Σχετικά απλά τα πράγματα, δεν νομίζετε; Ή συμβιβάζεστε ο ένας με τα "θέλω" του άλλου ή χωρίζετε. Πάντως, στο όνομα της όποιας αγάπης, ουδείς -κατά τη γνώμη μου- οφείλει να αναποδογυρίζει τον εαυτό του. Ισχύει επ' αμφοτέρω.Τώρα, αν εκείνος δεν άκουσε καλά εξαρχής ή έκανε πως δεν άκουσε ή αν εσείς δεν υπήρξατε απολύτως σαφής, μικρή σημασία έχει. Αν το χάσμα σας παραμένει αγεφύρωτο, η κατάληξη είναι μάλλον αυτονόητη.
18.6.2017 | 23:11
Εχθρικότητα
Με τον "καλό" μου είμαστε μαζί 4 χρόνια και κάτι μήνες. Του είχα εκφράσει από την αρχή και στην συνέχεια φυσικά πως δεν θέλω γάμο και δεν είμαι υπέρ αυτού του στερεότυπου και πως για εμένα μετρά μόνο η έγνοια και η αγάπη που έχουν τα ζευγάρια μεταξύ τους, όταν αυτά χαθούν δεν βρίσκω το νόημα να παραμένουν σε μια σάπια σχέση. Οπότε είμαι ο τύπος του ανθρώπου που δεν θέλει πολλές δεσμεύσεις όπως λεει ο λαός. Αυτό δε σημαίνει πως δεν είμαι πιστή και αφοσιωμένη, κάθε άλλο... Έλα όμως που ο δικός μου ή δεν κατάλαβε καλά ή δεν το πίστεψε και θέλει γάμο και παιδιά;!; Και δεν τελειώνει εκεί, μου έχει κάνει τον βίο αβίωτο με την μουρμούρα, τις κατηγορίες και την πολεμική στάση απέναντί μου.... Δεν βρίσκω τρόπο να το χειριστώ πέρα από το να του αφήσω ελεύθερο τον χώρο εφόσον δεν τον ικανοποιώ πλέον, έχει γίνει αφόρητο όλο αυτό, σα να μην έχει νόημα η ύπαρξή μου δίπλα του, τα'χω χάσει...
5
![1Ο+1 εξαιρετικά αναγνώσματα για το τέλος της εβδομάδας [20.12.24]](/sites/default/files/styles/square_mini/public/articles/2024-12-20/__LiFO_10%2B1_Previews%2810%29.jpg?h=748d7e9c&itok=xZ3nWt1B)
