ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Οι πιο πολλοί δάσκαλοι που είχα γνωρίσει έδειχναν πάντα την μεγαλύτερη αδυναμία στα παιδιά που ήταν αριστούχοι. Και η συμπεριφορική αντιμετώπιση με τα αυτοκόλλητα και την περισσότερη προσοχή στους πιο καλούς μαθητές αυτή την αίσθηση έδινε κι αυτό είναι η αίσθηση που αποκόμισα από παιδί. Πέρα από την δασκάλα του αδερφού μου υπήρχε κι ένας άλλος δάσκαλος που αγαπούσε ανιδιοτελώς τα παιδιά και δεν έκανε διακρίσεις έστω και άθελά του. Οι άλλοι δεν ήταν έτσι. Δεν μπορώ να πω ότι ήταν κακοί. Δεν ήταν. Ήταν όμως ίσως κάπως ανεπαρκείς. Δεν είχαν απαιτήσεις από τον εαυτό τους. Δεν είχαν κάτι ουσιαστικό με τα παιδιά και ούτε κάτι αξιοθαύμαστο στο ήθος και στη στάση τους. Μερικοί μάλιστα ήταν απαράδεκτοι ( όπως ο διευθυντής που σε μας έτυχε να μας κάνει θρησκευτικά) δεν είχε ιδέα από παιδιά, ούτε και πως να τα προσεγγίζει. Υ.Γ. Ο παιδαγωγός έχει μεγαλύτερο χρέος από το να βοηθήσει το παιδί να μάθει να διαβάζει και να γράφει. Αυτή η βαθμοθηρία που από το δημοτικό κάπως πρέπει να σταματήσει.