ΚΙΝΗΣΗ ΤΩΡΑ

Στο σημερινό «Α μπα»: κλάμα και οδυρμός

Στο σημερινό «Α μπα»: κλάμα και οδυρμός Facebook Twitter
62


__________________
1.

 

Γεία σου Αμπα!
Έχω ένα όχι και τόσο first word problem. Είμαι 29 ετών και κατοικώ στην Αθήνα και το θέμα για το οποίο θέλω την γνώμη σου είναι αισθηματικής φύσης. Είχα 2 σχετίκα μεγάλες σχέσεις στη ζωή μου, 2 και 3 χρόνια και αρκετά μεγάλα διαστήματα στο ενδιάμεσο που ήμουν ελέυθερη είτε από επιλογή είτε λόγω των συνθηκών. Από την τελευτάια μου σχέση (3 χρόνια) έχω χωρίσει εδώ και 1,5 χρόνο. Έχω γνωρίσει πολλά άτομα από τότε και κάπου εδώ παρουσιάζεται το πρόβλημα. Έχω καταλήξει στο συμπέρασμα πως οι περισσότεροι άντρες με βλέπουν μόνο για σεξ. Δεν θέλω να επαναλαμβάνω τα στερεότυπα του τύπου : "Οι άντρες θέλουν μόνο σεξ" αλλά εμένα μου φαίνεται πως έτσι με βλέπουν. Για να γίνω πιο συγκεκριμένη, από τα άτομα που έχω γνωρίσει, θα μπορούσα να χωρίσω τις συμπεριφορές σε 2 κατηγορίες:
1) Σε κάποιες περιπτώσεις βγήκαμε 2-3 ραντεβού, κάναμε σεξ και μετά δεν ξαναεπικοινωνησαν μαζί μου, ή όταν επικοινώνησα εγώ μου έιπαν να βρεθουμε πάλι για σεξ, όταν δηλαδή τους πρότεινα να βρεθούμε κάπου έξω, αρνηθηκαν διακριτικά και μου έδειξαν με τρόπο πως επιθυμούν συνέυρεση μόνο σε εσωτερικό χώρο.
2) Επεδίωξαν να κάνουμε σεξ από την πρώτη φορά που βρεθήκαμε και όταν αρνήθηκα είτε δεν ξαναεπικοινώνησαν μαζί μου ή όταν επικοινώνησα εγώ είτε με απέφυγαν είτε που είπαν να βρεθούμε σε εσωτερικό χώρο.
Στις παραπάνω περιπτώσεις ανήκουν πάνω από 10 άτομα που έχω γνωρίσει αυτόν τον 1,5 χρόνο το οποίο με κάνει να προβληματίζομαι μήπως κάνω εγώ κάτι λάθος. Να τονίσω πως δεν ψάχνω διακαώς για σχέση αλλά θα ήθελα κάποια από αυτά τα άτομα να τους γνωρίσω και να με γνωρίσουν λίγο καλύτερα ακόμα κι αν δεν καταλήξει τελικά σε σχέση. Δεν έχω πρόβλημα που θέλουν να κάνουμε σεξ, άλλωστε στις περισσότερες περιπτώσεις θέλω κι έγω, αυτός είναι ο λόγος άλλωστε που γνωριζόμαστε αρχικά, επειδή υπάρχει σεξουαλική έλξη, αλλά θέλω και μια περεταίρω επικοινωνία και γνωριμία, έστω για να δούμε αν ταιριάζουμε και σαν άτομα. Θα ήθελα την γνώμη σου σχετικά με τα παραπάνω, σε φιλω!
-προβληματισμένη


Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Αρχικά πήγα να γράψω ότι δεν νομίζω ότι κάνεις κάτι λάθος, αλλά διάβασα αυτό που έγραψες άλλες δύο τρεις φορές και τελικά κάτι ξεπήδησε ανάμεσα στις γραμμές. Δεν θα έλεγα ότι είναι ακριβώς «λάθος», αλλά ναι, πιστεύω ότι κάτι κάνεις και δημιουργείς αυτή την κατάσταση. Νομίζω ότι δεν διαλέγεις, αλλά περιμένεις να σε διαλέξουν. Γνώρισες δέκα άτομα – ό,τι και να κάνατε και να μην κάνατε, δεν είναι δυνατόν να σου τράβηξαν όλοι τόσο το ενδιαφέρον ώστε να θέλεις να τους ξαναδείς. Ειδικά με αυτούς που βγήκατε δύο, τρεις φορές, και μετά κάνατε σεξ – όλοι ήταν τόσο καλή και ενδιαφέρουσα παρέα που μετά ήθελες να τους ξαναδείς; Ούτε ένα χλιαρό ραντεβού, ούτε μια εντελώς αποτυχημένη σεξουαλική κατάσταση; Εσύ δεν απέρριψες κανέναν;


Καταλαβαίνω ότι γενικά θέλεις μια περαιτέρω επικοινωνία και γνωριμία, αλλά όπως τα γράφεις, φαίνεται να μην έχεις κριτήριο για το ποιος αξίζει περισσότερη γνωριμία. Η στάση «ας γνωριστούμε όλοι καλύτερα έτσι κι αλλιώς» είναι απωθητική, γιατί αν ο άλλος δεν νιώσει ξεχωριστός, διαλεγμένος, από κάποια που έχει προσωπικά κριτήρια και δεν θέλει σχέση έτσι γενικώς, δεν θα ενδιαφερθεί για το παρακάτω. Αν κάνεις κάτι λάθος νομίζω ότι είναι ότι φοβάσαι να δείξεις ποια είσαι, με τις παραξενιές σου και τις προτιμήσεις σου. Εξέτασε καλά κάθε γνωριμία πριν αποφασίσεις αν πρόκειται για κάποιον που σίγουρα θέλεις να ξαναδείς. Μην μπαίνεις στον αυτόματο πιλότο σε στυλ «τελικά κάποιος θα κολλήσει».

