ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γεια χαρά! Έχω να εξομολογηθώ ότι βρισκομαι σε συναισθηματικο αδιεξοδο..δεν ξερω πως να χειριστω αυτο που περναω..βρισκομαι σε σχεση με ενα παιδι που γνωριστήκαμε πριν περιπου ενα χρονο..το περισσότερο χρονο δουλευει και ειναι απασχολημενος με αποτέλεσμα οποτε του ζηταω να βγουμε να μην μπορει λογω κουρασης..μαζι τόσο καιρο δεν εχουμε κανει πραγματα ..μου λέει οτι δεν εχει λεφτα για πεταμα γιατι θελει να κανει οικονομια..με παίζει κανονικα συνεχως μου κάνει πλακα για αλλες γυναίκες για να με πικαρει και το σεξ δεν δειχνει να τον αφορά πολυ ...πιστευω οτι απλα περναει ο καιρος και αυτος δεν ενδιαφέρεται για μενα ..αλλα με ολα αυτά εχω κολλησει μαζι του τον σκεφτομαι ολη μερα και δεν μπορω να φανταστώ οτι υπαρχει μέρα που δεν θα τον δω.. ο ιδιος τυγχάνει μεγαλης αποδοχης απο τους φιλους τη δουλεια του και οσες φορες εχουμε στη παρεα γυναίκες ολες τον "λιγουρευονται".δεν ειναι στο μυαλό μου .τις κάνει ολες και γελανε..ειναι πολυ κοινωνικος..παρολαυτα λεει πως με αγαπαει .ενω οι πραξεις άλλα δείχνουν..Γιατί εχω κολλησει τοσο πολυ? Θέλω να αλλαξω μυαλα να μην τον θελω τόσο πολύ να με θελει αυτός λιγο..ισως ειμαι δεδομενη..οσοι μου λενε να τον χωρισω γιατι δεν μου αξιζει τους εναντιωνομαι και μετα τα σκεφτομαι και κλαιω...μπρος γκρεμός και πισω ρεμα..τι θα κανατε στη θεση μου?