστικό "είμαι συνέχεια από πάνω του" (μπρρρρ).