__________________
2.

Αγαπητή α μπα,
Συγχαρητήρια για τη στηλη σου καταρχας!
Εδω και καποιους μηνες σκέφτομαι πολυ εντονα καποια πραγματα. Πιστευεις οτι ολοι οι ανθρωποι εχουν μια "κλιση" σε κατι;;; εγω πλεον νομίζω πως δεν ισχυει για ολους... απο παιδι προσπαθουσα να κανω πραγματα στα οποια τελικα κατεληγα να ειμαι μετρια. Και δεν ειναι οτι δεν προσπαθουσα, στο σχολειο πχ με μαθηματικα και φυσικη οκ δεν ασχοληθηκα γιατι δεν καταλαβαινα τιποτα ουτως ή αλλως. Αλλα στα φιλολογικα ενω ειχα ορεξη να κατσω να διαβασω δε μπορουσα να συγκεντρωθω σε αυτο που διαβαζα. Κατεληγα να εχω ενα βιβλιο μπροστα μου και να διαβαζω απλα λεξεις σκεπτομενη αλλα πραγματα. Αυτο γινοταν συνεχεια με αποτέλεσμα και στα φιλολογικα να ειμαι μετρια. Κανω εναν μινι απολογισμο της ζωης μου τωρα που ειμαι στα μισα και βλεπω οτι σε ολους τους τομεις ειμαι μετρια. Δεν ειμαι καν "καλη" σε κατι .τελειωσα πανεπιστήμιο, παλι με μετρια βαθμολογια, πηγα σε μια δραματικη σχολη και ενω αυτο πραγματικα ηταν κατι στο οποιο ηθελα να ειμαι πολυ καλη και προσπαθουσα, επαιρνα τη χαμηλότερη βαθμολογια απο ολους (εκτος απο δυο καθηγητες που μου ειπαν πολυ καλα σχολια οτι ειμαι και μορφωμενη και εχω ταλεντο αλλα ενα πολυ μεγαλο ελαττωμα που εχω ειναι οτι ειμαι πολυ παθητικη που δεν μου ξεκαθαρισαν τι ακριβως εννοουσαν) Αυτο μου προκαλει μεγαλη θλίψη και δεν ξερω πως να το διαχειριστώ. Ζηλευω απιστευτα τους ταλαντουχους ανθρωπους και αυτους που ειναι τελειοι σε κατι. Εγω γιατι δεν μπορω να ειμαι τελεια εστω σε 1 (θετικο )πραγμα; μηπως αυτο ειναι ενδειξη του οτι δεν ειμαι έξυπνη; ακομα και σε αλλους τομεις της ζωης μου ειμαι μετρια , ειμαι μετρια φιλη ειμαι μετρια συντροφος ειμαι μετρια κορη μετρια αδερφη . Ολα μετρια . Για μενα αυτο ειναι το χειροτερο.
-Χαζη


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Αυτοί που είναι «καλοί» σε κάτι έχουν κάνει κάτι που εσύ δεν έχεις κάνει ποτέ. Έχουν δουλέψει και ματώσει και προσπαθήσει χωρίς σταματημό. Το ταλέντο δεν είναι κάτι που καταλαβαίνεις μόλις καταπιαστείς με κάτι. Χρειάζεται πάρα πολύ δουλειά για να ξεφύγεις πρώτα από το στάδιο του αρχάριου, για να αποκτήσεις την βασική παλέτα, και μετά ίσως καταλάβεις σε τι ξεχωρίζεις. Αυτοί που ζηλεύεις έχουν πιέσει πάρα πολύ τον εαυτό τους για να γίνουν τέλειοι σε κάτι. Εσύ δεν φαίνεται να τον έχεις πιέσει ποτέ ιδιαίτερα. Πας με το μίνιμουμ. Δεν θα ήταν κακό αυτό από μόνο του, αλλά έλα που δεν σου αρέσει και σε στενοχωρεί. Αν σε στενοχωρεί, κάτι πρέπει να κάνεις, έτσι δεν είναι;


Οι δύο δάσκαλοι σου είπαν ακριβώς αυτό που σε χαρακτηρίζει (που αν δεν το έγραφες δεν θα μάντευα), ότι είσαι «παθητική». Δεν κατάλαβες τι εννοούν γιατί δεν προσπάθησες, και δεν προσπάθησες γιατί ξέρεις ότι εκεί υπάρχει κάτι που μπορείς να δουλέψεις, και δεν θέλεις να το δουλέψεις, ακριβώς επειδή είσαι παθητική. Είναι μεγάλο ελάττωμα, πολύ καλά σου τα είπαν. Αν εξακολουθείς να μην καταλαβαίνεις τι εννοούσαν, ή τι εννοώ εγώ, τότε πήγαινε σε έναν ψυχολόγο, και ξεκίνα την αναζήτηση.


__________________
3.

Λοιπον. Τα εχω με ενα παιδι εδω και λιγα χρονια 30 παρα κατι κ οι δυο και τα παμε μια χαρα. Δε μενουμε μαζι αλλα κοιμομαστε μαζι τη μιση εβδομαδα και κυλαει ωραια ο χρονος μας, δε βαριομαστε, ανυπομονουμε να ξαναβρεθουμε και τα λοιπα. Αλλα εχω φαει φρικη με τις διακοπες. Δεν εχουμε κανει πολλες φορες διακοπες κ ταξιδια δυο μας αποκλειστικα ,γιατι εχουμε κοινες παρεες κ καπως συμβαινει εδω κ 3 χρονια συνηθως να πηγαινουμε με παρεα. Ουτως η αλλως ειδικα για ταξιδια εξωτερικου πιστευουμε κ οι δυο οτι ειναι καλυτερα να τα προγραμματιζεις με παρεα γιατι περνας καλυτερα.τις 2-3 φορες λοιπον που καναμε τα 2 μας διακοπες η ταξιδι δεν περασα τοσο καλα. Εχεις καποια ερμηνεια γι αυτο; βαρεθηκα καποιες στιγμες η τελοσπαντων απλα δεν περασα ουαου. Ισως ειναι το γεγονος οτι εισαι με τον αλλον χωρις διακοπη ολες τις ωρες και οι ωρες ειναι πολλες ενω στην καθημερινοτητα δεν ειναι το ιδιο. Εχεις καποια αλλη εκδοχη; σκεφτομαι το επικειμενο ταξιδι μας κ φοβαμαι πως δε θα ναι καλο:( μηπως φταιει που εχω συνηθισει μεγαλες παρεες (με η χωρις το αγορι μου); μαριαλενα απο πατμο


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Το «δεν πέρασα τόσο καλά» και το «βαρέθηκα κάποιες στιγμές» και «δεν πέρασα ουάου» δεν είναι αρκετή πληροφορία. Γιατί βαρέθηκες; Είχατε άλλα προγράμματα; Άλλα γούστα; Δεν μιλούσατε; Με τις παρέες δηλαδή περνάς πάντα ουάου; Και αν είναι όπως τα λες, είναι αυτός λόγος φρίκης;

