__________________
1.
Ξεκινάω λέγοντας ότι ξέρω ότι δε μπορώ να κάνω κάτι για την παρακάτω κατάσταση. Ωστόσο παραθέτω τα γεγονότα. Έχω έναν ανηψιο στα 13, με τον οποίο προσπαθώ να χτίσω μια σχέση, αλλά είναι δύσκολο λόγω της νύφης μου, η οποία κάθε φορά που θα με δει σπίτι θα σχολιάσει είτε ότι δεν πηγαίνω ποτέ, είτε π.χ γιατί δε βάφομαι (ενώ παλιά βαφόμουν)... Τις πιο πολλές φορές την αγνοώ ή της λέω αν έχει κάποιο άλλο σχόλιο να κάνει κι εκεί ψιλομαζεύεται, όχι ότι καταλαβαίνει. Προχθές λοιπόν ο ανιψιός μου ετοιμαζόταν να βγει και λέει ψέμα η νύφη μου μπροστά του ότι θα βγει μ'ένα φίλο του. Και του έλεγε βάλε λίγο άρωμα, να μην είσαι τσιγγούνης και κάτι τέτοιες συμβουλές της πλάκας. Αφού έφυγε λοιπόν ο ανηψιός, λέει η νύφη ότι θα έβγαινε με κοπέλα ραντεβού. Το θέμα όμως είναι ότι αυτός δεν ήθελε και τον πίεσε η μάνα του, επειδή λεει αυτή η κοπέλα τον παίρνει συνέχεια τηλέφωνο, έχει παέι σπίτι και δεν είναι σωστό να της λεει συνέχεια όχι. Εκεί εκνευρίστηκα χωρίς να το δείξω και της είπα ότι δεν είναι σωστό να τον καταπιέζει ειδικά σε ένα τέτοιο θέμα. Της λέω ότι θα έπρεπε να την ενδιαφέρει να κάνει παρέα με αγόρια και με κορίτσια κι όχι να του κλείνει με το ζόρι ραντεβού. Όλο το βράδυ δεν κοιμήθηκα σκεπτόμενη σε πόσες λάθος αντιλήψεις οδηγεί τον ανιψιό μου αυτή η πίεση, στο ότι όταν λέει όχι κι ο άλλος επιμένει να αλλάζει γνώμη από λύπηση/πίεση, στο ότι πρέπει στις κοπέλες να φέρεται ευγενικά γιατί δεν καταλαβαίνουν από όχι, στο ότι πρέπει να βγαίνει ραντεβού επειδή του το κανόνισε η μάνα του, στο ότι διάλεξε η μάνα του μια κοπέλα...στο ότι στο τέλος θα γίνει μισογύνης με οιδιπόδεια συμπλέγματα...κι εγώ δεν ξέρω που θα τον οδηγήσει αυτή η πίεση. Το άσχημο μέσα σε όλα αυτά είναι ότι σαν τον πατέρα του είναι κλειστός χαρακτήρας, οπότε ότι έμαθα ήταν από την ''κοινωνική' 'της οικογένειας. Κάποια στιγμή θέλω να του μιλήσω αν βρεθούμε οι δυο μας (χωρίς να ξέρω τι έχει συζητήσει με τον πατέρα του) και θα του πω μόνο ότι όταν δε θέλει να κάνει παρέα με κάποιον δεν πρέπει να κάνει με το ζόρι. Δε μπορώ να σκεφτώ κάτι καλύτερο. Σημειωτέον η μάνα του είχε ακολουθήσει την ίδια τακτική επιμονής με τον πατέρα του...Πως μπορώ να τον βοηθήσω να μη γίνει ένα άβουλο ον στα χέρια των γυναικών της ζωής του;
-latante
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Ξεκινάς δηλώνοντας ότι ξέρεις ότι δεν μπορείς να κάνεις κάτι για την παρακάτω κατάσταση, αλλά καταλήγεις στο πώς μπορείς να τον βοηθήσεις να μην γίνει ένα άβουλο όν στα χέρια των γυναικών της ζωής του. Ξέρεις ότι δεν είναι στο χέρι σου τι θα γίνει, ή κατά βάθος πιστεύεις ότι επειδή έχεις δίκιο, μάλλον υπάρχει περιθώριο να επηρεάσεις το μέλλον ενός παιδιού;
Έχεις το περιθώριο αυτό, και όχι επειδή έχεις δίκιο, αλλά επειδή βρίσκεσαι στο κοντινό του περιβάλλον. Μόνο που σε όλα αυτά που έγραψες, ενώ λες ότι θέλεις μια προσωπική σχέση με το παιδί, δεν το βλέπω πουθενά. Αυτό που βλέπω είναι η κριτική για τη νύφη σου, ενώ δεν κάνεις ούτε ένα σχόλιο για τον ρόλο του πατέρα του, πέρα από το ότι είναι κλειστός χαρακτήρας (παραμένει πατέρας, πάντως). Φοβάσαι τις γυναίκες στη ζωή του, μόνο που είσαι μια από αυτές, και φέρεσαι σα να μην υπάρχουν οι άντρες, σα να μην υπάρχει το ίδιο το παιδί! Σα να είναι άβουλο ον που θα το κομματιάσουν οι καπάτσες. Είναι 13 χρονών. Είναι παιδί, αλλά δεν είναι βρέφος. Στοιχεία του χαρακτήρα του έχουν εμφανιστεί. Ποια είναι; Γιατί δέχτηκε την πίεση της μάνας του; Επειδή είναι καλόβολος, επειδή θέλει να ξεμπερδεύει, επειδή δεν τον ενδιαφέρει και τόσο τι θα γίνει; Ποιος είναι, πόσο επηρεάζεται, τι όνειρα έχει, τι παρέες;
