Κατ´αρχάς, συλληπητήρια.Ήθελα όμως να σου πω ότι τότε ήσουν πολύ νέα, λογικά άπειρη και με τάση να τα βλέπεις όλα πιο εξειδανικευμένα από ό,τι ήταν. Νομίζουμε, στα 18-20 ότι γνωρίζουμε τους άλλους όμως δύσκολα είναι αλήθεια γιατί σ´αυτές τις ηλικίες κανείς δεν ξέρει ούτε τον εαυτό του καλά και η συμπεριφορά μας ενίοτε δεν είναι καν ειλικρινής αλλά προσπαθούμε να ταυτιστούμε με κάποιο μοντέλο συμπεριφοράς. Εν προκειμένω, το ότι σε χώρισε ώστε να γνωρίσεις εσύ άλλους μπορεί να ήταν ότι αυτός ήθελε να γνωρίσει άλλες ή κάποια άλλη συγκεκριμένη. Όπως και να ´χει μην το εξειδανικεύεις επειδή έγινε παλιά ή επειδή πέθανε. Στο κάτω κάτω από το χωρισμός και τη μη επανένωση έχουν περάσει ,λες ,15 χρόνια. Ό,τι έγινε είχε το λόγο του αλλιώς σε αυτά τα 15 χρόνια κάτι θα είχε αλλάξει.
4.7.2017 | 09:19
Εφυγες νωρις
Ήσουν ο πρώτος μου έρωτας! Κράτησε 3 χρόνια... Υπέροχα χρόνια! Και μέσα σε μια νύχτα, με χωρισες γιατί ήθελες να γνωρίσω και άλλους, φοβηθηκες μην το πάμε ένα βήμα παρακάτω και μετά εγώ μείνω με απωθημένα! Και έτσι με άφησες... Εγώ θύμωσα, κλείστηκα στον εαυτό μου, έφτασα στην κατάθλιψη και μόλις άρχισα να παίρνω τα πάνω μου, μου είπες ότι έκανες λάθος και πώς δεν αντέχεις μακριά μου. Δεν ξέρω γιατί (ίσως από εγωισμό) δεν γύρισα ποτέ! 15 χρόνια τώρα όμως, πάντα ήξερα πως είσαι και τι κάνεις στην ζωή σου. Και εσύ το ίδιο. Είχαμε πλέον μια σχέση φανταστική... Όχι ερωτική,ούτε φιλική ... Αλλά ανθρώπινη! Χαιρόμουν πραγματικά με την χαρά σου και εσύ το ίδιο με μένα! Έφτιαξα την οικογένεια μου και εσύ την δική σου! Και μια μέρα ξαφνικά και ενώ είχαμε να μιλήσουμε πάρα πολύ καιρό μαθαίνω πως "έφυγες"! Έγινες άγγελος...τόσο νεος! Και δεν πρόλαβα να σου πω ούτε αντίο! Και αυτό πονάει... Αν μπορούσες να με ακούσεις ήθελα να ξέρεις ότι Πάντα σ'αγαπούσα και θα σε αγαπώ!
1
