__________________
1.
Αγαπητη Α μπα,
Σου γραφω εκτη φορα. Τις αλλες πεντε εκανα ασημαντες ερωτησεις και δεν τις δημοσιευσες ( no hard feelings, εγω σε λατρευω οπως και να εχει) αλλα ελπιζω αυτη να τη δημοσιευσεις γιατι βρε α μπα μου παραπονο το εχω να παρω και γω λιγη απο τη σοφια που παιρνουν οι αλλοι που ρωτανε κ τους απαντας. Εχω προβλημα χοντρο με το φιλο μου και την ανασφαλεια που του δειχνω. Ντρεπομαι α μπα μου. Νιωθω ανασφαλεια αμα μου πει θα λειψω λιγες ωρες με τα παιδια. Παω να πεθανω, πεφτω στο πατωμα. Νιωθω ανασφαλεια αν μου πει οτι θα φυγει μια δυο μερες για δουλεια ή για ταξιδι με καποιον αλλο (εκει τρελαινομαι). Αισθανομαι σα να με μαχαιρωνουν. Θελει να κανει κατι μονος του ( δεν το επιδιωκει απλως μπορει να τυχει πχ να παει μπασκετ με φιλους του) με πιανει ανασφαλεια μηπως με ξεχασει και μετα δε γυρισει ιδιος. Φαινεται πολυ κολλημενος με μενα και μου λεει οτι με αγαπαει πολυ αλλα α μπα μου μεσα μου λιωνω. Νιωθω οτι αν κανει κατι χωριστα θα του αρεσει περισσοτερο το χωριστα και μετα θα συνηθισει χωρις εμενα. Ειναι τρελα το ξερω και παω σε ψυχολογο δυο χρονια τωρα , ο οποιος μου την εχει δωσει ομως τελευταια γιατι αυτα που μου λεει δε με βοηθανε. Αλλα και γω οταν παω σ αυτον νιωθω τεραστια πιεση να ξανασυζητησω το θεμα, γιατι ντρεπομαι για τον εαυτο μου που εχει τοσο χοντρο προβλημα.Δεν ειναι καθολου νορμαλ , ντρεπομαι, και καθε φορα που κανω σκηνη μετα με συγχωρει αλλα κλαιω μερες και με πιανει καταθλιψη βαρια. Ειμαι διαρκως σε αναμμενα καρβουνα, με καποια διαλειμματα.Κοινως, χανω το μυαλο μου, γινομαι κτητικη,ζηλιαρα, καταπιεστικη. Μια μεγαιρα α μπα μου και τον λατρευω τοσο πολυ. Πες μου απλα μια προταση, ενα κατι , ενα σχολιο γιατι εχω κολλησει πολυ και δεν ξερω πώς να βγω απο αυτο το φαυλο κυκλο. Σκεφτομαι σοβαρα να αλλαξω ψυχολογο γιατι με παει πισω.
-φελισιτα
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Εγώ δεν μπορώ να σε βοηθήσω. Δεν υπάρχει σοφία που θα σε κάνει να αλλάξεις ένα τμήμα του διαμορφωμένου πλέον χαρακτήρα σου. Να αλλάξεις ψυχολόγο, αν πιστεύεις ότι θα βοηθηθείς. Πρέπει όμως να ΘΕΛΕΙΣ να αλλάξεις. Όσο δυσάρεστο και αν σου είναι, όσο και να ντρέπεσαι, όσο και αν νιώθεις πίεση, αυτό το θέμα πρέπει να συζητάς στη θεραπεία σου. Αυτό που κάνεις τώρα είναι ότι αντιστέκεσαι στη θεραπεία, γι'αυτό δεν προχωράς. Δεν υπάρχει εύκολος τρόπος. Για να αλλάξεις, θα πονέσεις. Για την ώρα προτιμάς τον πόνο που σου είναι οικείος.
__________________
2.
Γεια σου κι από μενα!