__________________
4.

Λένα είμαι 31 και τα τελευταία έξι χρόνια είμαι με μια γυναίκα 10 χρόνια μεγαλύτερη μου με παιδιά . Συνεχώς χωρίζουμε τα ξαναβρίσκουμε και πάλι από την αρχή . Μείναμε μαζί και με τα παιδιά της και τώρα πάλι χωρίσαμε και έχω φύγει από το σπίτι για λίγο καιρό. Πριν 2 χρόνια σε έναν από τους χωρισμούς μας είχα γνωρίσει μια κοπέλα που ξεκινήσαμε και κάναμε παρέα μέχρι που έγινε κάτι παραπάνω. Ωστόσο εγώ μετά από μήνες γύρισα πάλι στην σχέση μου και η κοπέλα δεν με ξαναπήρε ποτέ τηλέφωνο παρόλο που μου είχε πει ότι ένιωθε πράγματα για μένα και θα ήθελε να ήταν διαφορετικά. Εγώ όμως τη σκέφτομαι αυτά τα δύο χρόνια και της τηλεφωνώ που και που να δω τι κάνει . Και μου μιλάει χωρίς θυμό και πάντα με ρωτάει πως είμαι και πως περνάω . Έρχομαι στο σήμερα λοιπόν όπου τη σκέφτομαι κάθε μέρα και χωρίζω πάλι με τη σχέση μου και φυσικά τηλεφωνώ σε αυτή τη γυναίκα και σιγά σιγά ερχόμαστε πάλι κοντά αλλά αυτή τη φορά δεν θέλω να κάνω σεξ μαζί της .την κοιτάω και βλέπω έναν άνθρωπο τόσο ευγενικό αισθάνομαι πως θα είναι κάτι τόσο καινούργιο στη ζωή μου και φρέσκο .που μπορεί να πάει τόσο καλά που να κάνω παιδιά μαζί της όπως ήθελα πάντα και με τη σχέση μου δεν μπορώ να έχω .της λέω πως θέλω να είμαστε μαζί να το ζήσουμε και θέλει και εκείνη να το δοκιμάσουμε. Όμως λένα πάλι κάνω πίσω και πάλι σκέφτομαι να γυρίσω και να προσπαθησω αυτό που άφησα .γιατί μου συμβαίνει αυτό ? Θέλω και τις 2 γυναίκες το ίδιο ? Πως γίνεται ? Είμαι μονογαμικος σίγουρα . Της είπα πως δεν έπρεπε να σου τα πω αυτά και καλύτερα να γυρίσω πίσω σε αυτό που είχα . Και δεν είπε τίποτα ..τι κάνω λένα? Μήπως είμαι ένας κενός τύπος χωρίς συναίσθημα για καμία.?

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δεν ξέρω τι πρέπει να κάνεις, δεν ξέρω τι είσαι. Σε ρωτάω όμως: θέλεις όντως να μάθεις τι κάνεις και γιατί; Σίγουρα; Αν ναι, ξέρεις με ποιο τρόπο θα το καταφέρεις;

__________________
5.


Λένα μου, και λοιποί αναγνώστες, υπάρχει κάποια ομάδα ψυχολογικης υποστήριξης για ζευγάρια με πολλαπλές αποτυχίες εξωσωματικής ή εγκυμοσύνης; Είναι η τρίτη φορά που δεν πάει καλά και νιώθω ότι η αισιοδοξία στερεύει, η πίστη μειώνεται και το αόρατο τέρας που πολεμαμε μεγαλώνει και μας καταπλακωνει. Εν τω μεταξυ είναι ένα πολύ προσωπικό θέμα που δεν συζητείται με γονείς ή φίλους που δεν έχουν το ίδιο πρόβλημα. Δεν σε καταλαβαίνουν, όσο και να συμπονουν. Και δεν ξέρω ποιοι άλλοι έχουν το ίδιο πρόβλημα, γιατί είναι λίγο ταμπού να αποκαλύψεις ότι δεν μπορείς να κάνεις παιδιά. Ποιοι είστε εκεί έξω; Πού είστε; Δεν μπορεί το μόνο ζευγάρι που έχει πρόβλημα τεκνοποίησης να είμαστε εμείς, αν και έτσι νιώθω τελευταία.
-Anna

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Φυσικά και δεν είσαστε μόνοι, είναι πολύ πιο συχνό από όσο φαίνεται γενικώς προς τα έξω. Τα περισσότερα κέντρα εξωσωματικής προσφέρουν και ψυχολογική υποστήριξη. Σκεφτήκατε να ρωτήσετε εκεί που κάνατε τις προσπάθειες; Αυτή είναι η πρώτη σας κίνηση, αν δεν έχουν κάτι τέτοιο, που δεν είναι πολύ πιθανό, σίγουρα θα μπορούν να σας καθοδηγήσουν. Αν είσαστε στην Αθήνα, υπάρχει το Κυβέλη.

Εγώ πάντως, αυτά τα ανακάλυψα στο google μόλις τώρα, σε πέντε λεπτά. Γιατί ρε παιδιά δεν ανατρέχετε στο google για πληροφορίες, γιατί. Μου σπαράζετε την καρδιά.

__________________
6.

Αγαπητή Α,μπα,
τι κάνεις όταν ενώ θα θέλες πολύ ν ψαχτείς πνευματικά καλλιτεχνικά κοκ ενώ θέλεις να πάρεις τη ζωή στα χέρια σου το μόνο που κάνεις είναι να κοιμάσαι όλη μέρα γιατί τις νύχτες δεν μπορείς και να σκέφτεσαι τι θα μπορούσες να χες γίνει τι θα μπορούσες να χες κάνει διαφορετικά και γενικά όλο θα και θα και θα!
Υ.Γ1 είμαι 23 χρονών τελειώνω τη νομική και έχω καταλήξει πως ειναι η πιο λάθος επιλογή που θα μπορούσα να κάνω ποτέ για τον εαυτό και νιώθω καταδικασμένη!
Υ.Γ 2 νιώθω περισσότερο απο ποτέ την αναγκή να υπάρξει κάποιος στη ζωή μου να με καθοδηγήσει και να με βοηθήσει και ταυτόχρονα νιώθω τύψεις που δεν έχω τη δύναμη να το κάνω μόνη μου
-αναβλητική


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Ρε παιδιά, δεν μπορώ ούτε εγώ, ούτε κανένας άλλος να σας πει ποιος είσαστε και γιατί λειτουργείτε όπως λειτουργείτε. Εσείς ξέρετε μόνο, όσο και αν το αποφεύγετε, και αν δεν μπορείτε με τίποτα να δείτε μέσα σας, πρέπει να πάτε να κάνετε θεραπεία για να το τολμήσετε. Αυτός ο κάποιος που χρειάζεσαι για να σε βοηθήσει υπάρχει, είναι ολόκληρος επαγγελματικός κλάδος. Βρες έναν εκπρόσωπο του και ξεκίνα.


