ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ρε παιδιά, θα σας πω τα πράγματα όπως έχουν. Μιλάμε για κόλλημα χρόνων που μία έρχεται μία φεύγει. Δεν τον πετυχαίνω συχνά έξω. Ήμασταν στην ίδια σχολή κι εγώ μετά πέρασα αλλού. Κάθε φορά που τον έβλεπα με έπιανε το κλασσικό χτυποκάρδι και οι "πεταλούδες" στο στομάχι από τον ενθουσιασμό μου. Είμαι πάρα πολύ κλειστή και τρέμω μόνο στην ιδέα να του πω πώς νιώθω και δεν είμαι σίγουρη αν θα 'θελα να χαλάσει η κατάσταση στην οποία είμαστε τώρα και να δημιουργηθεί αμηχανία (δεν είμαστε φίλοι ακριβώς ούτε σε κοινή παρέα). Είναι κι αυτός κλειστός και μυστήριος και είναι αυτό που με τράβηξε από την αρχή και κάθε φορά που "ανακαλύπτω" κάτι γι'αυτόν (για την προσωπικότητά και το χαρακτήρα του εννοώ, για ερωτικά ούτε κατά διάνοια) νιώθω ότι έχω πετύχει κάτι πολύ μεγάλο μιας και σας είπα ότι είναι μυστήριος και δεν ανοίγεται εύκολα. Παρ'όλα αυτά δε θα τον έλεγα ντροπαλό, κάνει παρέα με πάρα πολλές κοπέλες και είναι πολύ επικοινωνιακός αλλά μου βγάζει αυτό το μη-συναισθηματικό, δηλαδή έτσι όπως τον κόβω δε παίζει να έχει κάνει ποτέ σχέση με κοπέλα. Θεωρώ πως είναι από τα άτομα που γουστάρουν να είναι μόνοι τους και δε τους απασχολεί τόσο το ερωτικό κομμάτι. Έτσι τον έχω ψυχολογήσει τουλάχιστον.Το θέμα μου είναι ότι όλο αυτό τον καιρό, βλέπω μόνο θετικά σημάδια, αλλά φλερτ δε το λες. Για παράδειγμα, πολλοί συμφοιτητές του ξέρανε ότι κρατάμε επαφές και μια φορά που ήταν να πάμε για καφέ όλοι μαζί και στην τελική δε τους βόλεψε όλους και πήγαμε οι 2 μας πέταξε ο φίλος του "Ε, εντάξει, δεν είναι η πρώτη φορά που θα μείνετε οι δυο σας". Και εκείνη τη στιγμή κοιταχτήκαμε και γελούσαμε από αμηχανία.Πριν από κάποιους μήνες, πήγαμε σε μία συναυλία μαζί (έχουμε τρελά κοινά στην μουσική, στις ταινίες κλπ) και ήρθαν 2 φίλοι του οι οποίοι θυμόνταν το όνομά μου από τη μία φορά που με είχαν δει πιο παλιά, πήγαν να κάτσουν αλλού και μας άφησαν. Δε ξέρω αν πιάνομαι από λεπτομέρειες μόνο και μόνο για να πιστεύω ότι έχω ελπίδες. Οι φίλες μου που τον έχουν γνωρίσει λένε ότι δείχνει να με συμπαθεί πάρα πολύ. Πλέον έχω μάθει και πού συχνάζει και πηγαίνω κι εγώ πού και πού με τις φίλες μου και όταν είναι εκεί ΠΑΝΤΑ έρχεται και κάθεται μαζί μας και μιλάμε με τις ώρες. Τον τελευταίο καιρό ειδικά με πειράζει συνέχεια και σιγα-σιγά ανοίγεται κι αυτός. Και για να το κλείσω, παρακολουθούσα το χειμώνα κάτι σεμινάρια και ήξερα ότι πήγαινε κι αυτός αλλά ήταν σε άλλο τμήμα με άλλη θεματολογία. Έτυχε να έρθει στο σεμινάριο που πήγαινα εγώ (δεν είχε ιδέα ότι το παρακολουθούσα) και μετά ερχόταν κάθε εβδομάδα και φεύγαμε μαζί...Συγγνώμη για το σεντόνι. Τι να πω. Μπορεί όντως απλά να με συμπαθεί πολύ στην τελική κι εγώ να είμαι υπερβολική. Αλλά περιμένω να μου πείτε κι εσείς πώς το βλέπετε :)