__________________
1.
Μάλλον εχω δαγκώσει τη λαμαρίνα με international μωρό μετα από ταξίδι. Δεχτήκαμε ο ένας τον άλλον περάσαμε χρόνο αφιερώθηκαμε ενωθήκαμε. Back to reality και είμαστε σαν δυο ξένοι. Και οι δυο χωρισμένοι απο τις μεγάλες μας σχέσεις προσπαθούμε να βρούμε τροπο να κάνουμε settle κάπου. Εγώ θέλω μαζι του αυτός δεν ξέρω αποφεύγει το θέμα και φοβάται να κρατήσει επαφή. Το παίρνω το αεροπλάνο να τον βρω ή οχι;
-Δέσποινα
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Πήγαινε, αν θέλεις να λήξει η αβεβαιότητα με κάποιο τρόπο, αλλά να ξέρεις ότι όταν πιέζεις για να λήξει η αβεβαιότητα ρισκάρεις να χάσεις την ώριμη έκβαση που μπορεί να είναι περισσότερο του γούστου σου. Επίσης, πήγαινε αφού έχεις πειστεί πρώτα ότι δεν «φοβάται» να κρατήσει επαφή, αλλά δεν θέλει να κρατήσει επαφή. Δεν θέλει για κάποιο λόγο που σου είναι μάλλον άγνωστος, αλλά δεν χρειάζεται να τον ξέρεις, χρειάζεται όμως να το έχεις υπόψη σου πριν πάρεις το αεροπλάνο και πας. Μια εξήγηση θα μπορούσε να είναι ότι έχει και κάποια άλλη να παίζει στη ζωή του, ας πούμε, και αυτή δεν είναι καν η χειρότερη εξήγηση που μου έρχεται στο μυαλό. Η ζωή δεν είναι ταινία του Χόλιγουντ.
Συγνώμη κι όλας για το κρύο νερό που ρίχνω στην κάψα σου, αλλά αν γυρίσατε από καυτό ταξίδι και τώρα είσαστε σαν ξένοι, αυτό κάτι λέει. Κάτι όχι πολύ ενθαρρυντικό για αυτό που ονειρεύεσαι.
__________________
2.
Αγαπητή Αμπα, κατα καιρούς ήθελα να σου στείλω πολλές ερωτήσεις , αλλα λυνοντουσαν οι απορίες μου καθώς σε διάβαζα . Χάρη στις αναφορές σου , ξεκίνησα συνεδρίες με ψυχολόγο για διατροφική διαταραχή που έχω και άρχισα να απολαμβάνω τη ζωή . Σε ευχαριστώ . Η ερώτηση μου ειναι κατα ποςο σε εχει επηρεάσει το επάγγελμα της αδερφής σου (γνώσεις-αντιμετώπιση-ερευνα -βιβλία ) σε αυτο που κανεις και αν εχει τύχει να την συμβουλευτείς πριν απαντήσεις σε μια ερώτηση . Σε παρακαλώ συνέχισε να μας " αλλάζεις μυαλά ".
-Here comes the sun"... For me at last
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Με έχει επηρεάσει πάρα πολύ (είναι νευρολόγος) μέσα από πολλές συζητήσεις που έχουμε κάνει περί ιατρικών θεμάτων, στις οποίες μου εξηγεί διάφορα για την λειτουργία του ανθρώπινου σώματος. Επίσης μέσω αυτής μαθαίνω πολλά για τις σχέσεις ασθενών-γιατρών, για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι γιατροί, αλλά και για τις παγίδες που συναντούν έχοντας μεγάλες προσδοκίες από το επάγγελμα τους, συνηθισμένοι στον θαυμασμό και στην αποδοχή της κοινωνίας. Είναι πολύ δύσκολο να είσαι καλός γιατρός, όπως είναι και πολύ δύσκολο να είσαι καλός ασθενής. Χάρηκα πάρα πολύ με το μήνυμα σου, δεν φαντάζεσαι πόσο. Είναι πάρα πολύ αισιόδοξο και ανεβαστικό. Μπράβο σου. Καλή τύχη σε όλα.
__________________
3.
αγαπημενη α, μπα, σου ειχα στειλει μια ερωτηση οπου προβληματιζομουν για το πως θα διαχειριστω τον δυσκολο, ψυχοφθορο χωρισμο μου απο το διασημο ταιρι μου, μιας και δε θα μπορω να τον αποκλεισω απο παντου και να το ξεπερασω με τον χρονο μου αλλα θα τον βρισκω μπροστα μου με τα τραγουδια του οταν παω για ποτο με τις φιλες, στο ραδιο, σε αφισες και γενικα θα πελαγωσω και γι αυτον το λογο δεν κανω το μεγαλο βημα να χωρισω. δεν απαντησες ομως.. μηπως τωρα σε παρακαλω?
