ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Για μια καθυστέρηση-για ένα λάθος που διορθώνεται τελος πάντων, σχόλασα 23:35 γιατί το αφεντικό ήθελε να με εκδικηθεί. Απο το πρωί εκεί... όλα τα γραφεία άδεια...ο κόσμος σπίτια του/ έξω να διασκεδάζει και γω με τον δυνάστη.Νιώθω εξαντλημένος, αδικημένος, ανήμπορος, απογοητευμένος μα πολύ μίσος για το ποιός κανονίζει τη ζωή μου...Σύρθηκα με το μετρό στο σπίτι...ίσα για ένα ντούς και λιγο φαι να κοπεί η πείνα...Για 650 ευρώ απο τις 09:00 το πρωί. Και να σου λεει δικό σου το λάθος (μα πρώτα δικό του). Και να μη σε αφήνει να φύγεις γιατί "πρεπει να βρεθεί το λάθος". Δική του η επιχείρηση, η ζωή μου όχι.Παρανομία στην παρανομία (υπερεργασία, νυχτερινό ωράριο, εκμετάλλευση θέσης συν άλλα πολλά...) όλα ξεχασμένα γιατί απλά θα ψάχνω για δουλειά την άλλη μέρα και πού να βρεθεί σε αυτό το χάος;Αυτός εκδικείται εγώ όχι.Με τι όρεξη να σηκωθείς το πρωί...να πείς δουλεύω ρε, να μαι καλά... Αφεντικά - δυνάστες - αλήτες με μόρφωση.Υπάρχουν και καλοί ίσως. Ίσως/ μπορεί... αλλά όχι για μένα, όχι εδώ. Όχι σήμερα.