Το ''να αγαπάς τον εαυτό σου'' είναι καλό μέχρις ενός σημείου αλλά δεν είναι πανάκεια, ούτε η λύση κάθε πλημμέλειας. Γιατί είσαι 7 χρόνια μόνη; μήπως αποπνέεις ξινίλα (και δε στο λέω προσβλητικά); το ότι κοιτάζεις κάποιον δε σημαίνει ότι του δίνεις και το ''πράσινο φως'' να σε πλησιάσει αν το βλέμμα σου είναι όλο τουπέ και υπεροψία. Όταν είσαι με παρέα πάντως, να ξέρεις ότι πολλές φορές αυτό συνιστά αποτρεπτικό παράγοντα στο να σε πλησιάσει ένας άγνωστος, ιδίως αν η παρέα είναι μεικτή.
2.8.2017 | 11:45
Τα κλισέ είναι για τους κλισέ
Είμαι γυναίκα 33 χρόνων και έχω να κάνω σχέση 7 χρόνια. Συνέχεια διαβάζω ότι αυτό που μετράει είναι να αγαπάμε τον εαυτό μας, να είμαστε θετικοί, η αύρα και όλα αυτά βγαίνουν προς τα έξω. Δεν μπορώ να καταλάβω υπάρχει πουθενά γραμμένο στο κούτελο μας αν αγαπάμε ή όχι τον εαυτό μας; Όταν βγαίνω έξω με παρέα και γελάμε, γενικά περνάμε όμορφα γιατί τότε δεν έρχεται κάποιος να με προσεγγίσει; Δεν βλέπει ο άλλος ότι είμαι ευδιαθετη και περνάω όμορφα; Τι του βγάζω; Το ίδιο και έξω στη ζωη. Όταν παίρνω το μέτρο, πηγαίνω σούπερ μάρκετ, στο περίπτερο για τσιγάρα, στο ταξί, στη τράπεζα γενικά παντού είμαι πάντα χαμογελαστή και ευδιαθετη γιατί τα έχω καλά με τον εαυτό μου. Γιατί όμως δεν έρχεται κάποιος που με κοιτάει και τον κοιτάω να μου μιλήσει; Τι βγάζω προς τα έξω; Αν δεν χαμογελούσα και ήμουν λιγότερο ευδιάθετος άνθρωπος θα έβγαζα κάτι πιο θετικό στους άλλους ώστε να με προσεγγίσουν;Έχω βαρεθεί να διαβάζω όλο κλισέ τύπου να είσαι καλά με τον εαυτό σου κτλ και να μην βλέπω κάποιο αποτέλεσμα. Μήπως τελικά αυτό που έχει σημασία δεν είναι το πως βλεπεις εσύ τον εαυτό σου αλλά πως βλέπουν οι άλλοι εσένα; Αλλιώς πως αλλιώς εξηγείται να είμαι ένας χαρούμενος άνθρωπος αλλα να μην μπορώ να βρω έναν σύντροφο; Συγνωμη για το μεγάλο κείμενο
1