Αν θέλεις μια προσωπική σχέση με το παιδί, αν το θέλει και εκείνο, και εφόσον δεν υπάρχει λόγος να μην έχετε επαφή, δεν μπορεί να σας σταματήσει κανείς, ούτε η μάνα του η ίδια, και όσο μεγαλώνει και γίνεται πιο ανεξάρτητο, θα γίνεται και πιο εύκολο.
Η ανησυχία σου φαντάζομαι ότι βασίζεται σε περισσότερα στοιχεία από αυτά που παραθέτεις εδώ, αλλά δεν είναι καταδικασμένος κάποιος σε οιδιπόδειο επειδή η μάνα του τον πίεσε να βγει με ένα κορίτσι. Μείνε στις καλές σου προθέσεις για το παιδί και επικεντρώσου σε αυτή τη σχέση, όσο μπορείς απομάκρυνε από την σχέση αυτή την άποψη που έχεις για τη μητέρα του. Αν είσαι εχθρική μαζί της, θα δυσκολευτεί πολύ το παιδί να σου ανοιχτεί, διότι είναι δεκατριών, και είναι η μητέρα του.
__________________
2.
Γειά χαρά :) Τελευταία παρατηρώ ότι έχουν γίνει μόδα τα t-shirts με logos όπως "feminism" ή "i'm a feminist" κοκ. Γυναίκες τα φοράνε την ίδια στιγμή που το slut shaming και το body shaming βγαίνουν σαν γάργαρο νερό από το στόμα τους. Ότι τι δηλαδη; Έγινε ο φεμινισμός μόδα στα μπλουζάκια; (γιατί μόνο στα μπλουζάκια μένει). Αισθάνομαι ότι ξεφτυλίζεται ένα ζήτημα ζωτικής σημασίας, σε τέτοιο σημείο που αν γυρίσεις μετά να πεις "Ειμαι φεμινιστρια" γελάει ο κόσμος λες κι έχει γυρίσει σε βρισιά ή κάτι να το χλευάσουμε. Ενοχλείσαι κι εσύ ή εγώ έχω κόμπλεξ;
-Feminism is not a trend
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δεν είναι κακό να είναι της μόδας ο φεμινισμός. Δεν είναι κακό να εμφανίζεται σε μπλουζάκια, και αν κάποιες φορές μπορεί να είναι επιφανειακή η προσέγγιση, δεν συμφωνώ καθόλου ότι μένει μόνο εκεί. Είναι πολύ αισιόδοξο το γεγονός ότι έχει ξεφύγει από την ακαδημαϊκή σφαίρα ή από την υποκουλτούρα, ή έστω από την βαθιά κουλτούρα και εμφανίζεται σε Μπιγιονσέ και σε βραβεία κινηματογράφου και στο facebook και παντού, ακριβώς επειδή αυτό το θέμα αφορά τους πάντες. Δεν μπορεί να ξεφτιλιστεί το αίτημα για ισότητα. Μην το αντιμετωπίζεις με ελιτισμό, σα να είναι το συγκρότημα που νόμιζες ότι ανακάλυψες πρώτη και τώρα πουλάει τραγούδια σε διαφημίσεις αυτοκινήτων. Μιλάμε για κοινωνικό κίνημα, και ένα κίνημα χρειάζεται λαό. Δεν είναι προϋπόθεση να είσαι «καλή φεμινίστρια» για να δηλώνεις φεμινίστρια, δεν είναι κάποιο κλαμπ που μπαίνεις με προϋποθέσεις, όλοι μαθαίνουμε κάθε μέρα, όλοι προσπαθούμε να γίνουμε καλύτεροι (που λέει ο λόγος). Όλοι μας και όλοι μας έχουμε μέσα μας τον ρατσισμό, τον μισογυνισμό, αυτό είναι το κυρίαρχο κλίμα, αυτοί είμαστε. Οπότε, όταν γνωρίζεις γυναίκες που φοράνε τέτοιες μπλούζες και δείχνουν τέτοιες συμπεριφορές, αντί να τις απορρίπτεις ως μη ικανές να συμμετέχουν, καλύτερα να προσπαθείς να τους δείξεις έναν άλλον τρόπο να βλέπουν τα πράγματα.
