Πρώτον, ναι, εννοείται ότι δε μιλάμε για top bartenders ή τον Tiesto... Άλλωστε το επάγγελμα έχει ζήτηση και δε γίνεται να έχουμε ειδικούς σε όλα τα πόστα και σε όλα τα μαγαζιά. Υπάρχουν άτομα που βιοπορίζονται μέσα από τέτοιες δουλειές στη νύχτα, τις οποίες μπορεί να τις κάνουν και με μεράκι, έχοντας όμως άλλους στόχους. Άρα δεν τίθεται θέμα bar school ή εντρύφησης στη μουσική τεχνολογία (μεγάλο το κόστος της απόκτησης εξοπλισμού και μουσικών συλλογών σε βινύλιο κτλ).Αναφέρω τα παραπάνω γιατί δεν μπορώ παρά να αισθάνομαι συμπάθεια για τα άτομα αυτά που αφορίζετε με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στα σχόλια... Επίσης τυχαίνει να έχω αρκετούς φίλους σε τέτοια επαγγέλματα και έχω να πω ότι όλα αυτά που περιγράφονται στην εξομολόγηση είναι θέμα ανθρώπου.Πρώτον, σε οποιαδήποτε δουλειά και να είσαι - ή να μην είσαι -, αν σου γυαλίσει ένα γκομενάκι, κάπως θα προσπαθήσεις να του κάνεις εντύπωση ή κάποια κίνηση προσέγγισης... μιλάω για περιπτώσεις που αυτό είναι επιτρεπτό, βέβαια. Δεύτερον, το αφεντικό στο μαγαζί του έχει δικαίωμα να επιλέξει το ομορφόπαιδο ή την κούκλα για τη θέση αυτή, ή απλά, άτομα με αυτοπεποίθηση, γοητεία και μια άλφα άνεση στην επικοινωνία - από την άλλη, ίσως και να μην το κάνει, απλά εξηγώ από πού προκύπτουν τα στερεότυπα! Άτομα τα οποία ενδεχομένως να είχαν τις επιτυχίες τους έτσι κι αλλιώς. Όσο για το ότι βγαίνεις έξω το βράδυ ελπίζοντας να πηδήξεις, θα πω ότι ΟΚ, δεν είναι απίθανο... βέβαια δε ζούμε στο Άμστερνταμ. Επιπλέον, ο DJ ή ο μπάρμαν είναι "του μαγαζιού", δεν είναι ο πρώτος τυχών. Ακόμα κι αν παραμυθιάσει ή πηδήξει για το κέφι του μόνο χωρίς υποσχέσεις, εκεί μέσα είναι γνωστός, άρα είναι μια "ασφαλής" επιλογή για την περιπέτεια της μιας νύχτας. Εσύ που μπήκες στο μαγαζί και δε σε ξέρει κανένας, δεν είσαι εξίσου "αξιόπιστος" (πολλά γίνονται, όπως είπατε, όμως αν γίνουν με τον μπάρμαν και εφόσον επιβιώσεις, ξέρεις πού θα τον βρεις... αυτό μεταξύ σοβαρού κι αστείου).Θα αναφέρω ξανά ότι η δουλειά δεν έχει να κάνει με το ποιόν του ανθρώπου. Τα επαγγέλματα της νύχτας έχουν τα τυχερά τους. Από εκεί και πέρα υπάρχουν παιδιά "διαμάντια", με φιλότιμο και καλή καρδιά, και υπάρχουν και πέφτουλες. Τα κορίτσια διαλέγουν και παίρνουν (δηλαδή γοητεύονται ανάλογα με τα γούστα τους). Αυτά... :-)
12.5.2017 | 02:12
barmen & dj's: αυτή η μάστιγα.
Είναι και αυτή η κατηγορία πληθυσμού. Οι μπάρμεν και οι ντι τζέϊς. Νομίζω ότι αυτή η κατηγορία ανθρώπων είναι ξεχωριστή από μόνη της. Μπορείς να κάθεσαι με τις ώρες και να τους ακούς να σου λένε ιστορίες. Τί ιστορίες; Μάντεψε: για γκόμενες που έχουν πηδήξει όοολα αυτά τα καλοκαίρια που έχουν δουλέψει σαιζόν.Δε 'πα να 'ναι άσχημοι, χοντροί, καραφλοί, κουτσοί, στραβοί στον Άγιο Παντελεήμονα; Αυτοί έχουν πηδήξει το σύμπαν, τελεία και παύλα. Όχι ότι έχω κάτι με τους καραφλούς ή με τους (εντελώς υποκειμενικά άσχημους), ξέρετε όλοι τί εννοώ. Κάθομαι και τους ακούω ευχαριστα όμως - οι περισσότεροι από αυτούς έχουν λέγειν και ωραίο τρόπο παρουσίασης της ιστορίας τους. Αλλά ρε φίλε, πραγματικά έχω μια απορία -και νομίζω πολλοί από εμάς-, πώς γίνεται να έχεις πηδήξει τη μισή Ελλάδα, αλλά όσο καιρό σε ξέρω δεν έχεις πηδήξει ούτε κουνούπι; Πώς μιλάς για πεσίματα που οδηγούν σε παρτούζες, όταν μαζεύεις όλο το κουράγιο σου κανά μισάωρο για να πεις μια χλιαρή ατάκα σε γκόμενα που κατά πάσα πιθανότητα θα φας "χ"; Σκέφτομαι όλα εκείνα τα βράδια που βγήκα με προσδοκίες ότι "οκ μπορεί να μην πηδήξω σήμερα, αλλά έστω μια γνωριμία, κάτι θα παιχτεί, δεν παίζει". Αλλά όοοχι καργιολάκι, ουτε καν γνωριμία, βγαίνεις για ποτάκι μέσα σε μια γνώριμη, ωμή και ξεκάθαρη μιζέρια. Τέτοια που λες, μαλάκα μου καλύτερα να άραζα σπίτι και να χάζευα στο Porn Hub, πάλι περισσότερες πιθανότητες να πηδήξω θα είχα. Προφανώς και μιλάμε τώρα για ιστορίες για αγρίους, αλλά έτσι να έχουμε και κάτι να πούμε. Λοιπόν επειδή προφανώς και δεν πήδηξα σήμερα (εύκολα καταλάβατε ότι δεν είμαι ούτε μπάρμαν, ούτε ντι τζέϊ), λέω να πάρω το μαξιλάρι μου αγκαλιά και να πάω για ύπνο, κάποιοι δουλεύουμε κιόλας αύριο. Λοιπον, τα λέγαμε.
12