-μη-μουσα
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Οκ. Η απάντηση είναι ότι έχω καιρό να ακούσω τόσο σάπια δικαιολογία κάποιου για να μην χωρίσει. Εσύ έχεις το διάσημο ταίρι με τα τραγούδια στο ραδιόφωνο, οι κοινοί θνητοί όμως έχουμε το facebook. Πλέον δεν μπορείς να αποκλείσεις κανέναν από παντού.
__________________
4.
Αμπουλα μου γεια σου,
Ηρθα που λες ερασμους για να κλεισω τον κυκλο των σπουδων μου με ενα εξαμηνο στο εξωτερικο. Εχω ξαναπαει κι αισθανομουνα οτι αυτο δε θα με δυσκολεψει, λατρευω το νεο κοσμο τις αλλες κουλτουρες κλπ. Αλλα φετος ειναι αλλιως.. Κανω την πτυχιακη μου και πρεπει να ειμαι στο εργαστηριο 7-4, οποτε εξ ορισμου δεν εχω τοσο χρονο, αφου πρεπει να ξυπναω στις 5:30. Οι αλλοι ερασμιτες ειναι καλα παιδια αλλα νιωθω οτι ειμαι τοσο μεγαλη καθως ειμαι 24 κι οι υπολοιποι 20-22. Αυτο δεν το ειχα συνειδητοποιησει που λες μεχρι που ενας μου ειπε: βγηκαμε χθες αλλα δε σου ειπανε γιατι εισαι μεγαλη κι ειναι σαν να δουλευεις, οποτε δε θα ρχοσουνα. Δευτερο περιστατικο: μου αρεσε ενας 22 χρ κανω κινησουλες κλπ μεχρι που τρωω ακυρο λεω δεν πειραζει και μαθαινω ο τι ειπε οτι ειμαι μεγαλη... Αμπα μου τι γινεται? Θα με τρελανουν τελειως? Τι θα εκανες εσυ?1. Αναζητω παρεες εκτος ερασμους που θα συμπεριλαβουν μια γρια γυναικα 2. Πεισμωνω εκει και κοιμαμαι 2ωρες τη μερα για να τους ακολουθω? 3. Κατι αλλο? Νιωθω αποκομμενη..
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Είναι πολύ απλή η απάντηση: οι άλλοι ερασμίτες δεν είναι και τόσο καλά παιδιά. Ή μπορεί να είναι, αλλά είναι πολύ συντηρητικά παιδιά με πολύ λίγες εμπειρίες. Κάνε τη δουλειά σου και έχε τα μάτια σου ανοιχτά για άλλες παρέες. Μην κοιμάσαι δύο ώρες για να τους ακολουθείς. Μην σκας, είναι περιορισμένο το χρονικό διάστημα εκεί, δεν μας βγαίνουν πάντα κοινωνικά οι μετακινήσεις.
__________________
5.
Καλημέρα Αμπα και αναγνώστες. Είμαι 40 χρονών και παίρνω αυτό το διάστημα διαζύγιο. Έχουν ήδη περάσει 9 μήνες από τότε που μένω μόνη μου και καθημερινά σκέφτομαι τη σχέση που είχα με το πρώην μου, μετανιώνω για αντιδράσεις μου, κατηγορώ τον εαυτό μου που δεν έμεινε να προσπαθήσει παραπάνω κλπ. Από την άλλη δεν μετανιώνω συνολικά την απόφαση μου να φύγω και να κλείσω αυτό το κεφάλαιο. Το θέμα είναι ότι θα ήθελα να μπορώ να ξεδιαλύνω καλύτερα τί έφταιξε και χάλασε η σχέση και να ζητήσω συγχώρεση - από ποιόν; δε ξέρω-που δεν μπόρεσα να τη συνεχίσω. Έχω ενοχές γιατί τα έφτιαξα μαζί του γνωρίζοντας για εκείνον ότι έχει μεγάλη ανάγκη να είναι σε σχέση, είναι πιστός και κλονίζεται με τους χωρισμούς. Την ίδια ανάγκη έχω και εγώ, αναγνώρισα τον εαυτό μου σε εκείνον και αυτό ήταν ένα πολύ δυνατό στοιχείο που μας ένωνε. Στην πορεία ο χαρακτήρας του δεν μου πήγαινε, οι αντιδράσεις του με στεναχωρούσαν και τέλος πάντων έφυγα. Και έχω τρομερές ενοχές. Δυσκολεύομαι κιόλας που είμαι μόνη μου και είμαι όλη την ώρα "αν έκανα αυτό" και "αν άλλαζα εκείνο" και αν και αν. Πως το βλέπεις; Εγώ το βλέπω παιδικό και χαζό να μην μπορώ ολόκληρη γυναίκα να υποστηρίξω τις αποφάσεις μου, αλλά δεν με πείθω για να ησυχάσω πια.
