ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ήμουν στις Βρυξέλλες, σε ένα λεωφορείο με τις φίλες μου.. ένιωθα ένα επίμονο βλέμα πάνω μου συνεχώς. Ήταν ένα παλικάρι, ψιλός και εμφανίσιμος, μπορώ να πω και με κοιτούσε, μου χαμογελούσε και ανταπέδωσα κι εγώ! Ήταν τόσο κολακευτικό μέχρι που έπρεπε να κατέβουμε, τότε κατέβηκε κι αυτός, δεν κατάλαβα αν έπρεπε ή αν το έκανε για μένα. Συνέχιζε να με κοιτάει και νομίζω ότι πήγε να κάνει κίνηση να μιλήσει, αλλά εντελώς ασυναίσθητα γύρισα για να ακολουθήσω τις φίλες μου. Ο καθένας πήρε το δρόμο του, εγώ επέστρψα και έχοντας περάσει ένα εξάμηνο, συνεχίζω να σκέφτομαι τι θα γινόταν "αν" και να μετανιώνω που δεν μίλησα εγώ.. Κι άμα ήταν ο έρωτας της ζωής μου;; Θέε μου φέρτον πάλι στον δρόμο μου ...