__________________
3.
Μόνο εγώ σκέφτομαι ότι δεν είμαι ο μόνος που σκέφτομαι όπως σκέφτομαι ή μήπως μόλις έπαψα?
-ο χειρότερος
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Πολύ καλό.
__________________
4.
Α μπα γεια σου,
Σου στέλνω γιατί θα ήθελα τη γνώμη σου (και των αναγνωστών) για το πως να χειριστώ μια κατάσταση που εχει προκύψει τελευταία στον εργασιακό μου χώρο. Δουλεύω λοιπόν σε μια πολυεθνική εταιρεία σε ενα νεοσύστατο τμήμα - εγώ ήμουν το πρώτο άτομο που προσελήφθη απο τον διευθυντή του τμήματος. Ειναι ένας νέος κλάδος financial and strategic consulting που αναπτύσσεται με μεγάλους ρυθμούς. Εγώ πρόσφατα τελειωσα το μεταπτυχιακό μου και είχα προϋπηρεσία 2 χρόνων ως αναλύτρια πριν ξεκινήσω να δουλεύω εδώ. Φυσικά όταν ξεκίνησα πέρασα απο εκπαίδευση για να συμπληρώσω τις γνώσεις μου καθώς όπως προανέφερα ο κλάδος αυτός ειναι σχετικά νέος. Όλα καλα στην εταιρεία - συνάδελφοι εξαιρετικοί, ο διευθυντής μου μου εχει δώσει απίστευτες ευκαιρίες και ειναι πιο πολυ μέντορας παρά ενα τυπικό αφεντικό και ο μισθός μου αυξήθηκε απο το πρώτο κιόλας εξάμηνο στην εταιρεία.
Το πρόβλημα λοιπόν ειναι ενα νέο άτομο που προσλάβανε στην ομάδα μας. Το παιδι αυτο ειναι 23 ετών, μόλις τελείωσε το πτυχίο του και η μόνη προϋπηρεσία που εχει ειναι μια τρίμηνη πρακτική που εχει κάνει. Λοιπόν απο τοτε που εχει αρχίσει α μπα έχουμε όλο μικροπροβλήματα. Στην αρχή νόμιζα πως απλά χρειάζεται χρόνο να προσαρμοστεί στη δουλειά και τις απαιτήσεις της, μετά άρχισα να πιστεύω πως απλά ειναι ανίκανος και τελικά με αποκορύφωμα ενα περιστατικό που εγινε πριν μια βδομάδα νομίζω πως απλά δεν του αρέσει να δέχεται υποδείξεις απο γυναίκες.