_________________
7.


Γεια σου Αμπα, μακάρι να μπορουσα να σου πω τα παρακάτω απο κοντά!
Λοιπόν ειμαι 24χρονων και ζω στην Αθήνα καθώς εργάζομαι εδω. Οι γονείς μου στην επαρχία. Στο σπίτι μου το αγορι μου εχει πολλα πραγματα του καθώς λόγω πιεσμένου προγράμματος ειναι πιο εύκολο να περνάμε περισσότερο χρόνο σπίτι μου και οχι στο δικό του, οπότε εχει φέρει και πολλα απο τα πραγματα του εδω. Αυτο εχει γίνει πανω απο ενα χρόνο τωρα. Την τελευταία φορα που ήρθε η μάνα μου στο σπίτι μου, απαίτησε να μην υπάρχουν πραγματα του εδω καθώς οπως μου είπε δεν το νοιώθει σπίτι της! Μην φανταστείς βρακιά του πεταμένα στο σαλόνι. Κάποια ρουχα στην ντουλάπα, ψυριστικα στο μπανιο και ενα ζευγάρι παπούτσια στην βεράντα. Μου το είπε με θυμό και με απείλησε οτι δεν θα ξαναέρθει. Την ειπα ενταξει ας μην ξανάρθεις και πως εδω ειναι σπίτι μου και οχι δικό της. Έβαλε τα κλάματα και άρχιζε να λεει πως δεν την εκτίμησα ποτε και πως δεν την υπολογίζω και αλλα πολλα. Προσπάθησα να της εξηγήσω πως ειναι δίκη μου η ζωή και πως αποφάσεις παίρνω εγω για το ποια πραγματα θα εχω στο σπίτι μου. Θύμωσε και έφυγε κλαιγόταν. Κι εγω εχω θυμώσει αλλα ειμαι σίγουρη πως δεν κατάλαβε τίποτα απο οτι της ειπα. Δεν ξερω τι α κανω. Πιστεύω πως ολο αυτο ξεκινάει γιατι δεν πολυ εγκρίνει το αγορι μου. Με στεναχώρησε πολυ αλλα δεν θέλω να καταλάβει και κατι το αγορι μου. Λεω να μην την ξαναπάρω τηλ. Δεν ειναι οτι δεν νοιάζομαι αλλα δεν ειμαι και 5χρονο να μου λεει τι να κανω! Αμπα πως να το αντιμετωπίσω; Τα πραγματα πιστεύω ηταν η αφορμή !
-Αχάριστη κόρη;;;;


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Ήδη το έχεις αντιμετωπίσει. Δεν είναι ακριβώς ότι δεν εγκρίνει το αγόρι, είναι ότι δεν την ρώτησες αν εγκρίνει το αγόρι, αυτό είναι που την κάνει να κλαίει και να σε εκβιάζει συναισθηματικά με το «δεν την εκτίμησες ποτέ». Θέλει να είναι πρώτη στη ζωή σου για πάντα, να είναι το σπίτι σου σπίτι της και να τη ρωτάς πριν κάνεις οτιδήποτε. Δεν πιστεύω ότι χρειάζεται να καταφύγεις σε κάτι ακραίο όπως να μην την ξαναπάρεις ποτέ τηλέφωνο. Καλά της τα είπες, θα χρειαστεί να τα πεις πολλές φορές ακόμα μέχρι να τα χωνέψει. Αν δεν αντέχει το γεγονός ότι είναι σπίτι σου και όχι σπίτι της, ας μην ξαναέρθει, πολύ καλά απάντησες. Μπορείτε να βρισκόσαστε στο δικό της, ή κάπου έξω. Όταν ηρεμήσει, εξήγησε της ότι η αγάπη δεν είναι υπακοή. Μπορείς να την εκτιμάς χωρίς να κάνεις πάντα ό,τι θέλει.


