Στους "εχθρούς" πάει στο καλό να βρίσκεις και να χρησιμοποιείς αδυναμίες, στους "φίλους" όμως τι φάση;
18.8.2017 | 23:16
Δρυος πεσουσης
πας ανηρ ξυλευεται. Παρατηρειται το φαινομενο, να ψαχνουμε για αδυναμιες στους εχθρους μας. Ψαχνουμε να βρουμε το οτιδηποτε απο το οποιο μπορουμε να πιαστουμε, ακομα και παραλογο να ειναι, ακομα και να μην πιστευουμε σε αυτο, ακομα και οι αντιληψεις μας καθεαυτες να ειναι διαφορετικες. Οτιδηποτε μπορει να αποδυναμωσει τον αντιπαλο μας χτυπωντας ευαισθητες χορδες που οι ριζες τους μπορει να ειναι σε παιδικα τραυματα λογου χαρη. Ετσι βλεπεις δασκαλες να επιδιδονται σε ρατσιστικο λογο, μπατσινες και μπατσους επισης, πισω απο τη μασκα της ανωνυμιας. Επειδη εχουν προσωπικες διαφορες με ενα προσωπο. Ετσι, οταν ανακαλυπτουν μια αληθεια, που νομιζουν πως μπορουν να χρησιμοποιησουν ως αδυναμια, βγαζουν τη σαπιλα που κρυβουν μεσα τους. Ειναι αυτο που λενε, απεξω κουκλα κι απο μεσα πανουκλα.
1