ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι 26 χρονων κ εχω σχεση 1 χρονο μ ενα αγορι 21 ετων. Οταν με προσεγγισε για να βγουμε, αρχικα ημουν επιφυλακτικη κ ισως προκατειλημμενη απεναντι του διοτι πιστευα οτι δεν θα εχουμε κοινα σημεια λογω της διαφορας, οτι θα ειναι ανωριμος κ οτι θα θελει κατι εφημερο λογω του νεαρου της ηλικιας. Απ οτι αποδειχθηκε εκ των υστερων, διαψευθηκα ολοκληρωτικα. Καθε φορα που βγαιναμε, εβλεπα διαφορετικα στοιχεια στον χαρακτηρα του που με εξεπλησαν ευχαριστα. Ειναι απο τους πιο κατασταλλαγμενους, συνειδητοποιημενους κ αξιοπρεπεις ανθρωπους που εχω γνωρισει στην ζωη μου κ αισθανομαι πολυ τυχερη που ειμαι μαζι του! Ωστοσο, τοσο οι δικοι του οσο κ οι δικοι μου θεωρουν οτι η σχεση αυτη ειναι "ακαταλληλη". Οι δικοι μου διοτι ζει σε χωριο κ δεν εχει την αντιστοιχη μορφωση μ εμενα κ οι δικοι του οχι μονο με θεωρουν πολυ μεγαλη γι αυτον αλλα θεωρουν οτι υστερω απεναντι του διοτι δεν εχω πρασινα ματια οπως αυτος! Σαφως η παιδεια, σου δινει την ευχερεια να διαχειριστεις διαφορετικα καποιες καταστασεις αλλα οταν ενα ζευγαρι κληθει ν αντιμετωπισει μια δυσκολη κατασταση θεωρω οτι η εξωτερικη εμφανιση κ η ηλικια δεν παιζουν ρολο. Κατ'εμε "τα κριτηρια επιλογης" ενος συντροφου, αν μπορω να το εκφρασω ετσι, εγκειται στην ειλικρινεια, τον αλληλοσεβασμο, την ωριμοτητα, την χημεια. Με την παροδο των χρονων, συνειδητοποιω δυστυχως οτι οι ανθρωπινες σχεσεις γινονται ολοενα πιο δυκολες κ πιο επιφανειακες...Πρεπει να παψουμε να πασχιζουμε να βρουμε καποιον συντροφο στα μετρα μας κ να χαρακτηριζουμε τις σχεσεις αταιριαστες ελαφρα τη καρδία. Οταν υπαρχουν γερες βασεις κ ειλικρινη συναισθηματα μεταξυ δυο συντροφων, τα υπολοιπα ερχονται σε δευτερη μοιρα κ οι λοιποι θα πρεπει να παψουν να παρεισφρυουν σε μια σχεση με οποιδηποτε τροπο. Ο καθενας απο εμας εχει το αναφαιρετο δικαιωμα να κανει τις επιλογες του...Αλλωστε ποιος μπορει να γνωριζει καλυτερα τον χαρακτηρα κ την αξια του συντροφου σου απο εσενα;