ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν θέλω ακριβώς να εξομολογηθώ αλλά κυρίως να ρωτήσω: υπάρχει θέληση στους νέους ανθρώπους στην Ελλάδα σήμερα να κάνουν οικογένεια με τον παραδοσιακό τρόπο; Όταν λέω παραδοσιακό τρόπο, εννοώ συγκεκριμένα πράγματα: α) στο χωριό, β) τα παιδιά να διδάσκονται στο σπίτι ( το home-schooling επιτρέπεται από τον ελληνικό νόμο; αν ξέρει κάποιος, ας μας απαντήσει), γ) καλλιέργεια ιδίων τροφίμων και κατασκευή ρούχων (βλ. permaculture, πλέξιμο, μαγειρική κ.α.), δ) πολλά παιδιά (από 3 και πάνω). Ένα παράδειγμα είναι το κανάλι Thulean Perspective. Εάν το ψάξετε, θα δείτε ότι υπάρχει ένα ρεύμα στο εξωτερικό και σιγά-σιγά, βλέποντας την εξέλιξη (ή μάλλον «κατάντημα» περισσότερο) της ζωής στην Δύση και τις πόλεις της (Αθήνα, Παρίσι, Λονδίνο κ.α.), γίνεται απείρως καλύτερο και πιο υγιές να ζήσει κανείς μια απλή ζωή στην επαρχία, στο σπίτι π.χ. των παππούδων του. Εγώ δεν ζω στην Ελλάδα αλλά μετά από χρόνια μετακινήσεων και σπουδών, κοντεύω τα 28 και με το χέρι στην καρδιά σας λέω ότι δεν ζηλεύω ΚΑΘΟΛΟΥ την επαγγελματική ζωή π.χ. των εποπτών της διατριβής μου ή την ζωή του τραπεζίτη ή της σούπερ-ντούπερ μίσανδρης φεμινίστριας. Ο ακαδημαϊκός περνά την ζωή του στα αεροπλάνα και στο άγχος, για το ποιό πανεπιστήμιο θα τον προσλάβει για τα επόμενα δύο-τρία χρόνια (οι έχοντες PhD τα γνωρίζετε). Θες σπίτι; Δάνειο. Θες αυτοκινητο; Δάνειο. Θες ανώτερη εκπαίδευση; Δάνειο (για τα δίδακτρα). Εν ολίγοις, γίνεσαι σκλάβος στις τράπεζες κι αν σού τύχει μια στραβή, μπορούν να σου τα πάρουν όλα. Μελλοντικά εν τέλει, ποιά είναι η προοπτική; Να κάνουν ακριβώς το ίδιο τα λίγα (ή ανύπαρκτα) παιδιά μας, εξίσου χρεωμένα εφ’όρου ζωής και να υφίστανται αυτήν την άθλια, μίζερη εκπαίδευση των ανεκδιήγητων σχολείων, όπου απλά βαριούνται, τσακώνονται, κάνουν ναρκωτικά ή παθαίνουν κατάθλιψη; Και μην μου πείτε ότι στα πανεπιστήμια γίνεται κάτι διαφορετικό- indoctrination centers θα’πρεπε να λέγονται. Σπουδάζω σε μεγάλο παν/μιο της Αγγλίας και τα βλέπω.Γι’αυτό, καθώς περνάει ο καιρός, τουλάχιστον στον εαυτό μου (δεν θα μιλήσω εκ μέρους άλλων), βλέπω ότι ο τρόπος ζωής που μας έχουν επιβάλλει στον αυτόματο πιλότο ως «πρόοδο», οδηγεί μονάχα στην απαλλοτρίωση κάθε ωφέλιμου έργου που θα μπορούσα να παράξω με το μυαλό μου και τα χέρια μου. Δεν με γοητεύουν τα αυτοκίνητα, τα γυάλινα κτήρια, η βρώμικη ανθρωπούπολη κι ο (((μοντερνισμός))). Γι’αυτό λοιπόν ξαναρωτάω, στα πλαίσια μιας υγιούς παραδοσιοκρατίας, κατά Έβολα, Γκουενόν, Θορώ κ.τ.τ., πόσο θα ενδιέφερε τον γυναικείο πληθυσμό και πόσο εφικτό είναι να πετύχει κάτι τέτοιο, στην ελληνική επαρχία. Φυσικά, η ερώτηση απευθύνεται κυρίως στις γυναίκες, καθώς ήδη άνδρες υπάρχουν πολλοί που θα ήθελαν κάτι τέτοιο. Στην ουσία, η ερώτηση θα μπορούσε να τεθεί κι ως εξής: κατά πόσο μπορούν οι νέες γυναίκες (μέχρι τα 30), να διακρίνουν την ματαιότητα του μοντερνισμού (βλ. πολιτιστικός μαρξισμός), να διακρίνουν τις απάτες του φεμινισμού (ιδίως του τρίτου κύματος) και των αποξενωτικών/απογυναικωτικών προτύπων, ώστε να επιλέξουν συνειδητά να ζήσουν σύμφωνα με την φύση τους και τις παλαιότερες παραδόσεις;Μερικά κανάλια που ερευνούν το θέμα είναι τα εξής:https://www.youtube.com/channel/UCla6APLHX6W3FeNLc8PYuvghttps://www.youtube.com/channel/UCLM6JlQkQ9tltBL9Bipci9ghttps://www.youtube.com/channel/UChBsOxskMpDmBAsgJ91fKcgΥ.Γ. Ελπίζω πραγματικά να δημοσιευθεί. Με απασχολεί πολύ σοβαρά το θέμα και θέλω να μάθω τις γνώμες των ανθρώπων.