Και εξηγώ: όταν πρωτοξεκίνησε, το αφεντικό μας μου ζήτησε αφού τελειώσει η βασική του εκπαίδευση να τον καθοδηγώ στα διαφορά project και να του εξηγώ τι πρέπει να κάνει καθώς πλέον έχω μάθει πως δουλεύουμε και έχω και δικό μου χαρτοφυλάκιο με πελάτες. Ότι οδηγία του έχω δώσει ως σήμερα την εχει αγνοήσει παντελώς! Παράδειγμα, ειχαμε ενα συγκεκριμένο project για το οποίο ακολουθούμε πολυ συγκεκριμένα βήματα. Του έστειλα μια λίστα με όλα τα variablesπου έπρεπε να βάλει στην excel και αυτός κράτησε 1-2 παράγοντες και μετά επινόησε δικές τους κατηγορίες και έκανε το δικό του. Φυσικά του εκανα υποδείξει πως αυτο που έκανε ειναι λάθος, με αγνόησε και το παρέδωσε στο αφεντικό μου ο οποίος του είπε το ίδιο πράγμα. Μια άλλη φορά που του έδωσα ξεκάθαρες οδηγίες να διαβάσει ενα εμπιστευτικό κείμενο 80 σελίδων που μας έδωσε ένας πελάτης και να μου κάνει περίληψη απαντώντας σε 5 ερωτήσεις αντί να κάνει αυτο που του ζήτησα πήγε online και googlare τις απαντήσεις! Δεν αστειεύομαι. Όλα αυτά συνοδευόμενα απο comment του τύπου: you look very tired today, do you like quantitative analysis? I think you prefer more the qualitative components our job/ I haven't seen you do a lot of quant/ do you know how to do it? Που φυσικά όπως καταλαβαίνεις με έμμεσο τροπο παει να με βγάλει άχρηστη στα μαθηματικά και σε χρηματοοικονομικές αναλύσειςΚαι όλα αυτά τα λεει με ενα αθώο βλέμμα και χαμόγελο στα χείλη.
Αυτο που με έκανε να καταλάβω πως μπορεί να τα κάνει όλα αυτά απλά γιατί είμαι γυναίκα ειναι ενα επαγγελματικό δείπνο που ειχαμε με αυτόν και το αφεντικό μου. Το αφεντικό μου μας εξηγούσε πως η γυναίκα του ειναι έγκυος και πως μόλις γεννήσει θα Μείνει σπίτι να μεγαλώσει το παιδι και πως δεν θέλει να δουλέψει και πετάγεται ο άλλος και του λεει: but can your wife get a job anyway? Do you think you are intellectually superior to your wife? !!! Τρελάθηκα. Και δεν την ξέρει κάν την γυναίκα (η οποία παρεπιπτόντως ειναι πετυχημένη επαγγελματίας.) Όταν νευρίασα και δεν επετρεψα κάν στο αφεντικό μου να απαντήσει αυτή την προσβλητική ερώτηση το διόρθωσε λέγοντας πως το έλεγε απλά γιατί κατα την άποψη του όλες οι Ασιάτισσες ειναι ηλίθιες (all Asian girls are stupid- δικά του λόγια) και εχει μεγάλο πρόβλημα στο dating γιατί όλες ειναι κατώτερες του! Επίστης έχω πλέον παρατηρησει πως οποτε μιλάει γυναίκα μεσα στα meeting της εταιρείας (εκτός από την ιδιοκτήτρια) γυρνάει τα μάτια του!
Ελπίζω να φαίνεται ποια ειναι η συμπεριφορά που αντιμετωπίζω - ειναι μεγάλο το κείμενο αλλά αυτά ειναι πολυ λίγα απο τα παραδείγματα που βιώνω καθημερινά.
Και η ερώτηση ειναι τι να κάνω? Προφανώς και εγω είμαι πολυ διπλωματική και σοβαρή και δεν θα πω στο αφεντικό μου νομίζω πως τα κάνει αυτά επειδή ειναι μισογύνης (που ειναι απλά μια θεωρία καταλαβαίνω πως δεν ειναι αναγκαστικά και η αλήθεια). Και γενικα αν δω πως η κατάσταση χειροτερεύει ξέρω πως να απευθυνθώ στο αφεντικό μου. Με αυτόν δεν ξέρω τι να κάνω! Απο μέρα σε μέρα όταν είτε αγνοεί οδηγίες ειναι κάνει αυτά τα πολυ μικρά αλλά πολυ αγενή σχόλια που μπορεί να σας φαίνονται μικροπράγματα αλλά αν το σκεφτείτε καλα δεν ειναι. Πείτε μου την γνώμη σας!
