Φαινομενικά με την παρέα απλά χαθήκατε όπως γίνεται συχνά σε φιλικές σχέσεις ειτε γιατί τα θέλω σας ήταν διαφορετικά είτε απλά έτσι έτυχε... Σε καμία περίπτωση μην απομονώνεσαι λόγω ενός περιστατικού γιά το οποίο ίσως δεν υπάρχει και συγκεκριμένη αιτία. Στις φιλίες οι ισορροπίες αλλάζουν συχνά και για διάφορους λόγους... Εσύ θα κρίνεις αν αξίζει να ξεκινήσεις μια συζήτηση με την φίλη σου ή όχι. Όμως μη ξεσπάσεις εκεί τον θυμό σου. Άποψη μου είναι πως για μια καλή, ισορροπημένη σχέση και φιλία μεταξύ δύο πλευρών, σημαντικό ρολο παιζει η κατανόηση, η υγιής επικοινωνία και όχι οι προκαταλήψεις. Έτσι υπάρχει και περισσότερη κατανόηση. Δεν ειναι κακο να ειναι κάποιος μοναχικος, αν και που ξέρεις; ισως βρεις και άτομα που θα σε κάνουν σταδιακά να ξεκλειδώσεις σε έναν βαθμό τις ανασφάλειες σου και τους ενδοιασμούς σου, γιατί η μοναχικοτητα έχει κι αυτή τα αρνητικά της.
17.6.2017 | 07:16
Περι φιλιας ο λογος
Ας γραψω και εγω τον προβληματισμο μου...Αντιμετωπιζω προβληματα με τις φιλικες μου σχεσεις, με τις ερωτικες ποτε. Τις ερωτικες τις διαχειριζομαι σωστα, λεω αμεσως τον προβληματισμο μου, λυνω τα θεματα μου και γενικα συναπτω μακροχρονιες σχεσεις.Ειμαι 22 ετων κοπελα, αλλαξα φιλιες με την παροδο του χρονου, ολες χωρις τσακωμους ή εντασεις, συνηθως χανομασταν. Σε αυτο φερω προσωπικη ευθυνη γιατι σαν ανθρωπος δεν παιρνω την πρωτοβουλια να επικοινωνησω, ειμαι καπως ντροπαλη γενικα και εχω ανασφαλεια με τους ανθρωπους. Επειδη οσο περνανε τα χρονια βλεπω ολο και πιο σκαρτες συμπεριφορες, δυσκολευομαι πλεον να ανοιχτω, να πω κατι δικο μου, ακομα και να βγω εναν καφε με φερνει σε αμηχανια και επιλεγω τη μοναξια ολο και περισσοτερο. Σε αυτο συνεβαλλε και το γεγονος οτι αλλαξα 3 σχολες μεχρι τωρα, γνωρισα ατομα με τα οποια δεθηκα και στη συνεχεια χαθηκαμε αναγκαστικα λογω αποστασης. Οταν εφτασα πλεον στη σχολη στην οποια βρισκομαι δευτερο χρονο τωρα, κρατησα καποιες φιλιες μετρημενες απο τα προηγουμενα χρονια με τις οποιες επικοινωνουμε ακομα αλλα δεν ειχα ιδιαιτερη διαθεση να συναψω καινουριες φιλιες,το προσπαθησα σε καποιο βαθμο και το πετυχα σε καποιο βαθμο. Το θεμα μου ειναι με μια παρεα που ειχαμε απο το λυκειο, στην οποια αρχικα ξεκινησαμε 4 κοπελες και στη συνεχεια μπηκαν και αλλες δυο. Οι δυο τελευταιες μεγαλυτερες μας, συνεπεσε χρονικα τοτε που ηρθα και εγκατασταθηκα στην τριτη πολη που μενω ακομα και τωρα, στην οποια μενουν και δυο κοπελες απο την παρεα και σπουδαζουν. Εδω και τα τελευταια δυο χρονια δεν ειμαι καλα ψυχολογικα, περναω καταθλιψη οπως αντιλαμβανομαι γιατι πιεζομαι υπερβολικα με τη σχολη και τα μαθηματα της(ειμαι σε απαιτητικη σχολη) και μενω ολη μερα σπιτι προσπαθωντας