ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τρίτη 9 Μαϊου 2017, πέντε τα ξημερώματα, στο 11 το τρόλεϊ. Μπήκαμε μαζί από πλατεία Αμερικής και κοιταζόμαστε. Καθόμασταν απέναντι ο ένας από τον άλλο.Στη στάση στη κάτω μεριά του Συντάγματος σου έδωσα ένα χαρτί που σε αφορούσε, με σκέψεις μου για σένα, πανέμορφη συνεπιβάτιδα. Το διάβασες, χάρηκες και είχαμε μια πολύ ωραία συζήτηση μέχρι που κατέβηκες, εκεί κοντά προς Νέα Ελβετία, δυο-τρεις στάσεις πριν το τέρμα. Κι απ' αυτά που είπες, κατάλαβα ότι είσαι κι εσύ σαν και μένα, ντροπαλή, συνεσταλμένη, με καλό χαρακτήρα. Και πανέμορφη, όπως άλλωστε σου έγραψα κιόλας. Σου είπα για το χαρτί ''πέταξέ το, κράτησέ το, κάνε ό,τι θες αλλά θα προτιμούσα να το κρατήσεις''. Μου είπες ότι φυσικά θα το κρατήσεις, το έβαλες μέσα σε ένα σημειωματάριό σου. Είπαμε κι άλλα ωραία πράγματα. Δεν γράφω στο ''σε αναζητώ'', γιατί δεν φλερτάρω ποτέ διαδικτυακά ούτε ψάχνω ποτέ κάποιον διαδικτυακά ούτε πιστεύω ότι θα σε βρω έτσι. Απλά θέλω να εξομολογηθώ ότι ήταν μια υπερχαρούμενη στιγμή της ζωής μου που μιλήσαμε. Και αν παρ ελπιδα διαβάζεις ''εξομολογήσεις'', θα ήθελα να μου γράψεις τι έλεγε το χαρτί που σου έδωσα αν θελήσεις να ξαναεπικοινωνήσουμε.(γιατί αντιπαθώ τα τρολ).Όπως και να 'χει, σε σκέφτομαι(και θα σε σκέφτομαι συχνά).