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Μην παρασύρεσαι από προσωπικές κρίσεις και μην προσπαθείς να τον ψυχαναλύσεις, ούτε χρειάζεται, ούτε σου το ζήτησε κανείς. Αυτό που σου ζητήθηκε είναι να τον κατατοπίσεις, και όπως φαίνεται, δεν μπορεί να ακολουθήσει οδηγίες. Αυτό είναι πρόβλημα στη δουλειά, και πρέπει να το αντιμετωπίσεις ως πρόβλημα επαγγελματικό, με επαγγελματικό τρόπο. Ας πούμε, όταν έκανε με λάθος τρόπο το excel, και του είπατε δύο ανώτεροί του ότι είναι λάθος, τι έγινε μετά; Το άφησες εκεί; Αν ναι, πολύ κακώς, γιατί αυτό είναι το πρόβλημα που έχεις. Ο μισογυνισμός του είναι δικό του πρόβλημα και θα του δημιουργήσει πρόβλημα και στη δουλειά του μόνο αν τον εμποδίζει να την κάνει σωστά (που όπως φαίνεται, τον εμποδίζει).
Ως ανώτερη του όχι μόνο μπορείς να τον κατατοπίζεις, αλλά έχεις και το δικαίωμα και την υποχρέωση να τον βάζεις στη θέση του, και να τον προειδοποιείς ότι αν δεν κάνει καλά τη δουλειά του, θα έχει συνέπειες. Πες του ότι ο τρόπος που δουλεύει δεν είναι σύμφωνος με τα στάνταρ της εταιρείας, και αν δεν είναι σε θέση να τα ακολουθήσει, τότε πρέπει να σκεφτεί αν δουλεύει στην κατάλληλη θέση. Πες του ότι του δίνεις μια εβδομάδα να το σκεφτεί και να σου απαντήσει. Ακούγεται σαν απειλή; Είναι. Αλλά δεν είσαστε παρεάκι εκεί, είσαστε γραφείο και δεν γίνεται να χάνετε χρόνο επειδή ο καινούριος νομίζει ότι είναι πολύ έξυπνος. Υπάρχουν εκατοντάδες άλλοι που μπορούν να πάρουν τη θέση του και να κάνουν αυτή τη δουλειά καλύτερα από αυτόν.
Κατά αναλογία, αφού το αφεντικό σου σε εμπιστεύεται να εκπαιδεύσεις άλλον, αυτό σημαίνει ότι σου δίνει και την ευθύνη να αποφασίσεις αν κάνει ή όχι. Πες τους προβληματισμούς σου για την επίδοση του στον επαγγελματικό τομέα, και πες του ότι δεν μπορείτε να περιμένετε για πάντα να συμμορφωθεί. Δε νομίζω ότι θα έχει αντίρρηση σε αυτό.
Όταν λέει ρατσιστικά σχόλια, επισήμανε τα ως ρατσιστικά σχόλια, και πες του ότι αυτά δεν είναι ανεκτά στην εταιρεία. Φαντάζομαι και ότι δεν είναι. Μην φέρεσαι σα να είσαι μόνη σου απέναντί του. Φέρεται σαν ξένο σώμα. Αντιμετώπισε τον ανάλογα.
__________________
5.
Αγαπητη α μπα
Ειμαι 20 χρονων και εδω και πολλα χρονια γνωριζω και σταδιακα ανεπτυξα φιλικη σχεση με ατομο 28 χρονων..τον ξερω σχεδον απο παιδι καλοκαιρια στο χωριο,κοινη παρεα,δεθηκαμε πολυ...εγω τον θαυμαζα του ειχα αδυναμια και εμπιστοσυνη κατι σαν μεγαλο αδερφο που δεν ειχα ποτε ισως? Πριν 2 χρονια εκδηλωσε ερωτικο ενδιαφερον..επεσα απο τα συννεφα φερθηκα χαζα εκανα σα να μη συμβαινει τιποτα και αυτος κυριος το δεχτηκε..περυσι το καλοκαιρι παλι το ιδιο..δεν ηξερα πως να αντιδρασω δεν τον εβλεπα ετσι αλλα δεν ηθελα να τον χασω.μετα απο πολλες συζητησεις εγω ξεκαθαρισα οτι θελω να συνεχισουμε ετσι οπως ειμαστε να περναμε καλα και δεν ξερω αν θα προκυψει κατι στο μελλον..φανηκε να τ καταλαβε βγηκαμε ξανα αθηνα 2 φορες μιλουσαμε πολυ χαλαρα..εγινε ομως μια παρεξηγηση τελειως ασημαντη και σταματησε να μου μιλαει..τον προσεγγισα πολλες φορες και το βασικο νοημα ηταν οτι πληγωθηκε? ξενερωσε? που δεν μπορουσα να τον δω αλλιως...απο τοτε δεν εχουμε ξαναμιλησει γιατι νευριασα και εγω..το θεμα ειναι οτι πλησιαζει καλοκαιρι και λογικα θα ξαναβρεθουμε...να κανω οτι δε συμβαινει τιποτα? Να του μιλησω? Δε θελω να χασω ενα τετοιο ατομο απο τη ζωη μου αλλα η συμπεριφορα του ειναι τελειως ανωριμη..μπορει να πληγωθηκε αλλα εγω ημουν ξεκαθαρη.τιποτα δεν αξιζει η φιλια τελικα??
