Οπως και να ειναι οι οικογενεια σου ν θυμασαι οτι σε αυτην ανήκεις και συ. Δες καθαρα.
19.7.2017 | 04:01
Ανειπωτος ο πόνος
Που έχει ριζώσει μέσα σου από παιδί, Που στερηθηκες το γέλιο, το παιχνίδι , την αγκαλιά ,την αγάπη μα πιο πολύ την ελπίδα. Απαγορευόταν να έχεις επικοινωνία με τα άλλα παιδιά, απαγορευόταν να έχεις παιχνίδια έστω...τίποτα Απαγορευόταν να γελασεις γιατί υπήρχε κακοποίηση Δεν έμαθες ποδήλατο γιατί ο κερβερος δεν ήθελε να μάθεις και γι'αυτό δεν σου πήρε ,ούτε επιτρεπόταν να ζητήσεις από τα άλλα παιδιά (εδώ καλά καλά δεν μπορούσες να τους μιλήσεις )Δεν έμαθες κολύμπι γιατί ποτέ δεν σε πήγαν-αφησαν στη θάλασσα και τόσα άλλα....Από την αλλη το ξύλο , ο εκφοβισμός, η υποτίμηση και οι βρισιές επιτρέπονταν και ήταν η μόνη καθημερινότητα. Δεν ξέρω ακόμα και να μετρήσω αυτά που έχασα , πάλι αυτά που μου έδωσες κερβερε που με καταπιεζαν και με υποδουλωσαν είναι πιο πολλά. Λυπάμαι που το θύμα μητέρα δεν ήθελε να φύγει και πάντα εναντιωνοταν και με έπνιγε με εκείνα τα φαρμακερα λόγια : δεν σε αφορά που με χτυπάει.Θεέ μου να μου ξεριζωνεις την ψυχη κάθε μα κάθε γαμημένη μέρα ,πόσο δυσβάσταχτο ειναι.Να ακούω τους άλλους να λένε πόσο τρέχουν οι δικοί τους πόσο τους νοιάζονται και να απορώ πως γίνεται να υπάρχει όντως στ'αλήθεια τέτοια οικογένεια.
2