Δεν είναι όλοι ίδιοι και δεν είναι κακό να συγχωρεί κανείς... Στην πορεία φαίνεται αν έπραξε σωστά ή όχι.
7.5.2017 | 15:55
Δε θα το πίστευα αν δεν μου είχε συμβεί
Αυτός μρφωμένος, λεφτάς, ελκυστικός και επιπόλαιος γυναικάς... Εγώ κοινή θνητή τρελλή για αυτόν από την πρώτη στιγμή που τον είδα. Γνωριστήκαμε εκείνος 27, εγώ 23. Κάναμε μισό χρόνο σχέση και μετά με άφησε γιατί βρήκε δουλειά και γκόμενα (γκόμενες μάλλον) στο εξωτερικό...Τέσσερα χρόνια μετά, στα 32 του, με παίρνει τηλέφωνο. Έχει έναν χρόνο πίσω στην Ελλάδα... Με ψάχνει, με σκέφτεται και μου ζητάει συγνώμη για το κέρατο και τον πόνο που μου πρόσφερε όταν όπως είπε ήταν μικρός και δεν ήξερε...Βγαίνουμε για καφέ... Εγώ τρελλή από χαρά που τον είδα, αυτός επίσης και πολύ διαχυτικός... μέσα στη μεταμέλεια... Είχε δυο σοβαρές σχέσεις μετά από μένα... Η μια πήγαινε και για γάμο αλλά τα έσπασαν στη συμβίωση. Πως του λες τώρα, ότι δεν τον ξεπέρασα ποτέ; Δεν του το είπα... Φαίνεται όμως. Θέλει να δοκιμάσουμε ξανά και δηλώνει σοβαρός πια και συνειδητοποιημένος. "Όλη η ποικιλία γυναικών στον κόσμο δε μου γέμισε το κενό που άφησες εσύ" μου είπε. Με κοιτάζει σαν μετανιωμένο κουτάβι... Δεν είμαι σίγουρη πως αισθάνομαι πια, μπορεί όμως αυτό να έπρεπε να γίνει. Να μάθω να τον κοιτάζω ως ίση προς ίσον για να μην με εκμεταλλευτεί ποτέ ξανά και να με κοιτάζει στα μάτια...
7