Λυπαμαι πολυ για ολο αυτο που περνας. Μπορω να φανταζομαι ποσο βασανιστικό γεματο αγχος και τελικα απογοητευση μπορει να ειναι..Θα σου προτεινα κι εγω να επισκευτεις ενα ψυχολογο. Ειναι σημαντικο οτι αναγνωριζεις αυτη σου τη συμπεριφορα και οτι επιθυμεις να την αλλαξεις. Ο ψυχολογος θα ειναι αυτος που θα σε βοηθησει να "ξεκλειδωσεις" τις σκεψεις που σε οδηγουν σε αυτη τη συμπεριφορα, θα σε βοηθησει να θεσεις τις σωστες ερωτησεις στον εαυτο σου και θα βρειτε μαζι ωραιες "ασκησεις-homework" για ν ατο ξεπερνας σιγα σιγα και να το διαχειριζεσαι!Ελπιζω η επομενη βολτα σου, η πιο ανεμελη απ ολες να ειναι πολυ πολυ συντομα!Καλη τυχη!!
19.8.2017 | 01:22
ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
Από μικρός όποτε μου μιλούσαν κοιτούσα τα παπούτσια μου από την ντροπή μου, το ίδιο και με τις γυναίκες μπερδεύω τις σκέψεις μου, τα λόγια μου, όλα ,εννοείτε ότι όταν μπαίνω στα τρένα καρφώνω κάπου το βλέμμα μου που να μην υπάρχει άνθρωπος και γενικά όταν βγαίνω έξω κοιτάω να κρύβομαι πίσω από τους άλλους σαν βλάκας
2