-Πιστευω ακομα σε φιλια αντρα-γυναικας
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Κι αυτός θα μπορούσε να σου πει, τίποτα δεν αξίζει ο έρωτας τελικά;
Εσύ θέλεις το Α. Αυτός θέλει το Β. Αυτά τα δύο είναι διαφορετικά μεταξύ τους. Στο Β δεν μπορείτε να συμφωνήσετε, γιατί είναι περισσότερο από αυτό που θέλεις να δώσεις. Αν συμφωνήσετε το Α, εσύ θα πάρεις ακριβώς αυτό που θέλεις, αλλά αυτός όχι. Γιατί να γίνει αυτό που θέλεις εσύ και όχι αυτό που θέλει αυτός; Γιατί προηγούνται οι δικές σου ανάγκες, ενώ αυτός πρέπει να συμβιβαστεί με κάτι λιγότερο από αυτό που θέλει; Η «φιλία» δεν είναι μια αφηρημένη, ιερή ιδέα που πρέπει να έρχεται πρώτη κόντρα στις επιθυμίες του άλλου. Χρειάζεται αμοιβαιότητα. Σου την χαρίζει αν θέλει, αν νιώθει ισότιμα, αν αισθάνεται ότι παίρνει αυτά που χρειάζεται από αυτήν. Αν δεν θέλει, φεύγει. Να είσαι ευχαριστημένη με την φιλία που είχες ως τώρα, και μην αναρωτιέσαι γιατί δεν γίνεται τώρα το δικό σου. Στο κάτω κάτω, το προσπάθησε ο άνθρωπος. Δεν μπορεί άλλο. Και όχι, η συμπεριφορά του δεν είναι ανώριμη, η δική σου όμως, είναι.
Κι εγώ πιστεύω «ακόμα» σε φιλία άντρα γυναίκας. Δεν πιστεύω όμως ότι κάθε φιλία μεταξύ άντρα και γυναίκας ακυρώνεται όταν ένας από τους δύο το δει αλλιώς. Η φιλία υπήρξε, δεν ήταν χίμαιρα, και δεν μειώνεται η αξία του συναισθήματος αυτού αν μετασχηματιστεί σε κάτι που περιέχει ερωτική επιθυμία.
ΥΓ. Δεν είμαι καθόλου σίγουρη ότι η "παρεξήγηση" ήταν "εντελώς ασήμαντη". Είναι και ύποπτο ότι δεν μας τη λες.
__________________
6.
Αγαπητή Α,μπα...