διάβασα σε μια απάντηση που έδωσες σε μια κοπέλα ότι η αυστηρότητα και η τελειομανία δεν είναι κακά στοιχεία. Διαφωνώ απόλυτα. Όντας μανιοκαταθλιπτική, το απαιτητικό και επικριτικό κομμάτι μου με έχει καταστρέψει. Με την ψυχολόγο μου προσπαθούμε πολύ από θόρυβο να το κάνουμε ψίθυρρο. Νομίζω ότι πρέπει να είμαστε επιεικής με τον εαυτό μας κι όχι συνεχώς με έναν χάρακα να μετράμε πόσα σωστά και πόσα λάθος κάνουμε ή πόσο αξίζουμε. Το λέω για να το ακούω κι εγώ. Σίγουρα από το πολύ υπάρχει το περισσότερο αλλά οφείλουμε να αναγνωρίζουμε στον εαυτό μας τους στόχους που καταφέρνουμε ανάλογα με αυτό που μπορούμε.
θα ήθελα να το δημοσιεύσεις και να σχολιάσεις ο,τιδήποτε θες
- Περι τελειομανίας ο λόγος
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Αγαπητή φίλη, απευθυνόμουν σε κάποια που προσπαθούσε να πετύχει σε μια δουλειά που απέρριπταν οι γονείς της, όχι σε κάποια που έχει μανιοκατάθλιψη. Οι απαντήσεις, όσο και αν είναι δυνατή η ταύτιση, απευθύνονται σε αυτόν που ρωτάει. Για εκείνη ένιωσα ότι η τελειομανία μπορεί να λειτουργήσει υπέρ της, πολλοί ιδιαίτερα πετυχημένοι επαγγελματίες είναι τελειομανείς. Ας το πω αλλιώς για να εφαρμόζεται καλύτερα σε όλους: η τελειομανία και η αυστηρότητα με τον εαυτό μας δεν είναι απαραίτητα κακά στοιχεία. Κάποιοι μπορούν να το ελέγχουν και να το χρησιμοποιούν υπέρ τους. Συμφωνώ ότι πρέπει να είμαστε και επιεικείς με τον εαυτό μας, αλλά κι αυτό πολύ γενικό δεν είναι; Μερικοί παραείναι επιεικείς. Γι'αυτό, ξαναλέω, δεν γράφω νομοθεσίες για να διαφωνείς όταν κάτι που γράφω δεν ισχύει για σένα. Προφανώς αυτά που απαντάω δεν εφαρμόζουν σε όλους. Ελπίζω κάπως να ισχύουν για αυτόν που ρωτάει.
__________________
3.
Αγαπητή Α μπα, ερώτημα σχετικά με το κεφάλαιο «γυναίκα οδηγός».
Παρατηρώ ότι γύρω μας πολλές γυναίκες δεν οδηγούν «καλά». Φυσικά υπάρχουν και αρκετοί άντρες οι οποίοι είναι στην ίδια κατηγορία. Να σημειώσω ότι έχω φίλες εξαιρετικούς οδηγούς που βάζουν τα γυαλιά σε φίλους που το παίζουν μάγκες.
Σαν ποσοστό κακής οδήγησης όμως, μου φαίνεται ότι όντως στις γυναίκες είναι μεγαλύτερο και το στερεότυπο επιβεβαιώνεται. Αυτή η, ας την πω, διαπίστωση προκύπτει από προσωπική εμπειρία καθ'ότι κυκλοφορώ πολύ με το αυτοκίνητο.
Έχω πιάσει λοιπόν τον εαυτό μου, σε συζήτηση πάνω σε αυτό το θέμα, να μην κάνω την παραμικρή προσπάθεια να υπερασπιστώ το φύλο μου, όχι γιατί θέλω να γίνω αρεστή στο αντίθετο φύλο ή να το παίξω ανώτερη σε σχέση με τις άλλες γυναίκες, αλλά γιατί πολύ απλά, έτσι νομίζω κι εγώ. Πόσο σεξισμό κουβαλάω;
Γυναίκα οδηγός
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Σίγουρα όσο ο μέσος όρος, τουλάχιστον αυτό. Η προσωπική σου παρατήρηση, ακόμα και ταξιτζού να είσαι, δεν λέει τίποτα, γιατί με τη προσωπική παρατήρηση απλώς επιβεβαιώνεις αυτό που πιστεύεις ήδη. Είναι κάτι που νομίζεις ότι παρατηρείς, ενώ το πιστεύεις για άλλους λόγους, και στην καθημερινότητα φροντίζεις να το συντηρείς, παρατηρώντας αυτά που στηρίζουν μόνο τη θεωρία σου, και αγνοώντας τα υπόλοιπα. Το φαινόμενο αυτό είναι γνωστό και λέγεται confirmation bias
'Η στα ελληνικά: μεροληψία της επιβεβαίωσης, η τάση να μην ψάχνουμε για ενδείξεις που διαψεύδουν τις πεποιθήσεις μας ονομάζεται προκατάληψη της επιβεβαίωσης. Μπορείς να διαβάσεις σχετικά εδώ κι εδώ.
