ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εγώ ρε παιδιά έγραψα 9.200 και με λίγη τύχη περνάω στο τει που θέλω. Ήμουν πάντα καλή μαθήτρια με το ζόρι και φέτος έκανα προσπάθεια να νικησω τον αναβλητικό μου εαυτό. Δεν τα καταφερα και τόσο. Άργησα να καταλάβω τι θέλω και είχα μπει ήδη στην διαδικασία των πάνελ άρα δε μπορούσα να σταματήσω. Το πρόβλημα ? Η μητέρα μου είχε στο μυαλό της ένα παιδί αριστουχο και δεν κατάλαβε ποτε ότι όλα ήταν αγγαρεία. Δεδομένου ότι ζω σε χωριό αρα κλειστη-οπισθοδρομική κοινωνία από το πρωί χτυπιέται γιατί ο βασιλακης και ο Γιώργος έγραψαν παραπάνω απ το παιδί μου. Μαμά λέω θα έκαναν παραπάνω ασκήσεις. Εσύ παιδί μου γτ ? Γτ δεν ήθελα. Κ ξεκινά χαλάσαμε τα λεφτά μας για να πας σε τει ενώ πήγε ο κόπος του πατέρα σου χαμένος και θα παίρναμε αμαξι(?) κ μας απογοήτευσες και πως θα κυκλοφορήσουμε έξω.. Κ δεν σκέφτεται ότι έκανα αυτό που μπόρεσα δεν κατάλαβε ποτε το πρόβλημα μου με τη διαχείριση χρόνου και έπεσα και σε σκάρτο καθηγητή. Από το πρωί ακούω γκρίνιες υποβαθμίσεις και προσβολές. Χάλασε και το κινητό μου και δεν θα μου πάρει για τιμωρία. Μου λέει μόνο τα τυπικά και θεωρεί πως εγώ τους εκμεταλλεύτηκα ενώ *καθομουν* όλη τη χρονιά. Συμπονει τον δημητρακη που ξεσκιστηκε στο διάβασμα και δεν πέτυχε αυτά που ήθελε ενώ εγώ είμαι μια αχαιρευτη τεμπέλα. Συγκρίνεις την οποία ακαδημαϊκή ευκαιρία του παιδιού σου με ένα κωλαμαξο και περιμένεις να σε πάρω σοβαρά. Ενώ είσαι του λυκείου και ήθελες απλά να υπερηφανευτεις. Τι να πω άλλο. Κουράστηκα. Δεν αναφέρω τους συγγενείς "ε αφού δε τα πηγες καλά να ξαναδώσεις". Δεν ξέρω πως να την ανεχτώ και δεν μπορώ να συνεχίσω να λείπω από το σπίτι. Κραυγή απόγνωσης.