Σε διαβάζω από το πρώτο έτος της σχολής και φέτος τελειώνω και πόσες φορές ήθελα να σου στείλω αλλά πάντα με κάλυπταν κατά μια έννοια απαντήσεις που έδινες σε άλλους αναγνώστες. Είμαι 25, σπουδάζω στο εξωτερικό πολεοδομικό σχεδιασμό και ενώ τα προηγούμενα χρόνια η ζωή μου εδώ φάνταζε λαβύρινθος πλέον έχω ενσωματωθεί και καταλαβαίνω πως αφού λιγοστεύουν οι επιλογές στην Ελλάδα θα ήταν κρίμα να γυρίσω και να θαφτω αφού εδώ έχω φίλους, ζωή και ένα επαγγελματικό μέλλον. Σε ένα από τα ταξίδια μου γνώρισα τον έναν μετά από χρόνια μέσα σε αεροπλάνα και σε πλοία. Η σχέση αν και από απόσταση είναι αρκετά υγιής αφού υπάρχει καθημερινή επικοινωνία και επίσης Ελλάδα - Αγγλία έχει γίνει Παγκράτι-Κολιάτσου με το μεγαλύτερο σε περίοδο χρονικό διάστημα που έχουμε να βρεθούμε να είναι ο ένας μήνας. Δεν έχω ξανανιώσει έτσι. οταν ξεκίνησε η σχέση σε ένα από τα ταξίδια μου στην Ελλάδα ξεκαθάρισα ότι δεν έχω κάνει σχέση από απόσταση και ότι φοβάμαι αλλά το τόλμησα .με το αγόρι έχουμε 9 χρόνια διαφορά που δεν τα λες και λίγα.θελει λέει να ρθει εδώ να δουλέψουμε και να μείνουμε μαζί .ονειρο φαντάζομαι αλλά εφιάλτη σκέφτομαι γιατί τα πρακτικά ζητήματα είναι πολλά. Θέλει μια διαδικασία χαρτούρας, δουλειάς και σκέψης που δεν τον βλέπω να την ακολουθεί όσο και αν τον ενημερώνω. εγω ποτέ δεν του χω πει έλα η μην έρχεσαι γιατί θέλω να είναι δίκη του επιλογή. το άσχημο είναι ότι δεν είναι καταρτισμένος σε κάτι και φοβάμαι πως αν ρθει εδώ θα δυσκολευτεί πολύ.το δεύτερο που φοβάμαι είναι η συγκάτοικιση. δεν το έχω ξανακάνει και θεωρώ ότι αυτή η κίνηση έρχεται μετά από καιρό και όχι μετά από έναν χρόνο σχέσης από απόσταση. τελευταιο είναι η κρίση ηλικίας που μυριζομαι να έχει φάει κάθε φορά που μιλάει για παιδιά και πανυγυρια .τα λέει όλα τόσο όμορφα όσο αναφορά αυτή την κοινή αρχή αλλά δεν κάνει τίποτα για να το πραγματοποιήσει. εγω δεν μπορώ να ηρεμήσω και να αναπαυτω σε ένα 'όλα καλά θα πάνε κορίτσι μου ' και σε μια αγγαλια. απο την μια θέλει και δεν κάνει τίποτα και από την άλλη και να έρθει ίσως να μην είναι όλα τόσο όμορφα όσο σχεδιάζουμε....μήπως το πρόβλημα το έχω εγώ που ψάχνω ψύλλους στα άχυρα ; σε εκτιμώ πολύ και ουκ ολίγες οι φορές που με έχεις σώσει.
-Άγνωστος Χ
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Το πρώτο που θέλω να σου πω είναι ότι το «δεν έχω ξανανιώσει έτσι» δεν αποδεικνύει κάτι. Είναι σημαντικό για σένα, αυτό δεν σημαίνει ότι αυτή η σχέση είναι κατάλληλη ή βιώσιμη. Και όπως φαίνεται, έχει πολλά εμπόδια το μέλλον σας.
Σε αγχώνει κάτι που δεν προβλέπεται να γίνει από μόνο του. Να αγχώνεσαι για τον καιρό, εντάξει, για την αβεβαιότητα, εντάξει, αλλά εσύ αγχώνεσαι για την διαδικασία που τον περιμένει εδώ και για την συγκατοίκηση, ενώ δεν έχει κάνει τίποτα για να έρθει. Λες ότι η διαδικασία ένταξης ήταν λαβύρινθος. Λες να λυθεί μαγικά, χωρίς να προσπαθήσει καθόλου; Όσο δεν κάνει τίποτα, δεν χρειάζεται να ανησυχείς για τους γάμους και τα πανηγύρια – αν είναι να αγχωθείς για κάτι, αυτό θα έπρεπε να είναι για την απραξία.
Δεν ψάχνεις ψύλλους στα άχυρα, σε καμία περίπτωση. Νομίζω ότι η απόσταση σε έχει κάνει να βλέπεις μια σχέση πολύ πιο σοβαρά από όσο θα την έβλεπες αν ήσασταν στην ίδια χώρα. Επειδή ο μόνος τρόπος να συνεχιστεί είναι να μεταναστεύσει ο ένας από τους δύο, πάτε αναγκαστικά από το μηδέν στα χίλια, χωρίς να έχετε γνωριστεί ακόμη αρκετά για να ξέρετε αν υπάρχει έδαφος για να ονειρεύεστε τόσο κολλητό μέλλον.
Έχει έρθει εκεί για διακοπές, για πάνω από μια εβδομάδα, για να κάνει μια αναγνωριστική σχετικά με την πραγματικότητα της Αγγλίας; Εγώ αυτό προτείνω να κάνετε, ή, αυτό προτείνω να προτείνεις. Νομίζω ότι και από την απάντηση στην πρόταση θα καταλάβεις πολλά.