62

ΚΙΝΗΣΗ ΤΩΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
#5 αγαπητή αναβλητική, μετά από 7 προσπάθειες χωρίς επιτυχία, καταλαβαίνω τι θα πει "προσπαθώ αλλά δεν μου κάθεται και κανείς δεν με καταλαβαίνει". Βλέποντας όμως και το nickname που έχεις διαλέξει, να σου συστήσω το εξής βιβλίο ¨Υπογονιμότητα: Όταν η ψυχή λέει όχι" της Γερμανίδας ψυχοθεραπεύτριας Ούτε Άουχαγκεν (εκδόσεις Θυμάρι), το οποίο μου άνοιξε καινούριους ορίζοντες κι όταν το διάβασα ήταν σαν να το είχα γράψει εγώ. Καλό θα ήταν να του έριχνες μια ματιά. Όσο για τον οργανισμό "Κυβέλη", αγαπητή Α μπα, είχα δει κάποια φυλλάδια στο παρελθόν στα διάφορα ιατρικά κέντρα γονιμοποίησης όμως δυστυχώς όσες φορές είχα πάρει στο παρελθόν τηλέφωνο, μου έλεγαν ότι συναντήσεις τώρα δεν γίνονται, και άλλες δικαιολογίες, άρχισα να αναρωτιέμαι τι ρόλο παίζουν και γενικά δεν μου σχηματίστηκε πολύ καλή γνώμη. Μπορεί να κάνω και λάθος.Καλές οι ομάδες ανθρώπων που περνούν το ίδιο γιατί "κανείς δεν μας καταλαβαίνει" όμως ίσως τελικά να μένουν στα ίδια και στα ίδια χωρίς να προχωρούν μπροστά σε τέτοιες ομάδες. Μετά από πολλά χρόνια δουλειάς με τον εαυτό μου (ατομικά και ομαδικά) ένα έχω να πω: οι άλλοι "δεν μας καταλαβαίνουν" αλλά συναισθάνονται. Κι εμείς καλό θα είναι να βγούμε από την θέση της 'αδικημένης' και να δούμε παρακάτω. Ελπίζω να ξεκινήσετε με τον καλό σου την δουλειά ο καθένας με τον εαυτό του και καλή συνέχεια ό,τι κι αν γίνει στο μέλλον.
#4 Σου γραφω ως ανθρωπο προς ανθρωπο και οχι ως γυναικα προς αντρα. Αυτο που διηγείσαι το είχα περασει κ εγω μια φορα και θυμαμαι πως ενιωθα τρομερα ασχημα για το γεγονος οτι παιρνω στο λαιμο μου 2 ανθρωπους απλα επειδη εγω δε ξερω τι μου γινεται.. ευτυχώς για ολους αυτό κρατησε μόνο δυο-τρεις μηνες, οπου τους αφησα και τους 2 και δε τους ξαναενοχλησα ΠΟΤΕ! Πανε χρονια τωρα.. Επειδη θαρρώ λοιπόν πως σε καταλαβαίνω, θα σου πω πως αν δε μπορεις να το λυσεις μονος σου (και 6 χρονια είναι ενα καλο χρονικό διάστημα για να φτάσεις σε αυτή τη διαπίστωση) τοτε πρεπει να ζητήσεις βοήθεια. Ειδικα αν εισαι μονογαμικος οπως λες δε θα σου είναι τόσο δύσκολο να βρεις τον ανθρωπο που θες για να ταιριαξεις και να "κολλησεις". Απλα θα πρεπει να συνειδητοποιήσεις οτι αυτος ο ανθρωπος που χρειαζεσαι δεν ειναι καμια απο αυτες τις 2 γυναικες και σπαταλας τη νιοτη σου τσαμπα.Ευχομαι να ξεμπλεξεις το κουβαρι σου το συντομότερο και να βρεις τον εαυτό σου (και το δασκαλό σου και τον άνθρωπο σου). ;)
#5Συμπάσχω απόλυτα με εσάς. Είχα ακριβώς το ίδιο "θέμα" με το σύζυγο και απευθυνθήκαμε στο "Έλενα".Το μαιευτήριο "Έλενα" έχει ένα από τα καλύτερα κέντρα εξωσωματικής στην Ελλάδα και παρέχει ατυτόχρονα και συμβουλευτική για τα ζευγάρια. Σίγουρα υπάρχουν και άλλα ιδιωτικά, ωστόσο -εν καιρό κρίσης- το αναφέρω επειδή είναι δημόσιο. Ο μπέμπης μου είναι τώρα 2 μηνών.Είμαι πολύ αισιόδοξη για εσάς και σας στέλνω όλην τη θετική μου ενέργεια και σκέψη! Καλή επιτυχία!
#1 Συμφωνώ απόλυτα με την Αμπα..Σχολιάζω περισσότερο επειδή διέκρινα μια "αυστηρότητα" από κάποιους σχολιαστές. Μου φαίνεται απόλυτα φυσιολογικό να ξεκινάει μια επαφή λόγω σεξουαλικής έλξης, και να μη γίνεται τελικά σχέση γιατί η έλξη δεν είναι αρκετή. Επίσης μου φαίνεται φυσιολογικό, και απαραίτητο μη σου πω,o άλλος άνθρωπος ξεκάθαρα να εκφράζει αυτό που θέλει, είτε είναι σεξ, έλξη, φιλία, αδιαφορία..Αυτό που ίσως κάνεις λάθος είναι ότι μοιάζεις να αφήνεις τους άλλους να οριοθετούν το είδος της σχέσης που θα ακολουθήσει. Αν θέλεις κάτι παραπάνω πες το, αν όχι... next please!
"... Έρχομαι στο σήμερα λοιπόν όπου τη σκέφτομαι κάθε μέρα και χωρίζω πάλι με τη σχέση μου και φυσικά τηλεφωνώ σε αυτή τη γυναίκα ..."Που το είδες το "φυσικά ", καμάρι μου; Όταν σε φτύνει η πρώτη, τρέχεις στη δεύτερη κι όταν σου σφυρίζει η πρώτη, παρατάς τη δεύτερη. Ωραίος τρόπος! Το λιγότερο που μπορώ να πω είναι ότι είσαι ανώριμος, μην πω τίποτα άλλο πιο χοντρό. Ψάχνεις επιβεβαίωση με λάθος τρόπο. Λύσε το θέμα που έχεις με τον εαυτό σου και άσε την δεύτερη να βρει κάποιον που θα την θέλει πραγματικά.