Ξέρω ότι ό,τι και να διαβάσεις, δεν θα αλλάξεις γνώμη, γιατί δεν θα κάτσεις να διαβάσεις στοιχεία από μελέτες που λένε το αντίθετο από αυτό που πιστεύεις. Θέλω μόνο να σε ρωτήσω τι νομίζεις ότι εννοείς «καλύτερος οδηγός». Λιγότερα ατυχήματα; Λιγότερες κλήσεις για υπερβολική ταχύτητα; Λιγότερες συλλήψεις για μέθη στο τιμόνι; Γιατί αν εννοείς «άνεση στο παρκάρισμα», αυτό δεν μετριέται με στατιστικές, και ό,τι και να πιστεύεις, υπάρχουν πολλοί που θα πιστεύουν το αντίθετο. Η «προσωπική σου εμπειρία», ξανά, δεν είναι επιχείρημα για σοβαρή κουβέντα.
__________________
4.
Αγαπητή Α,μπα,
Τα γράφεις χάρμα. Είμαι 27 είναι 31. Γνωριστήκαμε. Φλερτάραμε. Δραστηριοποιούμαστε στον ίδιο επαγγελματικό τομέα. Αρχίσαμε να κάνουμε κάποιες δουλειές μαζί. Με δική του βούληση κυρίως. Είμαι ερωτευμένη μαζί του. Δεν έχω δείξει κάτι ιδιαίτερο. Αλλά είμαι σίγουρη ότι έχει αντιληφθεί ότι δεν μου είναι αδιάφορος. Σε ευρύτερες συζητήσεις έχει πει ότι δεν μπλέκει επαγγελματικά με προσωπικά. Κ έχει κ δίκιο. Εδώ κ 8 μήνες περνάμε πολλές ώρες μαζί, συζητάμε πολλά πράγματα, μου φέρεται σαν γκόμενος, σαν φίλος, σαν συνεργάτης ταυτόχρονα. Έχουμε μπει ο ένας στη ζωή του άλλου έντονα. Δεν έχει γίνει ποτέ τπτ μεταξύ μας. Όταν παίρνω αποστάσεις με ψάχνει, όταν τον «πλησιάζω» λίγο παραπάνω απομακρύνεται. Δεν ξέρω τι ακριβώς θέλει από εμένα. Εκεί που δείχνει ότι ζηλεύει, εκεί μου πετάει να μου κάνει κονέ με φίλο του κ μου λέει για τις γκόμενες που παίζει. Το θέμα δεν είναι όμως τι κάνει αυτός. Αλλά εγώ. Νιώθω πράγματα γι' αυτόν. Από την άλλη δε θέλω να χαλάσω κ τη συνεργασία μας κάνοντας κάποια κίνηση η οποία προφανώς μπορεί να μου στερήσει κ τα δύο. Κ γενικά δε θέλω να τον χάσω από τη ζωή μου γιατί είναι υπέροχο παιδί κ η συναναστροφή μαζί του με κάνει να θέλω να βελτιωθώ. Αλλά κουράστηκα. Να αναλύω συμπεριφορές του για το τι ακριβώς νιώθει για μένα κ να το παίζω κουλ κ αδιάφορη κ φίλη. δε θέλω να περιμένω κάτι. Θέλω να τον ξεπεράσω. Δε θέλω να νιώθω ερωτευμένη αφού δεν υπάρχει ανταπόκριση. Αλλά πώς θα γίνει αυτό αν είμαστε τόσο μαζί? Μπορώ να ελέγξω τα συναισθήματά μου με αποτελεσματικό τρόπο, ήτοι να τα διαγράψω τελείως? ΛΑβζζζ, Α.Δ.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Φυσικά και μπορείς. Η προϋπόθεση είναι να σταματήσεις να ελπίζεις. Επίσης, να δεχτείς ότι τα υπέροχα παιδιά είναι ξεκάθαρα όταν βλέπουν ότι κάποια τους θέλει και αυτοί δεν πολυθέλουν, δεν παίζουν με τα συναισθήματα των άλλων, και αυτός αυτό κάνει τώρα με σένα. Δεν λέω ότι είναι απαίσιο παιδί, αλλά για την ώρα βλέπεις την λιγότερο υπέροχη πλευρά του. Το αγνοείς επειδή σου αρέσει, δηλαδή επειδή επικεντρώνεσαι σε αυτό που θέλεις εσύ. Θα φύγει το πέπλο από τα μάτια σου κάποια στιγμή, ελπίζω να είσαι τότε κατάλληλα προετοιμασμένη.
