ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
10.7.2017 | 16:52

Ποιο μέλλον; Ερωτώ

Είμαι 30+ και θα σας πω συντόμως την ιστορία μου. Είμαι άνεργη, με ελάχιστα χρήματα στην άκρη που δεν φτάνουν για μια βδομάδα και μένω ακόμη στο πατρικό. Έχω σταθερό σοβαρό δεσμό χρόνια. Εκείνος δουλεύει εποχιακά και βρήκε μάλιστα μετά από χρόνια ανεργίας ( έψαχνε και πόρτες κλειστές). Η καθημερινότητά μου είναι ίδια και βαρετή. Καθαρίζω το σπίτι, μαγειρεύω, κουβαλάω ψώνια και γενικά βοηθώ τους γονείς μου. Πολλές φορές με κουράζει και η διαμονή μου εκεί, νιώθω σαν υπηρέτρια. Κάποιες φορές υπάρχουν και συγκρούσεις που αν είχα χρήματα θα έφευγα. Δεν με παίρνουν σε δουλειές που βρίσκω γιατί δεν έχω την ανάλογη προϋπηρεσία. Γνωστούς δεν έχω να με βοηθήσουν και ούτε φίλους να μου σταθούν. Αναρωτιέμαι αν θα παντρευτώ, αν θα γίνω μητέρα και γενικά τι θα απογίνω στο μέλλον μου. Οι γονείς δεν θα μας συντηρούν για πάντα. Εξάλλου τα βγάζουμε και δύσκολα με τη σύνταξη του πατέρα μου. Δεν είμαι ανεξάρτητη οικονομικά και ντρέπομαι για αυτό. Βοηθάω με το δικό μου τρόπο αλλά νιώθω πάλι κενή και άδεια. Πώς θα φτιάξουμε το δικό μας σπιτικό; Παρότι έχω βρει ένα σωστό άνθρωπο στη ζωή μου δεν νιώθω οικονομική ασφάλεια γιατί τα βγάζει δύσκολα πέρα και εκείνος και απλά ξεχρεώνει τα δανεικά του. Εξάλλου θα ήθελα και γω να συνεισφέρω και να δουλεύουμε και οι δύο για να πάμε στο χώρο μας. Περνάνε τα χρόνια και υπάρχει στασιμότητα. Αναρωτιέμαι αν υπάρχει κοπέλα με το ίδιο πρόβλημα. Ανησυχώ για το μέλλον μου. Φοβάμαι μήπως καταλήξω κάπου άστεγη αργότερα. Υπάρχουν στιγμές που δίνω κουράγιο στον εαυτό μου και λέω πως κάτι θα γίνει και θα αλλάξει αλλά δυστυχώς κρατάει για λίγο. Πέφτω πάλι στη θλίψη, στο κλάμα, στην απογοήτευση και στο θυμό. Ευχαριστώ που το διαβάσατε.
3
 
 
 
 
σχόλια
Διάβασα πολύ προσεκτικά την εξομολόγησή σου, και ξέρεις κάτι; Δείχνεις πως αντί το ''κέντρο'' της ζωής σου να είναι ο σύντροφός σου (τον οποίο χαρακτηρίζεις ως''σωστό άνθρωπο''), είναι η οικογένειά σου. Μιλάς για το τι κάνεις στο σπίτι σου, πλην όμως δεν αναφέρεσαι στο πώς το βλέπει εκείνος όλο αυτό, στο τι έχετε συζητήσει, στο τι θέλετε να κάνετε από κοινού για να το αλλάξετε όλο αυτό, νέα παιδιά είστε να με πάρει! Συζήτα το με το σύντροφό σου, τολμήστε, φύγετε και στο εξωτερικό ακόμη αν είναι ανάγκη να βρείτε ένα καλύτερο αύριο. Μην δείχνεις ''επαναπαυμένη'' κατά βάθος σε μία κατάσταση που ουσιαστικά σε καταστρέφει.Καλή τύχη.
Πιστεύω ότι θέλει να το αλλάξει όλο αυτό αλλά νιώθει εγκλωβισμένη σε μια ίδια κατάσταση γιατί δεν υπάρχουν χρήματα. Από τη στιγμή που κάποιος/κάποια δεν είναι ανεξάρτητος οικονομικά, αποτελεί πρόβλημα για τον ίδιο και τη σχέση του, οπότε μένει στο πατρικό του. Εξάλλου που να πάει; Στο δρόμο να μείνει; Πιστεύω ότι αναφέρεται στην οικογένειά της όχι γιατί είναι το κέντρο της ζωής της και δεν είναι η σχέση της αλλά γιατί ζει με τους γονείς της καθημερινά και λιγότερο με το σύντροφό της. Φαντάζομαι πως δεν μένουν στον ίδιο χώρο για να έχουν μια κοινή καθημερινότητα αφότι ''υπηρετεί'' το σπίτι της. Από την άλλη τη καταλαβαίνω και έχω να πω πως και το εξωτερικό δεν είναι η απόλυτη λύση γιατί υπάρχει και εκεί εκμετάλλευση. Εξάλλου αν υπάρχει αφραγκία πως πηγαίνεις έξω; Έτσι απλά στα κουτουρού έχοντας δυο δεκάρες και μια τσάντα στον ώμο; Χρειάζεται οργάνωση και μεγάλη απόφαση. Πολλοί γύρισαν πίσω επειδή τους εκμεταλλεύτηκαν. Κακά τα ψέματα, τα πάντα γίνονται με γνωστούς και τα ρίσκα σε λίγους πιάνουν. Μπορεί κανείς να ξανοιχτεί αν έχει κάποιο πτυχίο στο χέρι να εργαστεί αλλιώς θα καταλήξει σκλάβος σε καμιά λάντζα με άσχημες συνθήκες εργασίας και διαβίωσης. Ακόμη και σε ταβέρνα να πάει κανείς έξω, πρέπει να ξέρει που πηγαίνει. Επίσης πιστεύω πως έχουν συζητήσει και έχουν κοινά όνειρα απλά είναι απραγματοποίητα σε αυτούς τους δύσκολους χαλεπούς καιρούς.
Λιγο πολυ για ολους το μελλον φανταζει σκοτεινο ειτε λογω της γενικοτερης καταστασης ειτε δεν ξερω εγω για ποιον αλλο λογο.. Το θεμα παντα ομως ειναι να ειμαστε 100% σιγουροι οτι δινουμε το 100% του εαυτου μας να το αλλαξουμε αυτο. Προσπαθησε οσο μπορεις να βρεις μια δουλεια στελνε συνεχεια σε αγγελιες. Απο τη στιγμη που εισαι 30 και δεν εχεις ανεξαρτητοποιηθει ακομα οικονομικα καταλαβαινω ακριβως τι μπορει να περνας. Εστιασε ομως και στο γεγονος οτι ποτε δεν ειναι αργα για τιποτα. Δες τι μπορεις να κανεις να εξασφαλισεις ενα εισοδημα ή ξεκινα κατι δικο σου αν εχεις καποια δεξιοτεχνεια που μπορεις να εξελιξεις επαγγελματικα. Θα αντεξουμε ρε και θα τα καταφερουμε τσαμπουκαλεψου και πιστεψε το και επειτα τολμησε οτιδηποτε οσο τρελο και να φαινεται. Παντα να θυμασαι ομως οτι ζωη δεν ειναι μονο επιβιωση, εχει και τα καλα της. Να νιωθεις ευγνωμων γι αυτα που εχεις και να πολεμας γι αυτα που επιθυμεις. Καλη δυναμη κοριτσι.
Scroll to top icon