ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
6.6.2017 | 15:37

Ρίσκο

14 χρόνια με μια γυναίκα που ήταν ο έρωτας της ζωής μου και όπως έλεγε ήμουν της δίκης της,της τα έδωσα όλα κάναμε 2 παιδιά και πριν 2 χρόνια άρχισε το πρόβλημα με την κατάθλιψη,την στήριξα με όλες μου τις δυνάμεις,πέρυσι το καλοκαίρι μπήκε στην φάση της μανίας και ότι είχε να κάνει εκτός οικογένειας της έδινε ευθυμία,τότε ακριβώς άρχισε να με βλέπει σαν πρόβλημα σαν εχθρό και αυτόματα όλα όσα είχα κάνει για αυτήν ξεχάστηκαν,αμέσως βρήκε γκόμενο και έκανε αίτηση διαζυγίου,εγώ είχα πάθει σοκ από αυτή την αλλαγή χαρακτήρα δεν την αναγνώριζα και λυπάμαι που θα το πω γιατί είναι η μάνα των παιδιών μου και η γυναίκα που αγάπησα όσο καμία αλλά άρχισε να συμπεριφέρεται σαν μια γυναίκα πεζοδρομίου δεν είχε αναστολές για Τίποτα ,τοτε παρακάλεσα την μάνα της να την δει ψυχίατρος όσο είναι καιρός να μην διαλυθεί το σπίτι μας και κυριος σκεφτόμουν τα παιδιά μας αλλά τότε η μάνα της μου απάντησε ότι δεν νομίζει ότι η κόρης έχει πρόβλημα μανιοκατάθλιψης και ότι είναι απλά χαρούμενη Μετά από αυτό έκανα πίσω και απλά βρήκα δύναμη μέσα στην στεναχώρια μου να μείνω δυνατός για να στηρίξω τα παιδιά μου...και το έκανα.Σήμερα έχει βγει το διαζύγιο εγώ είμαι μια χαρά με τα παιδιά μου και αυτή πριν από 1εβδομαδα επιχείρησε να αυτοκτονηση και τώρα τρέχουν στους ψυχιάτρους γιατί όπως φαίνεται πάσχει από μανιοκατάθλιψηΛυπάμαι που το λέω αλλά σοβαρές σχέσεις με διπολικούς χαρακτήρες είναι μεγάλο ρίσκο
5
 
 
 
 
σχόλια
Σίγουρα σε τέτοιες περιπτώσεις το πρώτο,που κάνουμε,είναι να εξασφαλίσουμε ένα ασφαλές και ήρεμο περιβάλλον για τα παιδιά.Από κει και πέρα έπρεπε εσύ ο ίδιος να πας τη γυναίκα σου στο γιατρό κι όχι να το αφήσεις στην κρίση της μάνας της.Στην ουσία την άφησες αβοήθητη κι έφυγες.Πολύ πιθανό να μην καταφέρνατε να μείνετε μαζί.Αλλά κάτι παραπάνω,κατά τη γνώμη μου,θα έπρεπε να είχες κάνει για εκείνη.Δεν το θεωρώ πιθανό,αλλά ελπίζω να συμβουλεύεσαι κάποιον ειδικό για τα παιδιά.Δεν είναι εύκολο αυτό που ζουν.Επειδή είναι μακριά από εκείνη δε σημαίνει,ότι είναι πια όλα μέλι-γάλα.
Δεν θέλω να σε κρίνω,ούτε να σχολιάσω την προσπάθεια που έκανες για την πρώην σύζυγό σου...θέλω μόνο να σταθώ,εκεί που έγραψες ότι δεν την αναγνώριζες πλέον...αυτά που περιέγραψες αποτελούν τη συνηθισμένη κλινική εικόνα ατόμου με διπολική διαταραχή και από τη στιγμή που η πρώην σύζυγός σου πάσχει από την συγκεκριμένη νόσο και προφανώς τότε διένυε φάση έξαρσης των συμπτωμάτων,δεν έφερε καμία ευθύνη των πράξεών της...μπορεί να σου είναι δύσκολο να το αποδεχτείς,αλλά έτσι είναι...Στην Ελλάδα,δυστυχώς το θέμα είναι ακόμα ταμπού και σε συνδυασμό με την ελλειπή ενημέρωση,η άμεση και σωστή αντιμετώπιση τέτοιων περιστατικών είναι περιορισμένη...Εύχομαι,έστω και αργά,η ταλαιπωρημένη γυναίκα να ακολουθήσει την σωστή φαρμακευτική αγωγή και να επανέλθει σιγά σιγά στον εαυτό της...και φυσικά,με το μεγάλο ποσοστό κληρονομικότητας που παρατηρείται στην εμφάνιση της συγκεκριμένης νόσου,θα πρέπει όλα τα ενδιαφερόμενα μέλη να ατσαλώνονται μέσω της σωστής ενημέρωσης,ώστε αν χρειαστεί να είναι καλύτερα προετοιμασμένα...Μακάρι να πάνε όλα καλά...πραγματικά στεναχωριέμαι να διαβάζω για τέτοια περιστατικά...
Προφανώς και δεν μπορούμε να γνωρίζουμε αν ο έρωτας της ζωής μας μετά από 14 χρόνια θα αποκτήσει ψυχολογικά προβλήματα και θα τινάξει στον αέρα ότι χτίζαμε όλο αυτό το διάστημα. Το θετικό είναι ότι προστάτευσες τα παιδιά σου και τον εαυτό σου. Από εκεί και πέρα δεν γνωρίζω αν μπορούσες να κάνεις κάτι παραπάνω για να βοηθήσεις την πρώην γυναίκα σου να δει κάποιον ψυχίατρο πιο έγκαιρα. Όσο για την μητέρα της μπορώ να καταλάβω την άρνηση μιας μάνας να δει ότι το παιδί της έχει πρόβλημα. Εύχομαι να μην βρεθείτε ποτέ ξανά ούτε εσύ αλλά ούτε και τα παιδιά σου σε τέτοια κατάσταση. Αλλά εάν βρεθείτε εύχομαι ένα πιο αίσιο τέλος για όλους
"αγία ελληνική οικογένεια" Αυτό ακριβως σκέφτηκα και εγώ. Επρεπε δηλαδη η κοπέλα να φτάσει στην απόπειρα για να ευαισθητοποιηθεί η οικογένεια της? Κριμα για τον εξομολογούμενο , κρίμα για τη γυναίκα , κρίμα για τα παιδιά.
Scroll to top icon