#6 Επειδή έχω περάσει ακριβώς την ίδια φάση με σένα, θέλω να σε βοηθήσω, αν μπορώ. Έτσι και εγώ πέρασα στη Νομική, χωρίς να με έχουν πιέσει ιδιαίτερα. Είχα πάντα κλίση προς το διάβασμα και τα θεωρητικά μαθήματα και νόμιζα πως η Νομική έχει κάποια σχέση με τα φιλολογικά μαθήματα που κάναμε στο σχολείο.Έλα όμως που δεν είχε καμία σχέση, πλην της γλώσσας, που πρέπει όχι να την γνωρίζεις θεωρητικά, αλλά να τη χρησιμοποιείς με πολύ συγκεκριμένο τρόπο.Θέλω να πω πως η συγκεκριμένη επιστήμη, είναι βάρβαρη επιλογή για κάποιον, που δεν έχει αυτό που λέμε, πρακτικό μυαλό. Εγώ ήμουν, πιο καλλιτεχνικός τύπος, όπως μάλλον και εσύ και υπέφερα μέχρι να μπω στο νόημα της νομικής σκέψης, που είναι σαφώς επαγωγική άρα καταπιεστική για ανθρώπους, που σκέφτονται πιο ελεύθερα και πιο χύμα μπορώ να πω.Από την άλλη δεν τα παράτησα, ενώ πίστευα ότι θέλω, αλλά δεν έχω την ευκαιρία. Δεν ασχολήθηκα ούτε με το θέατρο ούτε με το τραγούδι ούτε με τη συγγραφή (έλεος δηλαδή) ούτε με πράγματα που ο περισσότερος κόσμος θεωρεί πολύ πιο ενδιαφέροντα και ευχάριστα. Ξέρεις γιατί: Γιατί κατάλαβα από πάρα πολύ νωρίς, πως αν θέλεις να γίνεις καλός σε κάτι, η δυσκολία είναι η ίδια.Εδώ κολλάει η απάντηση στην ερώτηση 2. Αν νομίζεις ότι η νομική δε σου πάει, φύγε τώρα, αλλά πρώτα σκέψου μήπως φρικάρεις γιατί σου φαίνεται βουνό, που είναι δηλαδή και μήπως νομίζεις πως το να ασχοληθείς με κάτι άλλο είναι πιο εύκολο. Εγώ όσο και να με φρίκαρε το σύστημα της νομικής και μετ έπειτα της δικηγορίας, συνειδητοποίησα νωρίς, πως με τρόμαζε λιγότερο από το χώρο του θεάτρου ας πούμε ή την έκθεση σε κοινό, αν έγραφα βιβλία.Τουλάχιστον στη δικηγορία υπάρχει πάντα ο νόμος, που σου δημιουργεί ασφάλεια. Δεν είσαι έρμαιο της υποκειμενικής γνώμης του κάθε άσχετου, όπως στην τέχνη.Αυτό το λέω ως προσωπική εκτίμηση, που προτίμησα τον ας πούμε στέρεο και αυστηρό δρόμο μιας επιστήμης.Λάβε υπόψη σου, πως αν θέλεις να γίνεις επαγγελματίας σε κάτι, θα χτυπηθείς ούτως ή άλλως.Σκέψου το αν αποφασίσεις να κάνεις το πάθος σου επάγγελμα.Δεν είναι απλό.
#7 εγω ειμαι απο τα πρωτα παιδια εξωσωματικης που γιναν στην Ελλαδα, και η μαμα μου τοτε ειχε παιδευτει παρα πολυ (ηταν η τριτη προσπαθεια νομιζω) και ακομα και εμενα ηταν να με χασουν, αλλα στο τελος ολα πηγαν καλα! Μη το βαζετε κατω και καλο κουραγιο :)
#3 σε καταλαβαινω απολυτα. μου εχει τυχει και μενα να πηγαινω ταξιδι, και να νοιωθω οτι δεν εχουμε πραγματα να πουμε και να με πιανει αγχος,αλλα ημουν ερωτευμενη και δεν εδινα σημασια. σιγουρα κατι σημαινει , μην το αγνοεις
#4 εισαι σιγουρα ενας αντρας που δε θα θελα να γνωρισω.φαινεται σαν να μην ξερεις ποιος εισαι και σαν να μην εχεις ιδεα τι γινεται στη ζωη σου. 31 χρονων,ανασφαλης και στα χαμενα.η ζωη σου περναει κι εσυ απλα την κοιτας.θα ελεγα κατσε λιγο μονος σου αλλα προφανως δεν μπορεις οποτε τουλαχιστον πηγαινε σε εναν ψυχολογο να σε βοηθησει
#7 Εννοείται ότι δεν δικαιολογώ την συμπεριφορά της μητέρας σου, γιατί δεν είσαι υποχρεωμένη να διαμορφώσεις τον χώρο ΣΟΥ, έτσι ώστε να τον νιώθει χώρο ΤΗΣ. Εσύ μένεις, εσύ προσκαλείς, εσύ αποφασίζεις.Αλλά για να κάνω λίγο και τον δικηγόρο του διαβόλου....Μήπως πληρώνει το σπίτι η μητέρα σου με κάποιον τρόπο; Πχ σου πληρώνει το ενοίκιο; Είναι ιδιοκτησία της το σπίτι; Συμβάλλει οικονομικά στα μηνιαία σου έσοδα, ώστε να μπορείς να συντηρείς και το σπίτι;Μην κρυβόμαστε πίσω απ'το δάχτυλό μας...Αν η απάντηση σε μία από αυτές τις ερωτήσεις είναι "ναι", καταλαβαίνω την παρεμβατικότητά της και την στάση της. Δεν την δικαιολογώ, αλλά καταλαβαίνω από πού πηγάζει.
#7 Επραξες πολύ καλά! Εβαλες όρια στη μητέρα σου και της εξήγησες οτι πλέον είσαι ενήλικη και ανεξάρτητη. Το να μην την πάρεις τηλέφωνο το βρίσκω υπερβολή, εφ οσον έβαλςε όρια και τα τηρείς μπορείς να βάλεις λίγο νερό στο κρασί σου και να την πάρεις. Δεν είναι ανάγκη να της υπενθυμίζεις αυτό που έγινε, συνέχισε να της μιλάς όπως πριν κι αν αρχίσει πάλι τα ίδια τότε συνέχισε να βάζεις όρια. Ισως δεν αλλάξει γνώμη αλλά τουλάχιστον θα καταλάβεις οτι εννοείς αυτά που λες και το σεβαστεί.
#3 Εχεις σκεφτεί οτι ίσως να βαριέσαι λόγω του προορισμού ή των δραστηριοτήτων που επιλέγετε? Αν πηγαίνετε σε ζευγαροπροορισμούς χωρίς να έχετε κανονίσει κάποια δραστηριότητα για να περάσετε χρόνο ως ζευγάρι ενώ ίσως να με φίλους πχ να κάνετε πράγματα λογικό να βαριέσαι λίγο. Για να δεις αν φταίει το οτι είστε οι δυο σας κι οχι ο προορισμός πηγαίνετε πχ στο εξωτερικό μόνοι όπου θα έχετε ένα "πρόγραμμα" να δεις αν μαζί του βαριέσαι πάλι.Επίσης αναλογίσου λίγο οταν πηγαίνετε με παρέα πόσο χρόνο περνάτε μαζί οι δυο σας (πχ εσυ μιλάς περισσότερο με τις φίλες σου ή με εκείνον?). Πάντως οι διακοπές μεγαλύτερες του ενός σκ είναι ενα crash test για πολλά ζευγάρια, εχε το κι αυτο υπ οψιν
Κι κάποιος που έχει πρόβλημα υγείας δηλαδή να του λένε "δεν χρειάζεται να ζήσεις, υπάρχουν τόσοι άνθρωποι ακόμη, ΔΕΝ χρειάζεται".Για την κοπέλα είναι πρόβλημα αυτό, βλέπεις οτι ψάχνεται για βοήθεια ψυχική. Αυτό που κάνεις δεν είναι υποστηρικτικό. Εσύ αν θές μην κάνεις παιδιά, για κάποιους είναι σημαντικό. Εγώ θα ευχηθώ στην κοπέλα, μέσα απο την καρδιά μου, καλό κουράγιο. Μάθε που πρέπει να πάτε να βοηθηθείτε ψυχολογικά και θα σας βοηθήσει πολύ. Ελπίζω (και πιστεύω) πως θα τα καταφέρετε. :)
