ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πάντως όντως όλα για κάποιον λόγο γίνονται, έκφραση που μου την έλεγαν και δεν την πίστευα ποτέ. Υπήρξα ο πιο κοινωνικός άνθρωπος που είχε φίλες και φίλους ΠΑΝΤΟΥ και έμεινα μόνη. Εν έτει 2017 και αρραβωνιασμένη πλέον, οι μόνοι φίλοι που έχω είναι ο αρραβωνιαστικός μου και οι φίλοι του. Γιατί; Γιατί υπήρξα και άνθρωπος που ό,τι είχα να πω το έλεγα ευθέως χωρίς φόβο και πάθος. Είχα δυο κολλητές, η μια στράβωσε με τον τρόπο της όταν τα είχα φτιάξει με τον αρραβωνιαστικό μου (σύνηθες φαινόμενο αλλά όταν σου συμβαίνει αρνείσαι να το πιστέψεις) και η δεύτερη είναι ελαφρώς έως πολύ στα "τέτοια" της και πλέον βαρέθηκα να την κυνηγάω. Κλείνομαι στο σπίτι και νιώθω απέραντη μοναξιά κατηγορώντας πολλές φορές τον εαυτό μου ή ρωτώντας τον τι έκανα λάθος για να είμαι μόνη. Να μην έχω φίλη να πω μια χαζομάρα, να πιω έναν καφέ, να πάρω ένα τηλέφωνο ρε αδερφέ! Προσπάθησα να αναπληρώσω το κενό της χαμένης φίλης ψάχνοντας και προσπαθώντας με 2-3 κοπέλες με τις οποίες δυστυχώς δεν ταίριαζα και κατέληγα να πιάνω τον εαυτό μου να βαριέται μόνο κ μόνο για να έχω παρέα. Έτσι βυθίστηκα και πάλι στην μοναξιά μου. Σήμερα από το πρωί νιώθω πάλι αυτό το συναίσθημα και πάτησα στο google "δεν έχω φίλους" μπας και βρω κάτι για να βοηθηθώ. Βρήκα λοιπόν ένα ποστ στην Lifo παρόμοιο με το δικό μου και εξεπλάγην με τα σχόλια, μιας που θεωρούσα μες την μοναξιά μου ότι "όλος ο κόσμος έχει έναν φίλο και εγώ όχι". Είναι γενικό το κακό και ομολογουμένως είναι πολύ δυσάρεστο τόσοι άνθρωποι να νιώθουν μόνοι. Χαίρομαι όμως πραγματικά ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑ που σε όλον αυτόν τον κόσμο έχω ομοιοπαθείς ανθρώπους που ξέρουν πως νιώθω, πράγμα το οποίο δεν μπορώ να βρω.