__________________
5.
Αγαπητή Α,μπα
εκπέμπω SOS. Μένω με τον σύντροφο μου Γερμανία εδώ και 2 χρόνια. Μέσα σε αυτά τα 2 χρόνια σαφώς φιλοξενούμε συγγενείς και φίλους. Ο σύντροφος μου λοιπόν, έχει μια αδερφή η οποία όποτε τη φιλοξενούμε δε θα διστάσει να εκφράσει τη δυσαρέσκεια της για ο,τιδηποτε παρεκκλίνει της αρεσκείας της. Κατόπιν δε θα διστάσει και να μας χαρακτηρίσει με καλά μεν επίθετα συνοδευόμενα δε, με πικρόχολα. Τύπου είσαι έξυπνη αλλά ασχημούλα. Ο σύντροφος μου βλέπει τα άσχημα χαρακτηριστικά της, τσακώνεται μαζί της μερικές φορές αλλά τα παραβλέπει επειδή την αγαπάει. Τι μπορώ να κάνω για να διατηρώ τη ψυχραιμία μου τις μέρες που τη φιλοξενούμε; ευχαριστώ εκ των προτέρων
- Φρικντ αουτ μπάι δε σιστερ
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Να της βάζεις φρένο κάθε φορά που λέει κάτι πικρόχολο και να της λες ότι δεν χρειάζεται να λέτε χοντράδες όταν είσαστε μαζί. Όσες φορές χρειαστεί. Δεν θα αλλάξει, αλλά αν δεν λες τίποτα, της δίνεις δικαίωμα να γίνεται όλο και χειρότερη. Πρέπει να έχεις υπόψη σου ότι έτσι είναι και δεν πρόκειται να αλλάξει, αλλά τουλάχιστον μην την διευκολύνεις. Ας βγάζει το άχτι της στον αδερφό της, όχι σε σένα. Οι άνθρωποι που φέρονται έτσι συνήθως δεν στροφάρουν πάρα πολύ. Είναι εύκολο να τους κουμαντάρεις, φτάνει να μην προσπαθείς να τα έχεις ταυτόχρονα καλά μαζί τους.
__________________
6.
Γιατί κυρίως όταν ένα αρσενικό μιλάει - συναναστρέφεται με ένα θηλυκό (σε straight καταστάσεις), σχεδόν πάντα είναι για ερωτικό σκοπό? Δεν θα το καταλάβω ποτέ μάλλον.
Straight αρσενικό here
- Whatever mate
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Για τον εαυτό σου μιλάς. Άρα δεν καταλαβαίνεις τον εαυτό σου. Σε ενδιαφέρει να τον καταλάβεις;
_________________
7.
Α μπα μου, ελπίζω να είσαι καλά και χαρούμενη!