Φίλε μου Mentor σκέψου κάτι που θέλησες ή θέλεις πολύ και δεν μπόρεσες ή δεν μπορείς να έχεις. Θυμήσου αυτό το σκίσιμο στα σωθικά από τον πόνο που σου προκάλεσε η γνώση πως δεν μπορείς να το έχεις και πολλαπλασίασέ το για να καταλάβεις τον καημό κάποιου που θέλει να κάνει οικογένεια. Το σχόλιό σου πάσχει από παντελή έλλειψη ενσυναίσθησης. Γι' αυτήν την κοπέλα τα παιδιά δεν είναι ένα κοινωνικό πρόβλημα. Είναι ένας προσωπικός της πόνος.
Εμένα μου ΄φαινεται οτι ο Mentor εννοεί οτι πολλόί άνθρωποι μπαινουν στη διαδικασία της εξοσωματικής και λόγω των κοινωνικών πιέσεων οτι αν δεν έχεις παιδί σαν ζευγάρι δεν είσαι πετυχημένος/ολοκληρωμένος/ευτυχισμένος. Οπότε αντι να σκεφτούν άλλες εναλλακτικές όπως υιοθεσία η καθόλου παιδιά, πέφτοθν με τα μούτρα στις εξοσψματικές ακόμη και αν δεν το θέλουν πραγματικά.
#1 Δεν ξέρω μωρέ. Ενώ θεωρητικά είναι σωστό αυτό που λέει η Α μπα, πρακτικά συμβαίνει τόσο μα τόσο συχνά, που αλήθεια δεν ξέρω αν μπορεί να εξηγηθεί έτσι. Εξάλλου χρειάζονται δύο για αυτά τα πράγματα. Ούτε η άλλη μεριά κάνει κάτι για να νιώσει ο άλλος ξεχωριστός. Ίσως αν βγαίνεις μόνο με αυτούς που σίγουρα σου αρέσουν και τους αρέσεις, να βελτιωθεί η κατάσταση. Εκεί όμως μπορεί να πέσεις σε άλλη λούμπα του τύπου δεν δίνω ευκαιρία γνωριμίας και βγαίνω 1 φορά στα 2 χρόνια και άμα. Δεν έχω απάντηση για την κοπέλα, απλά επειδή το ακούμε πολύ συχνά και εδώ στη στήλη, δεν ξέρω αν υπάρχει λύση.
#1 Έχω να σου πω ότι το θέμα είναι γενικό. Έτσι πλέον λειτουργούν οι περισσότεροι άντρες. Διεκπεραιωτικά. Α μπα μου, 10 γνωριμίες μέσα σε 1,5 χρόνο δεν είναι πολλές. Και όταν ακούω αυτή την ατάκα "αν της έκαναν όλοι για σχέση" απαντώ: ΠΩΣ ΔΙΑΟΛΟ ΝΑ ΤΟ ΞΕΡΕΙ ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΓΝΩΡΙΣΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ; Για να απαντήσεις στην ερώτηση αυτή ΠΡΕΠΕΙ να γνωρίσεις τον άλλο λίγο έως πολύ περισσότερο από απλή γνωριμία και λίγο σεξ. Πόσο πυθίες είστε πια όλοι και όλες που ξέρετε από το πρώτο ραντεβού τί θέλετε από έναν άνθρωπο; Σουπερ-μαρκετ είμαστε; Το θέμα έχει μεγαλύτερες διαστάσεις από ότι φαντάζεστε. Δεν είναι προσωπικό. Είναι η κατεύθυνση προς την οποία κινούνται οι ανθρώπινες σχέσεις στην εποχή μας για πολλούς και διάφορους λόγους.
δηλαδη, εσενα δεν σου συμβαινει/εχει συμβει, να γνωρισεις εναν ανθρωπο επιδερμικα, οχι βαθια η και να κανεις σεξ μαζι του, αλλα να ξερεις με την συντομη αυτη γνωριμια οτι δεν ενδιαφερεσαι να τον ξαναδεις, ουτε να τον γνωρισεις καλυτερα?
Ναι, όταν έχει ανοίκει το στόμα του πχ και έχει πει ότι οι γυναίκες δεν οδηγούν καλά ή ότι η πρώην του ήταν ψυχάκι ή ότι οι γκέι είναι πουστάρες ή ότι οι μαύροι είναι βρωμεροί. Συνήθως αυτά θες 4-5 ραντεβού να τα καταλάβεις, 2-3 αν είσαι αποφασισμένος.
Mentor μου, δύο ραντεβού και σεξ μπορεί να μην είναι αρκετά για να ξέρεις αν σου κάνει κάποιος για σχέση, είναι όμως μερικές φορές υπεραρκετά για να ξέρεις ότι δεν θέλεις να ξαναδείς κάποιον.
#2 Απ ολα αυτά που έγραψες μου έμεινε το "παθητική". Υπάρχουν πολύ λίγοι άνθρωποι που είναι φυσικά τελέντα σε κάτι και με μια μικρή προσπάθεια απλά τα καταφέρνουν. Οταν σου αρέσει κάτι δεν είσαι απαραίτητα καλή σε αυτό. Θέλει δουλειά και προσπάθεια για να πετύχεις, το να σου αρέσει απλά το πιανο πχ δεν είναι αρκετό για να γίνεις καλή πιανίστρια θέλει δουλειά και προσπάθεια (εκτός αν είσαι μια σπάνια μουσική ιδιοφυία).
Αγαπητο 2 Ολοι μα.ολοι οι ανθρωποι ειναι καλοι σε κατι.Μπορει οχι στα φιλολογικα ή στις θετικες επιστημες μπορει να μην εχουν καποιου ειδος ταλεντο αλλα σιγουρα υπαρχει κατι στο οποιο εχουν κλιση που τους ταιριαζει κλπ.Απλα δεν το εχεις ανακαλυψει ακομα.Οσο μικρο και ασημαντο μπορει να σου φανει καποτε θα το βρεις να εισαι σιγουρηΥΓ το ιδιο ισχυει και για το "χαζος" κανεις δεν ειναι χαζος απλα εξυπνος με διαφορετικο τροπο
Όχι, η μεγάλη πλειοψηφία ανήκει στο μέτριο με κάποιες διακυμάνσεις, ισχύει η κανονική κατανομή. Και όχι, κάποιοι είναι χαζοί. Δεν είναι απλά χαζοί βασικά, είναι μπετόστοκοι και η συνανααστροφή μαζί τους είναι για να κόβεις τις φλέβες σου με σκουριασμένα ξυραφάκια. Τουλάχιστον αν δεν πεθάνεις από αιμορραγία να πας από τέτανο, τόσο χάλια.
Αντε να δεχτω το χαζος με επιφυλαξη γιατι ολα αυτα ειναι υποκειμενικα αλλα η πλειοψηφια ειναι μετρια??μετρια ως προς τι? Στο συνολο μπορει ναι.Αλλα μεσα στη μετριοτητα δεν υπαρχει ενας εξαιρετος ζωγραφος ενας εξαιρετος μουσικος ενας εξαιρετος σε κατο ασημαντο κλπ? Σιγουρα υπαρχει απλα δε θα το ξερεις γτ τις περισσοτερες φορες δεν το ξερει ουτε ο ιδιος