-πότε_θα_χαράξει
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Ίσα ίσα, ακριβώς επειδή είσαι ολόκληρη γυναίκα, δεν μπορείς να το αφήσεις αυτό πίσω σου ανασηκώνοντας τους ώμους με ένα «ε και τι έγινε». Είναι η ωριμότητα σου που σε κάνει να αναλύεις και να προβληματίζεσαι. Το «αν και αν» που λες είναι η αυτοκριτική που κάνεις, και είναι απαραίτητη για να επεξεργαστείς αυτό που έγινε και να το τακτοποιήσεις στο κεφάλι σου ώστε να γίνει μέρος της ιστορίας σου, χωρίς να είναι εμπόδιο. Λες ότι δεν μπορείς να ξεδιαλύνεις τι έγινε, αλλά από αυτά που γράφεις φαίνεται ότι έχεις αρχίσει να ξετυλίγεις το κουβάρι. Χρειάζεται ακόμη σκέψη και προσπάθεια και χρόνος, αλλά έτσι είναι αυτή η διαδικασία, δύσκολη και απαιτητική.
Την συγχώρεση από τον εαυτό σου την ζητάς. Προσπαθείς να συγχωρήσεις τον εαυτό σου που απέτυχε σε κάτι, που έκανε μια λάθος επιλογή. Είναι αρκετά πιο πολύπλοκο όμως. Η επιλογή που τώρα σου φαίνεται λάθος, τότε μπορεί να ήταν σωστή. Δεν είναι δίκαιο να κρίνουμε τον παρελθοντικό μας εαυτό με τα μυαλά που έχουμε τώρα.
__________________
6.
ουυυυυ καλημέρα α μπα μου!ευχαριστούμε:)εισαι υπεροχή!!!!
Λοιπον, ειμαι 23 ετων. Είμαι πολυ καλη _νομιζω τουλαχιστον,το να αναγνωρίζω τα αισθήματα μου και τις σκεψεις μου και εχω αναπτυξει αρκετη αυτογνωσία(λογω αντικειμένου σπουδών).
Ειμαι ομως σε μια φαση που εχω μπερδευτει.και θα ηθελα πολυ να ακουσω τη γνωμη σου!
λοιπον, βρισκομαι εξωτερικο πρωτη φορα εδω και κάποιους μηνες.επισης βρισκομαι σε σχεση 5 χρονια απο αποσταση(οπως καταλαβαίνεις 1η σχεση αφου ειμαι 23 ).αυτο το χρονο η απόσταση μεγαλωσε μιας που ηρθα σε πιο μακρυνη χωρα ,κατι που κανει τις συναντησεις μας πιο δυσκολες....η σχεση μου ειναι πολυ πολυ ομορφη,δεν ειμαστε μαζι απο συνηθεια,υπαρχει ακομα ερωτας,προσπαθεια,σεβασμος και απο τις δυο πλευρές...το θέμα ειναι οτι εδω περναω υπερ τελεια,το γλενταω τρέλλα. Παντα ημουν πολυ κοινωνική αλλα εδω πολύ πολύ.νιώθω μεγαλη ευτυχια, ελευθερία, Είμαι ο εαυτός μου,γουσταρω που είμαι ξενη εδω κλπ κλπ. Κανεις δεν με ξερει,ειμαι οτι θελω.
Εχω κανει πολλους καλους φιλους,ολη αυτη η ανταλλαγή πολιτισμών,διαφορετικοί ανθρωποι ,πολλα πολλα ταξιδια με μεγαλες παρεες κλπ...ειναι υπέροχα!!!και να που εφτασε η στιγμη που ενα παιδι απο την παρέα μου,μου αποκαλυψε τον ερωτα του.είναι μικρος περίπου 19χωρις εμπειριες..(δε ξερω γτ μου αρεσει)...επικοινωνουμε πολυ καλα με αυτον και συνεννόηση αψογη....οταν μου το αποκάλυψε ενιωσα την καρδια μου να χτυπαει,σαν 15ετων παλι.μου αρεσε και εμενα. Ειπα την αληθεια,τα εξηγησα ολα. ,μεσα απο τη καρδια μου πολυ ειλικρινά....,οτι μου αρεσεις πολυ, αλλα εχω σχεση δεν θα γινει τπτ μεταξυ μας...κ εννοειται δεν εκανα τπτ !παρολο π δεν εκανα κατι ειναι πολυ κακο που τ ένιωσα;;και ειναι πολυ κακο που το ειπα;;;Επίσης αποδεχομαι την ανθρώπινη φυση μου,.και τα αισθηματα μου...δε με κατηγορώ,ειναι δικα μου,κομματι μου...απο την αλλη νιωθω ασχημα.
