ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Χαίρεται,Μεγάλωσα σε μια αγροτική οικογενεια,μοναχοπαίδι, με γονείς που προσπαθούσαν να μην μου λήψει τίποτα.Γονείς που επέλεξαν να μείνουν με τους δικούς τους γονείς στο χωριό...Από τη στιγμή που έπιασα δουλειά και έφυγα από το χωριό , η μητέρα μου προσπαθούσε να μου περάσει έμμεσα την ιδέα να ξανά έρθω σταδιακά στην πόλη του χωριού μου ώστε να είναι κοντά...Τα τελευταία δύο χρόνια παρουσίασε μανιοκατάθλιψη , παραδεχόμενη η ίδια πως η ζωή της δεν ήταν όπως ήθελε ύστερα από την επιλογή της να μείνει δίπλα στα πεθερικά και γενικά σε ένα χωριό χωρίς να δουλεύει ώντας νοικοκυρά...Επίσης πέρα από τα πεθερικά μένει κοντά και στη δική της μητέρα με την οποία έχουν ανάπτυξη σχέση δούναι και λαβείν,τύπου σε πάω στους γιατρούς και σε προσέχω αλλά εσύ με χαρτζιλικώνεις από τη σύνταξη όταν έχω δυσκολία.Θεωρει φυσιολογικό να μένουν τα παιδιά και να προσέχουν τους γονεις και το απαιτεί και από μένα.Της κάνω λοιπόν, ρε μάνα ρώτησε κανείς αυτή τη γυναίκα αν γουστάρει να ζει στη μοναξιά της ? Θα μπορούσατε αντί να πληρώνει εσένα να την τρέχεις ,να δίνει τη συντάξη σε μια γυναικα να την προσεχει ή σε έναν οίκο κοντά όπου και θα μπορείς πάλι να πηγαίνεις να πίνεται τον καφέ σας, και παρέα θα έχει όλη μέρα και εσύ θα μπορείς να βρεις χρόνο για εσένα και να είσαι ήσυχη γενικά πως ότι και να πάθει στα 84 της θα έχει κοντά της κάποιον επαγγελματία....Ε το τι έγινε μετά δεν περιγράφεται...Μόνη της έννοια αν θα την γιατροπορεψω,...Μπορεί να φαίνομαι υπερβολικός αλλά είναι βαριά τα λόγια που λέει και ώρες ώρες δε μπορώ να τα αντιληφθώ καν.... Το θέμα είναι ότι σε δύο μήνες νυμφευομαι την γυναίκα μου, και η μάνα μου ''εκμεταλευομενη την ασθένεια της προσπαθεί να εισχωρήσει στο δικό μου σπίτι και αποφάσεις...από το πώς θα γίνει ο γάμος,τι θα πει ο κόσμος μέχρι το να έρθετε κοντά μας βλέπετε δεν είμαστε καλά ,είσαστε πολύ μακριά..Πολλες φορές λόγω της καταθληψης αναφέρεται σε χωρισμούς, δες ο ένας χώρισε δες η άλλη έκανε παιδί και την παράτησε ,και όλα αυτά εν όψη του γάμου μου.Ο πατέρας μου είναι ένα ράκος μετά την ασθένεια της μητέρας μου , δεν συμφωνεί με τα ανωτέρω πλην όμως καταλαβαίνω τι περνάει και δεν έχω απαιτήσεις από αυτόν να με υπερασπιστεί...Εάν η μάνα μου ήταν στα καλά της , ήξερα πως να το διαχειριστώ...Απλά τώρα νιώθω ενοχές μην γίνει χειρότερα και σκέφτομαι δύο φορές τι θα πω... Όχι ότι κάνω αυτό που λέει απλά αισθάνομαι άσχημα να αντιπαρερχομαι συνέχεια και να μην έχω μια ήρεμοι σχέσει με τους γονείς μου.Είναι πολύ άσχημο για έναν γενικά εσωστρεφή αντρα να φοβάται να πάρει τηλέφωνο τους δικούς του γιατί κάθε μα κάθε φορά μιλάω με μια μάνα που θεωρεί ότι της ανήκω και τσακωνόμαστε... Έχει να μου πει σαγαπαω και εγώ δε θυμάμαι από πότε ,πήγαμε στο χωριό για τα του γάμου και δε με αγκάλιασε ούτε μια φορά..μόνο έκλαιγε , δεν έχουμε λεφτά, πρόσεχε όλοι χωρίζουν ,έτσι θα τα κάνετε, ξέρω εμείς σε μεγαλώσαμε αλλά εσύ δε θες να έρθεις...μέχρι και ότι να μην έχω πια απαιτήσεις από αυτήν μου είπε...Προσπαθεί ,αντί η ζωή της να γίνει μάθημα , να κάνει το ίδιο και σε εμένα για να δικαιολογήσει τα σπασμένα που πέρασε...Να ναι καλά η γυναίκα μου που καταλαβαίνει τι περνάω και δε με πιέζει καθώς βλέπει ότι λειτουργώ εννοείται βάση της δικής μας ζωής .Ουφ τα είπα...δε ξέρετε πόσο καλό κάνετε για εμάς τους που τα κρατάμε μέσα μας όλα..Απλά επειδή πάντα μα πάντα λειτουργώ με την λογική να βάζω πρώτα τον άλλον στη θέση μου και αντιστρόφως , μπαίνω σε μία λούπα για τον πως θα ήθελα να μου φερθεί το δικό μου παιδί ...ε και εκεί το χάνω...Το μόνο θετικό είναι ότι ψάχνοντας στα fora συναντώ περιπτώσεις πολύ χειρότερες από την δική μου και με υγιείς σχετικά μανάδες...Τι να πω εύχομαι ο Θεός να μαλακώσει τα πράγματα και να μου δίνει κουράγιο... .."Καλά μου στέφανα λοιπόν...