Γοητευμένη νομίζω ζεις σε συννεφάκι ή δεν έχεις δουλέψει σε customer facing ρόλους που ανέφερε η φούστα. Ο εξαιρετικός ζωγράφος είναι εξαιρετικός γιατί το έχει και το δούλεψε. Και ο Polanski εξαιρετικός σκηνοθέτης είναι. So what?Η τεράστια πλειοψηφία είναι απλά μέτρια σε όλα, και δεν είναι κακό αυτό. Επίσης μεγάλο μέρος αυτης της πλειοψηφίας είναι και λίγο οκνηροί. Ούτε αυτό είναι κακό. Αλλά δεν είναι όλοι ταλέντα, όπως και δεν είναι όλοι για να τραβάς τα μαλλιά σου. Αν δεις την κανονική κατανομή ένα 2% θα είναι ταλέντα σε κάτι, και ένα ακόμα 2% είναι τόσο μα τόσο χαζοί που θα απορείς πώς στο καλό ζουν ακόμα και δεν έχουν σκοτωθεί σε κάποιο ατύχημα που θα τους έχει οδηγήσει η απέραντη βλακεία τους. Και επαναλαμβάνω, το "χαζός" δεν έχει σχέση με τη μόρφωση και τα πτυχία.
Τηλεφωνητής! τι μου θύμισες τώρα. Αξέχαστες εποχές, όταν ώρες ώρες ήθελα να βαρέσω το κεφάλι μου στον τοίχο με αυτά που άκουγα (και όχι μόνο εγώ) :)
Ω και κάτι άλλο, αυτό το "εξυπνος με διαφορετικο τροπο" μου θυμίζει κάτι που έλεγε ο τεράστιος George Carlin: you're not last, you're just eleventh from the beginning. Δεν είσαι χαζός, απλά δεν είσαι λιγότερο έξυπνος απο τους άλλους 5.Προσοχή: το χαζός δεν αναφέρεται μόνο σε διανοητική εξυπνάδα, μπορεί κάποιος να είναι κοινωνικά χαζός και να πάσχει στις συναναστροφές, χωρίς να είναι απαραίτητα αυτιστικός ή να ανήκει στο φάσμα. Μπορεί να είναι απλά μισάνθρωπος.
Nayakepler χώρια που σχεδόν πάντα συμφωνώ μαζί σου, σήμερα με το μπετόστοκος έχω γελάσει πολύ. Ανέφερες και τον αγαπημένο τζορτζ και τώρα πάντα θα μεροληπτώ λίγο :) . Συμφωνώ με όσα λες. Βρε συ Γοητευμένη ο εξαιρετικός ζωγράφος που λες δεν ανήκει στη μετριότητα. Γι'αυτό τον λέμε εξαιρετικό. Εξαίρεση. Δεν είπε κανείς πως δεν υπάρχουν εξαιρετικοί. Κι εκεί είναι τα σημεία που συμφωνώ απολύτως με την α,μπα. Είπαμε πως η μεγάλη, η τερατώδης πλειοψηφία ανήκει στη μετριότητα. Τι μανία για χάιδεμα είναι αυτή. Κι επίσης συμφωνώ τέρμα με τη φούστα την κλαρωτή.
Γοητευμένη εξαιρετικός είναι αυτός που είναι εξαιρετικός. Τέλος. Όοοολοι οι υπόλοιποι είναι μέτριοι. Κι ας νομίζουν πως δεν είναι. Και υπάρχουν κι αυτοί που είναι κάτω του μετρίου ή είναι εξαιρετικοί με κακό τρόπο. Όοοοοολοι οι υπόλοιποι είμαστε στη μετριότητα. Κι αυτή η μετριότητα είναι τεράστια. Γιατί είναι τόσο δύσκολο να το δεχτείς;
Αγαπητή γοητευμένη, δεν έιναι όλοι μα όλοι οι άνθρωποι καλοί σε κάτι και απλα δεν το έχουν βρεί, και όχι αν έισαι καλός στο να ξέρεις τι ζώδιο και τι ωοσκόπο έχει κάποιος όχι δεν έιναι ταλέντο, πρέπει και αυτό το ταλέντο να έχει κάποια αξία. Επίσης το ταλέντο δεν έιναι αρκετό αν δεν συνδιαστέι με ώρες και ώρες ατελειώτης δουλειας. Ο Jordan, o Einstein, o da vinci τριφτηκαν για χιλιάδες ώρες με αυτό που τους ταίριαζε για να αποκτήσουν τα εφόδια να καλλιεργήσουν το τελέντο τους. Σου προτείνω 2 βιβλία που θα σου ανοίξουν τα μάτια (εμένα με επιρρεάσαν βαθύτατα), το ένα επειδή θα σου κάνει ένα κλικ γιατί θα μπορέις να το δεις στη καθημερινότητά σου (Εγχειρίδιο βλακείας του χαριτόπουλου) και το άλλο επειδή έιναι μια μελέτη στις συνθήκες που χρειάζονται για να πετύχει κάποιος που κατα βάση έιναι η πολύ σκληρή δουλειά και οι προυποθέσεις ( η πες το τύχη) που χρειάζεται κανεις για να μπορέσει να δουλ'έψει τόσο πολύ (outliners, Malcolm Gladwell)
Εγώ αυτό το όλοι είναι καλοί σε κάτι απλά δεν το έχουν βρει δεν το καταλαβαίνω. Πως το ξέρουμε εμείς πως είναι καλοί σε κάτι; αφού δεν το έχουμε δει. Άμα είναι, κι εγώ είμαι εξαιρετική συγγραφέας. Απλά ακόμα δεν έχω γράψει ούτε σελίδα σε ημερολόγιο. Αφού δε χρειάζεται να το ξέρει κανείς. (Τα βιβλία που προτείνεις μπήκαν στη λίστα.)
Τι λέτε και εσείς ρε παιδιά; Φυσικά και όλοι έχουμε κάποιο ταλέντο και είμαστε εξαιρετικοί σε κάτι! Εγώ για παράδειγμα έχω ταλέντο στο να ανοίγω μπύρες και είμαι εξαιρετική στο να βλέπω σειρές. Ααα και μπόνους είμαι φυσικό ταλέντο στο αϊλάινερ. Τη γραμμή την κάνω πάντα εξαιρετική!
Στο βιβλιο του Gladwell παντως υπαρχει ξεκαθαρα αυτη η ροπη προς το "χαιδεμα" (οτι δηλαδη αν δεν πετυχεις δε σημαινει οτι δεν αξιζεις απλα δεν ειχες τις αντιστοιχες ευκαιριες με αλλους η δεν εξασκηθηκες αρκετα η η καταγωγη σου δεν στο επετρεψε κ.ο.κ). Δε λεω κ εμενα με επηρεασε η αναλυση του αλλά εκτος οτι δεν ξερω κατα ποσο ειναι αξιοπιστες όλες οι μελετες που αναφερει, είχα και αυτή την αίσθηση της παρηγοριάς όσο το διαβαζα.. οχι?
#4.Δε θέλεις και τις δύο το ίδιο.Την πρώτη θέλεις κι αν θέλεις κι αυτή.Η δεύτερη είναι ένα καλό καταφύγιο,για να κουρνιάσεις και να γλείψεις τις πληγές σου.Δεν μπορώ να ξέρω ακριβώς τις καταστάσεις και πώς νιώθεις.Αυτό που μπορώ να πω είναι,ότι δεν είναι σοφό,να λύνουμε τα προβλήματα μας μέσα από σχέσεις.Ό,τι θέμα έχουμε,με τον εαυτό μας πρέπει να το λύσουμε.Μπορεί να είναι ανακουφιστικό το χάδι,αλλά ο άλλος άνθρωπος δεν ξέρει κι ούτε είναι υποχρεωμένος να μας κάνει το νοσοκόμο,τον ψυχολόγο κτλ.Μείνε λίγο μόνος.Σκέψου γιατί είσαι σε μια σχέση,που ενώ δε λειτουργεί,δεν μπορείς να ξεκολλήσεις.Ζήτα και βοήθεια,γιατί δεν ξέρουμε πάντα πώς και τι να ρωτήσουμε τον εαυτό μας,για να καταλάβουμε τι συμβαίνει.