Με το αγιρι μου δε σκέφτομαι να χωρίσω.ειμαι ευτυχισμένη μαζι του....
.σε παρακαλω απαντησε μου α,μπα.ειναι η πρωτη φορα που στελνω σε στηλη!!!!δεν ακουγεται σοβαρο προβλημα...αλλα...με τρωει πολύ πολυ!!!!
Ευχαριστώ......
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Να απαντήσω, αλλά το πρόβλημα ποιο είναι; Ότι σου άρεσε κάποιος άλλος εκτός από το αγόρι σου; Αφού λες ότι δεν κατηγορείς τον εαυτό σου και αποδέχεσαι την ανθρώπινη φύση σου. Μάλλον το λες, αλλά δεν το έχεις καταφέρει να το κάνεις. Άλλο τι θα θέλαμε να αισθανόμαστε, άλλο τι αισθανόμαστε τελικά.
Έχεις συγκλονιστεί για κάτι που είναι πολύ φυσιολογικό. Είσαι μακριά από την πρώτη σου σχέση και ανακάλυψες τον κόσμο – μαζί με τον κόσμο ανακάλυψες ότι υπάρχουν και άλλοι άντρες που σου αρέσουν. Για την ώρα δεν θέλεις να αφήσεις το αγόρι που έχεις, ούτε έκανες κάτι μεμπτό. Οπότε, γιατί ο προβληματισμός; Επειδή ίσως είχες μια μονοκόμματη άποψη για το τι σημαίνει σχέση και έρωτας και τα λοιπά. Τώρα που ανακαλύπτεις τον εαυτό σου, άνοιξε μια χαραμάδα που σου έδειξε την πολυπλοκότητα και αυτή η γνώση από τη μία σου αρέσει, από την άλλη σε φοβίζει γιατί βλέπεις τις επιπλέον ευθύνες που φέρνουν οι εμπειρίες. Όλα αυτά είναι πολύ ευχάριστα, γίνονται στον καιρό τους, και με τον τρόπο που πρέπει. Πολύ καλά πάμε.
_________________
7.
Γεια σου Α,μπα.
Το προβλημα μου ειναι το εξης: πριν απο 4 μηνες, πεθανε η μητερα μου. Η αδερφη μου και ο πατερας μου (εκεινος απο παλια βεβαια) το εχουν ριξει στα ποτα και η αδερφη στα ελαφρια drugs. Ζω με το φοβο καθε μερα οτι καποιος απ τους δυο θα τρακαρει υπο την επήρεια, ή οτι θα γινει μεγαλο κακο. Δεν μπορω να τους διαχειριστω και υπσρχουν ομηρικοι καυγαδες. Μπορω να κανω κατι πιστευεις; ειμαι κοπελα, 26.
-Α
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Πολύ λυπάμαι για τη μαμά σου... συλλυπητήρια. Μπορείς να κάνεις πάρα πολλά, αλλά όλα για τον εαυτό σου. Δεν μπορείς να τους κάνεις να γίνουν όπως εσύ, ούτε γίνεται να κάνεις κάτι για να εξαφανιστεί αυτός ο φόβος, μπορείς όμως να κάνεις κάτι για να διαχειριστείς την σχέση που έχεις μαζί τους ώστε να μη νιώθεις υπεύθυνη για την δική τους ζωή, να μη νιώθεις η νοσοκόμα τους, για να μην αναλάβεις τον ρόλο της μητέρας σου. Μπορείς ακόμα να διαβάσεις και να μάθεις για τα θέματα εξάρτησης από αλκοόλ και ουσίες, για να καταλάβεις περισσότερα για τον τρόπο που φέρονται, για τον ρόλο της κληρονομικότητας, για τις περιορισμένες σου δυνατότητες σχετικά με το πόσο μπορείς να βοηθήσεις ή να επηρεάσεις. Όλα αυτά θα γινόταν απείρως πιο εύκολα αν τα έκανες με έναν ψυχολόγο. Θα μπορούσες ίσως να απευθυνθείς σε οργάνωση που ασχολείται με εξαρτήσεις για να ενημερωθείς ως μέλος οικογένειας που επηρεάζεται.
Έχεις κι εσύ δικαίωμα να θρηνήσεις την απώλεια της μητέρας σου. Όχι μόνο δικαίωμα, αλλά και υποχρέωση θα έλεγα, προς τον εαυτό σου, ως φροντίδα για την ψυχική του ισορροπία. Πρόσεχε, μην χρησιμοποιείς τα προβλήματα της οικογένειας σου για να το αποφύγεις. Αν δεν είσαι εσύ καλά, δεν μπορείς να φροντίσεις κανέναν άλλον. Κανέναν δεν μπορούμε να σώσουμε αν δεν θέλει να σωθεί, αυτό να το θυμάσαι κάθε φορά που τσακώνεστε.
σχόλια