Αχ,να χα τα νιατα σου,αχ και να τα χα..αλλα να ειχα και τα μυαλα που εχω τωρα..Και εγω στα 22 νομιζα οτι ειμαι πολυ μεγαλη και δεν κυνηγησα πολλα πραγματα που ηθελα.Τωρα στα 34,βλεπω ποσο χαζη υπηρξα.Κανω μεταπτυχιακο εδω και ενα χρονο και βλεπω τελικα οτι η φαση δεν ειναι γραμμικη,δηλαδη σπουδες μεχρι τοτε και μετα κανουμε αυτο.Μακαρι να ειχα ξεκαθαρισει καποια πραγματα νωριτερα.Οποτε μην πεσεις στην ιδια λουμπα με εμενα..τα απωθημενα και οι ακυρωσεις ειναι ασχημα φορτια.Και κατι ακομα,εχω φιλη,ενα χρονο μικροτερη μου.Τελειωσε το Λυκειο με 13.Περασε νοσηλευτικη,την τελειωσε 22-23,δουλεψε 3 χρονια πωλητρια,εδωσε κατατακτηριες για Ιατρικη,περασε.Τελειωσε περυσι και τωρα ειναι στην πρωτη φαση της ειδικοτητας της σαν γενικος γιατρος σε ενα νοσοκομειο της πολης μας.
31.7.2017 | 23:06
Χάλασα την ζωη μου
Ετσι με ενα τσακ...με μια απόφαση μονο έχω σακατέψει όλη μου την ζωή...και οσο και να την φτιάχνω οι συνέποιες της απόφασής μου θα με κυνηγούν μέχρι να πεθάνω γιατί θα με τώρα μια ζωή πίσω στα πάντα.Δεν έδωσα να σπουδάσω όταν έπρεπε...και δίνω πανελλήνιες τωρα στα 22....όλος μου ο κύκλος..όλοι μου οι φίλοι πέρνουν πτυχεία και γω τώρα ξεκινάω μπας και κάνω και γω κάτι αξιόλογο στην ζωή μου και αν περάσω κιόλας γιατί δεν διάβαζα ποτε στο σχολειο οποτε δεν εχω βασεις και δινω και απο τεχνολογικη που εχει μαθηματικα και ειναι δυσκολα και γω ειμουν θεωριτική...καθε μερα αποτελει ενα ρεζιλικι και μια ξεφτιλα για μενα...μια αποδειξη οτι δεν εχω κανενα προσον..καμια βασικη σχολικη γνωση...μια αποδειξη οτι εχω πορευτει λάθος...οτι τα κανα ολα λαθος μεχρι τωρα...να πεις οτι τελειωσα το λυκειο και πηγα να δουλεψω..πιο αξιολογο θα ταν αυτο...πηγα σε ενα ψωροιεκ που το χα και στοχο κιολας σα καραγκιόζης μετα το λυκειο και δε με οφέλησε πουθενα...το μονο που μου έδωσε είναι η ντροπή πως τωρα αυτο αποτελει το μονο μου εφόδιο προς το παρον...νιώθω η μεγαλύτερη άμυαλη...στον βαθμο που έχω μετανιώσει το οτι δε διαβαζα για να σπουδάζω και να χω βγάλει τωρα μια αξιολογη σχολη, να νιωθω περίφανη για μενα,δε νομίζω να μετανιώσω ποτε τίποτα αλλο...εχω φτάσει στο σημείο να μη θέλω να ακουω για σχολες,σπουδες,φοιτητες...να ζηλεύω που τους βλέπω...να συχαίνομαι που τους βλεπω...οχι γιατι μου φταίνε σε κατι αυτοι αλλα οταν τους βλεπω ενσαρκωνετε μπροστα μου αυτο που θα θελα και επρεπε να χα κανει και γω...και δεν αντέχω να το βλέπω....τι θα κάνω εγω τωρα ; που και οταν θα μπω και αααν μπω βέβαια,θα τελειωσω πολυ αργα...μπορει και στα 30 αν δε τα πηγαινω καλα και κει και δυσκολευομαι...γενικα τα χω σκατωσει ολα...επρεπε να χα ωριμάσει..επρεπε να ειχα πιο πολυ μυαλο στο κεφαλι μου...αλλα και τωρα που τα λεω δεν εχει καποιο νοημα...εχω πέσει στον βουρκο και δε θα βγω ποτε...και η ξεφτιλα οτι ολοι μου οι συνομίληκοι και ακομα και μικρότερα παιδια θα πετάνε στη ζωη τους και θα χουν προοδευσει πιο πολυ απο μένα θα με συνοδεύει για πάντα τωρα....και δε μου χει μείνει κατι αλλο απ το να συμφιλιωθώ με αυτη την κατάσταση για να μη τρελαθώ στο τέλος αλλα δε ξερω πως και αν θέλω κιολας
1
