ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
22.7.2017 | 20:57

Θέλω να κάνω καινούριες παρέες

Κάθομαι και κοιτάζω τους "φίλους" μου στο facebook. Έχω 150 φίλους. Όλοι είναι γνωστοί μου. Συγγενείς, φίλοι, απλοί γνωστοί, παλιοί φίλοι, παλιοί συμμαθητές, παλιοί συμφοιτητές, πρώην συνάδελφοι κτλ. Για να είμαι ειλικρινής, δεν μιλάω με κανέναν από αυτούς (εκτός από 2 φίλες και λίγους συγγενείς) τουλάχιστον μέσω facebook. Καμία ευχή ίσως αλλά όχι πάντα και ακόμα πιο σπάνια κάποιο like αλλά ποτέ δεν κάνω σχόλια. Δεν είμαι ενεργός χρήστης του facebook. Αν τους πετύχω όμως κάπου έξω σίγουρα θα ανταλλάξουμε κουβέντες, με τους περισσότερους αν όχι όλους. Γενικά όμως έχω "καλές" σχέσεις με τους "φίλους" μου.Ο λόγος που κάθομαι και "παρακολουθώ" τους "φίλους" μου είναι γιατί θέλω να κάνω καινούριες παρέες.Πριν από κάποιους μήνες (τα Χριστούγεννα δηλαδή) είδα εντελώς τυχαία μία γνωστή μου. Είχαμε να ειδωθούμε 10 χρόνια. Με είδε και με αγκάλιασε σφιχτά. Ήταν η πρώτη φορά στην ζωή μου (ψέμματα η δεύτερη) που κάποιος άνθρωπος με αγκάλιασε έτσι ολόκληρη και όχι απλά αυτή την τυπική αγκαλιά. Συγκινήθηκε. Τότε ήμουν 18, εκείνη κάπου στα 30. Μου είπε πως μεγάλωσα και δάκρυσε. Τότε, δούλευα στην επιχείρηση του άντρα της (έτσι γνωριστήκαμε) και καμια φορά μας επισκεπτόταν η γυναίκα του με τις φίλες της και την αδερφή του άντρα της. Στην επιχείρηση αυτή, εργαζόταν και ένα αγόρι, ένα χρόνο μεγαλύτερός μου. Πολύ καλό παιδί, συμπαθητικό με πολύ χιούμορ. Οι γυναίκες αυτές τον λάτρευαν. Θυμάμαι, κάθε φορά που μέναμε μόνες μας, η κοπέλες αυτές προσπαθούσαν με κάποιον τρόπο να μου προξενέψουν το παιδί αυτό. Μου μιλούσαν συνέχεια γι' αυτόν, μου έλεγαν τα καλύτερα λόγια ενώ πάντα με ρωτούσαν ποια είναι η άποψή μου για αυτό το παιδί. Το ίδιο έκανε και ο κολλητός του εργοδότη μου. Η αλήθεια είναι πως, περνούσαμε πολύ ωραία μαζί με το παιδί αυτό ως συνάδελφοι. Δεν είχαμε βγει ποτέ εκτός δουλειάς. Anyway και τώρα αναρωτιόμουν πως θα φαινόταν αν έστελνα μήνυμα σε αυτή τη γυναίκα να της ευχηθώ για τα γενέθλιά της που έχει σήμερα και να της προτείνω να συναντηθούμε. Από τη μία ντρέπομαι και από την άλλη αν ήμουν στην θέση της, αυτό θα μου φαινόταν λίγο περίεργο, όχι κακό βέβαια, μετά από τόσα χρόνια χωρίς να έχουμε επικοινωνήσει ποτέ. Εσείς πως θα αντιδρούσατε;ΥΓ: Και για όσους αναρωτιούνται... Όχι δεν έκανα τίποτα με το παιδί αυτό. Κάτι πήγε να γίνει αλλά χάλασε πριν καν ξεκινήσει λόγω ανώριμων πραγμάτων.
1
 
 
 
 
σχόλια
Διεκδίκησε αυτό που θες! Τώρα! Τι σε νοιάζει τι θα σκεφτεί; Δεν θα της ζητήσεις δα και να δολοφονησετε παρέα τον πάπα! Αυτό που θες να της ζητήσεις είναι απόλυτα φυσιολογικό. "Σε είδα και σε θυμήθηκα. Πάμε για καφέ!" Τόσο απλά. Ανθρωπινα, ζεστά. Και αυτή πιθανότατα θα δεχτεί, αφού σε συμπαθεί, αν κρίνω από την αγκαλιά. Εγώ προσωπικά αν είχα να δω τον άλλον τόσον καιρό και τον συμπαθούσα θα χαιρόμουν πολύ αν μου πρότεινε για έξοδο. Αν δεν του πρότεινα εγώ πρώτα δλδ... Θα σκεφτόμουν "έχουμε πολλά να πούμε, να θυμηθούμε τα παλιά, ευκαιρία για ανανεωση, με ένα νεαρο ατομο που δεν έχω βαρεθεί να βλέπω κάθε μέρα και μαζι με το οποίο έχω πράγματα να πω"!!!Μην κολλάς σε βασανιστικές λεπτομέρειες. Αν δεν έχεις παραπάνω απο μια ζωές ;Ρ τότε τι περιμένεις; Μας φάγανε τα πολλά "μήπως" και "αν" πια. Τσαγανο και χαμόγελο θελει! Περιμένω να μάθω τη συνέχεια... :-)
Scroll to top icon