να διαβασω. Δε βγαινω ιδιαιτερα αλλα σπανια και με το ζορι με παιδια απο τη σχολη που μου προτεινουν ωστε να μην αποξενωθω εντελως απο τους ανθρωπους και πηγαινοερχομαι σε γειτονικη πολη που μενει το αγορι μου, πραγμα που το τελευταιο εξαμηνο δεν ημουν καν σε θεση να κανω γιατι εδινα καθε δυο εβδομαδες μαθηματα. Για να παω στο θεμα μου τωρα, στην κοριτσοπαρεα λοιπον που ειχαμε σχηματισει διαπιστωσα καποιες διπροσωπες συμπεριφορες απο τα δυο νεα μελη που με εκαναν να μην εχω πολλη εμπιστοσυνη, μιλουσα τυπικα, απαντουσα οταν μου εστελναν αλλα μεχρι εκει. Απερριπτα πολλες προτασεις για εξοδο οχι επιτηδες, αλλα πραγματικα επειδη δεν μπορουσα. Εκεινες ηθελαν να κανουμε αυτοκολλητη καθημερινη παρεα πραγμα που εγω δεν ημουν σε θεση αφενος γιατι ειχα σχεδον καθημερινα υποχρεωτικα εργαστηρια και πολυ διαβασμα να φερω σε περας γεγονος που με κουραζε, αφετερου γιατι δεν ειχα γενικοτερη διαθεση να βγω εξω. Στην πορεια σε συνδυασμο με αυτα τα γεγονοτα αυτες οι δυο κοπελες, τα νεοτερα μελη της παρεας, εστρεψαν τη μια φιλη μας εναντιον μια αλλης φιλης μας απο την παρεα των 4 χωρις ιδιαιτερο λογο, και εμενα μου εκαναν ζηλειες το καλοκαιρι επειδη αργησα να επιστρεψω στην πολη μου(!) και θεωρησαν πως ειχα παει διακοπες με το αγορι μου σε καποιο νησι ενω ειχα παει με τους γονεις μου. Δεν ασχοληθηκα περαιτερω και δεν ξαναβγηκαμε, στην πορεια ομως διαπιστωσα αρκετες φορες εχθρικη σταση και απο τις δυο και απο την τριτη φιλη μας που επηρεασαν,ενω εγω ημουν πολυ κοντα μαζι της ασχετως αν επικοινωνουσαμε αραια. Τωρα λοιπον για αυτες τις δυο δε με απασχολει καθολου γιατι μου ειναι αντιπαθεστατες αλλα εχω στεναχωρηθει που καταντησα ετσι με την αλλη κοπελα, δε με πηρε ουτε χρονια πολλα να μου ευχηθει στα γενεθλια μου. Και ναι φερω ευθυνη για αυτο γιατι επικοινωνουσα αραια μαζι της αλλα δεν εχει συμβει κατι αλλο μεταξυ μας, εξαλλου και εκεινη επικοινωνουσε αραια μαζι μου αρα και οι δυο πλευρες καναμε το ιδιο. Αρκει να αναφερω οτι τους τελευταιους μηνες εχω κλειστει σπιτι και δε βγαινω καθολου εξω, δε θελω να επικοινωνω γενικα με τους ανθρωπους για καθαρα δικους μου ψυχολογικους λογους και δεν ειχα χρονο για τιποτα σχεδον. Δεν ξερω τωρα πως να διαχειριστω την κατασταση, εχω θυμο εδω και καιρο αλλα δεν ξερω πως να το διαχειριστω, τι να κανω, να το αφησω να περασει ετσι ή να την πιασω να της μιλησω; Και επισης πειραζει τοσο πολυ που ειμαι ετσι σαν ανθρωπος, που δεν παιρνω πρωτοβουλιες για επικοινωνια; Δεν ξερω γιατι μου βγαινει ετσι αλλα ειμαι μοναχικη, ουτε επικοινωνω μονο αν χρειαστω κατι, τα περναω μονη μου τα βασανα μου και τις δυσκολιες. Πειτε μου να καταλαβω που ειμαι τοσο λαθος και τι πρεπει να κανω.
1