ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είχα την εντύπωση τότε, ότι τα κορίτσια κάνουν ό, τι θέλουν τα αγόρια και ότι ποτέ, ΠΟΤΕ το αγόρι δεν παρατάει το κορίτσι. Πίστευα ότι μόνο οι γυναίκες χωρίζουν τους άντρες και βρίσκουν άλλον. Και ότι ο άντρας (αγόρι τότε), μετά το άκυρο παρακαλεί την κοπέλα, κλαίει κλπ. Βέβαια ίσως είχα επηρεαστεί από μια ξαδέρφη μου, η οποία ήταν 25 τότε (πριν 15 χρόνια μιλάμε) και ήταν τέτοια περίπτωση. Να την παρακαλανε οι άντρες και αυτή να τους φτύνει. Ένα παλικάρι την είχε ερωτευτεί τόσο πολύ.. 2 χρόνια την παρακαλούσε, έκλαιγε, την έψαχνε, της έλεγε ότι δεν θα την ξεχάσει ποτέ και πως όταν θα παντρευτεί, την κόρη του θα την ονομάσει με το όνομα της.. Αχ, και έκανα τόσα όνειρα τότε σαν 13 χρόνο κι εγώ . Νόμιζα ότι αυτή είναι η ζωή για όλους, και ότι όλοι, όλα θα τα ζήσουμε έτσι. Έρωτες και τα σχετικά. Περίμενα και εγώ. Έως που άκουσα τότε την πρώτη μου απόρριψη, κάποιος μου είπε και η τελευταία γυναίκα να ήσουν στη γη δεν θα πήγαινα μαζί σου. Άγνωστο παιδί, στο δρόμο. Γνώρισα κάποιον, βγήκαμε, δεν με φίλεσαι ποτέ ενώ έκανα τόσα όνειρα. Νόμιζα. Από το γυμνάσιο έως να τελειώσω το Λύκειο, μου είχαν καταστραφεί όλη η αυτοπεποίθηση, τα όνειρα, η όρεξη για ζωή, η ελπίδα, όλα. Ε, και έτσι συνέχισαν τα πράγματα από τότε. Πότε δεν ερωτεύτηκαμε με κάποιον, ποτέ δεν έκανα σχέση, ποτέ κανείς δεν ξετρελάθηκε μαζί μου.. Και πέρασαν 15 χρόνια από τότε.. Και δεν μπόρεσα ποτέ να βρω νόημα. Ούτε στους φίλους ούτε στις σπουδές, ούτε στις καφετέριες, ούτε στο γυμναστήριο, στα βιβλία, στη μουσικής, στο ίντερνετ, στη ζωγραφική ,στο γράψιμο ,στα ρούχα, στα ποτά, στα τσιγάρα, στη δουλειά,στις παρέες ή στη μοναξιά,στην προσπάθεια. Πουθενά. Νόημα πουθενά. Το μόνο νόημα στη ζωή, είναι η ομορφιά και ο έρωτας. Τα χεις αυτά; τα έχεις όλα. Δεν τα χεις ; Τσάμπα που γεννήθηκες(α).