ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εβγαινα με ένα παιδι περίπου 1 μήνα. Ολα ηταν σαν να βγηκαν από παραμυθι. Καθε μερα σχεδον ημασταν μαζι, κοιμομασταν σπιτι του, ειχαμε γυρισει ολη την Αθηνα, ηταν απιστευτα δοτικος και τρυφερος. Μου ειπε οτι μετα απο την πολυ μεγαλη σχεση που ειχε δεν ειχε ξανακανει ετσι με καμια και με οποια εβγαινε την επομενη δν ηθελε να τη βλεπει. Λιγο καιρο μετα αρχισε να γινεται ξαφνικα απομακρος, αργουσε να απαντησει, μιλαγε με περιεργο υφος. Ειλικρινα δεν ειχα κανει τιποτα!! Ηταν ακυρο! Επειδη εγω γενικα οτι με ενοχλει το λεω του ζητησα να βγουμε να τα πουμε. Ειχα καθε δικαιωμα να μιλησω, δεν ημουν αλλωστε και ενα πηδημα της μιας βραδιας. Του είπα οτι γενικα δν καταλαβαινω τη συμπεριφορα του οτι μου αρεσουν τα ξεκαθαρα πραγματα και αν για τον α,β λογο του τελειωσε απλα να το πει. Γενικότερα του εξήγησα οτι δεν είμαι η κοπελα που θα τον περιορισει οτι αγαπω να περναω χρονο με τις παρεες μου κ μονη μου κλπ. Μου ειπε οτι ισως μας βγει, ίσως δν μας βγει. Ισως κατσει σε μια καλη σχεση, ίσως κ τιποτα κ οτι γενικα ειναι σε περιεργη φαση. (δουλευει πολυ και ειχε και μια τεραστια σχεση). Μια βδομαδα μετα κρατησαμε επαφη, μου εστελνε, κανονισαμε να βρεθουμε δεν μπορουσα και ξαφνικα η απολυτη εξαφανιση. Τι μπορει να εγινε;