Θα σας πω και εγώ τα δικά μου, καθώς θεωρώ ότι έχει ενδιαφέρον να διαβάσω πώς τα βλέπουν κι άλλοι άνθρωποι. Έχω 2 μωρά. Πρόσφατα το μικρό μου, 3 μηνών, αρρώστησε πολύ σοβαρά, εντελώς απροσδόκητα, χωρίς να υπάρχει διάγνωση και σε κάποια φάση μας ανακοινώθηκε η πολύ σοβαρή πιθανότητα να το χάσουμε. Τη δεδομένη στιγμή εγώ και ο άντρας μου ζούσαμε την απόλυτη φρίκη και εγώ οφείλω να παραδεχτώ ότι δεν είχα πολύ καλή επαφή με οτιδήποτε συνέβαινε, έστω στο μισό μέτρο, πλην του μωρού φυσικά. Κάποια στιγμή μέσα στη δυστυχία μας οι γονείς του μας ζήτησαν να το αεροβαπτίσουν. Εμείς είπαμε όχι. Λίγο που δεν τα πάμε καλά με τέτοια, λίγο που αυτό θα συνιστούσε μια παραδοχή, λίγο που ούτε καν θα μας πέρναγε ξυστά από το μυαλό, τελοσπάντων όχι. Ενώ τα πράγματα πήγαιναν όσο πιο σκατά γινόταν, στο 90' το μικρούλι το γυρίζει και αρχίζει να βελτιώνεται, ξεπερνά τον κίνδυνο και γίνεται καλά! Δε γράφω τι είχε όχι από κρυψίνοια, απλά δε μάθαμε, παρέμεινε αδιάγνωστο. Δε μπορώ να περιγράψω πώς αισθάνομαι, πόση χαρά ανάμικτη με φόβο εγκστεστημένο πια εις το διηνεκές. Τελοσπάντων, επιστρέψαμε σπίτι μας μετά από 4 μήνες κι αφού τελειώσανε τα πανηγύρια των πρώτων ημερών οι γονείς του μας ανακοίνωσαν ότι αεροβάπτισαν το παιδί ερήμιν μας, το έταξαν στην Παναγία, του έδωσαν το όνομά της και τώρα πρέπει να το βαπτίσουμε έτσι. Να πω ότι το όνομα του παιδιού είναι προαποφασισμένο πριν τη γέννησή του, δεν έχει σχέση με παππουδογιαγιάδες, όπως και το πρώτο, και το αποκαλούμε ήδη έτσι μήνες τώρα. Ο άντρας μου τα έχει πάρει εντελώς, τους τα έψαλλε γερά και το θεωρεί μια επιπλέον απόδειξη ότι τον γράφουν και δεν του δίνουν ποτέ σημασία, δεδομένου ότι είχαμε αρνηθεί να το κάνουν και το έκαναν κρυφά. Εγώ συμφωνώ. Αυτός θέλει να το τραβήξει και να τους τιμωρήσει με απομάκρυνση κτλ. Εγώ πιστεύω ότι, οκ, γενικώς είναι τίγκα παρεμβατικοί και το παιδί τους το έχουν ολίγον χεσμένο, όταν μιλάει, αλλά μετά από αυτή τη δυστυχία που ζήσαμε, ας μην δηλητηριαζόμαστε, στην τελική κι αυτοί είχαν τρελαθεί, αυτά καταλαβαίνουν, αυτά κάνουν. Ας βαπτίσουμε το παιδί με το όνομα που έχουμε διαλέξει και τέλος. Οι υπόλοιποι μας λένε να δώσουμε δεύτερο όνομα αυτό της Παναγίας, πράγμα που θεωρώ κουφό. Αν έχει σημασία, στο πρώτο παιδί μας είχαν κάνει ιστορία που δεν 'τους τιμήσαμε', όπως είπαν. Θέλω τη γνώμη σου και των σχολιαστών. Μπροστά σε αυτά που ζήσαμε, αυτά που συζητώ τώρα είναι προφανώς γελοιότητες, αλλά το παιδί μου είναι καλά :-) Ευχαριστώ εκ των προτέρων!
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Χαίρομαι πάρα πολύ που η ιστορία σας είχε αίσιο τέλος. Δεν μπορώ καν να φανταστώ τι περάσατε.
Η γνώμη μας όμως ρε παιδί μου δεν έχει σημασία. Είναι οικογενειακές αποφάσεις αυτές, και δεν υπάρχει σωστό και λάθος. Υπάρχουν επιχειρήματα και για τις δυο πλευρές, ο καθένας θα πει το μακρύ του και το κοντό του ανάλογα με τις πεθερικές εμπειρίες που έχει ο καθένας, και την κοσμοθεωρία του περί βάπτισης, αναλόγως πόσο υποχωρητικός είναι, με το πόσο τον νοιάζει τελικά η ηρεμία του. Νομίζω ότι στην δική σου περίπτωση ρωτάς χωρίς να υπάρχει καν λόγος. Ο άντρας σου διαφωνεί με τους γονείς του, εσύ διαφωνείς με τους γονείς του, εσείς μεταξύ σας συμφωνείτε, άρα τι θέλεις να συζητήσουμε;
Αυτό που δεν κατάλαβα είναι πώς το αεροβάπτισαν χωρίς να το ξέρετε. Δεν χρειάζεται να είναι και το παιδί παρόν για να βαπτιστεί; Πού το τσάκωσαν και δεν το ξέρατε, και έφεραν και παπά; Γίνεται και εξ'αποστάσεως;
σχόλια