_________________
7.
Με την γυναίκα μου μετρήσαμε χρόνια σχέσης που έληξε πριν 1 μήνα. Τη γνώρισα όταν ήταν 22 χρόνων και εγώ τότε 30. Είχε βγει από μια χειριστική σχέση η οποία συμπεριλάμβανε κακοποίηση λεκτική και σωματική. Με τον που την γνώρισα κατάλαβα πόσο πολύ έλξη μου προκαλούσε, έμοιαζε ανυπεράσπιστη και χαμένη. παρ όλα αυτά διέκρινα ένα πανέξυπνο πλάσμα ικανό να ανοιχτεί πάλι. Έτσι και έγινε. Γίναμε ζευγάρι πολύ σύντομα και πολύ ζηλευτό θα έλεγα. Τον 2ο χρόνο παντρευτηκαμε. εγώ όντας σε καιρό ευημερίας με το επάγγελμα μου το οποίο συμπεριελάμβανε και συχνά ταξίδια στο εξωτερικό το είδα σαν ευκαιρία να γυρνάμε τον κόσμο μαζί. Την ήθελα να βρίσκεται πάντα μαζί μου, φρόντιζα να μην μένει μόνη της όταν εγώ μέσα στην μέρα ασχολούμουν με την δουλειά μου γι αυτό και αρκετές φορές κάλυπτα και τα έξοδα της κολλητής της ή και του κολλητού της στα ταξίδια για να έχει παρέα. Πραγματικά και μέσα από την κλειστή πόρτα μας ένοιωθα πως ήμασταν ευτυχισμένοι ποτέ το ένστικτο μου δεν με παρέπεμψε πως θα έσκαγε βόμβα. Δν μου παραπονέθηκε για το παραμικρό ποτέ και ίσως αυτό μόνο τώρα πια που τα βλέπω από μακριά να ήταν ένα σημάδι που θα έπρεπε να με υποψιάσει. Τότε ένοιωθα μόνο τυχερός που βρήκα μια τόσο καλή και όμορφη σύζυγο και είμαστε τόσο τυχεροί χωρίς προβλήματα επικοινωνίας. Στο δια ταυτα λοιπον! Πριν 1 ½ μήνα σε ταξίδι μας στην Γαλλία γύρισα πιο σύντομα από την ώρα που θα έπρεπε να επιστρέψω στο ξενοδοχείο μας και την βρήκα με άλλον. Έπαθα τέτοιο σοκ που ακόμα και τώρα η σκηνή δν είναι ξεκάθαρη στο μυαλό μου. Ήταν ντυμένη πρόστυχα και ανάμεσα στα πόδια της ήταν ένας άγνωστος. Δεν τον ήξερα και δν με ενδιαφέρει ακόμα και τώρα να μάθω τι και πως. Έκλεισα την πόρτα αφού πρώτα πρέπει να την ξεφτίλισα με λέξεις και έφυγα για Ελλαδα. Πείτε με κυνικό ή ακόμα και τέρας ψυχραιμίας αλλά εγώ αυτήν την γυναίκα δν θέλω να την ξαναδώ ποτε.Δεν με ενδιαφέρει αν ζει ή αν πεθάνει. Ζητά συγχώρεση γονατιστή και πραγματικά ζητά μόνο να είναι δίπλα μου πάλι με οποιοδήποτε αντάλλαγμα. Για μένα κάηκε ανεπιστρεπτί, έτσι λειτουργώ απλά, δν το κάνω για εκδίκηση ή κάτι τέτοιο. Από χτες κοιμάται έξω από την πολυκατοικία και κάθε φορά που βγαίνω με παρακάλαει.Δν της δίνω καμιά σημασία και απλά προχωρώ. Δεν αισθάνομαι τίποτα αν εβλεπα σκύλο ετσι σίγουρα θα τον λυπόμουν. Γι αυτή παλι κανενα ειδους συναισθημα.τιποτα φιλοι μου. Θα μου περάσει λες?θα γίνω πάλι ανθρωπος? (όχι για αυτην δεν εχω καμια ερωτηση)
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Κοιμάται χύμα στο πεζοδρόμιο, με σλίπινγκ μπαγκ, ή μέσα σε σκηνή;
