ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πολύ σοβαρά τις παίρνεις τις ξομολόγες εδω μέσα....

Οι γενικές έννοιες, που δεν είναι ''μετρήσιμες'', δεν έχουν και το ίδιο περιεχόμενο για όλους: καθένας μπορεί να βαφτίσει ως ''έρωτα'' ή ως ''αγάπη'' ό,τι θέλει. Από εκεί και πέρα, η τακτική της μαϊμούς είναι η κρατούσα για πολλούς και διαφόρους λόγους.

Εχεις εν μερει δικιο σ' αυτο που λες, αλλα θα σου πω αυτο που σκεφτομαι και γω. Συμφωνοι, αν εγω τα εχω με εναν αντρα και καποια περιοδο(επειδη π.χ εγω πολυ αγχος) παρω 10 κιλα και τοτε αυτος παψει να με ποθει, επειδη πηρα κιλα, αυτο μαλλον σημαινει οτι δεν με αγαπαει αρκετα. Δες το ομως κ απ την αλλη πλευρα. Δηλαδη, αν εγω ειμαι σε μια σχεση χρονων και παρω κιλα, γιατι απλα ηθελα να τρωω, και σταδιακα η εικονα μου γινει πολυ διαφορετικη, ο αλλος αυτο θα το εκλαβει οτι εχω βολευτει στη σχεση μας, οτι τον θεωρω δεδομενο και οτι δεν καταβαλλω πλεον καμια προσπαθεια για να τον εκπλησσω και να τον γοητευω. Ακομα δηλαδη και αν ο αλλος δεν εχει κανενα θεμα με τα 10 κιλα που πηρα, ειναι λογικο να εχει θεμα με το οτι αυτη μου η πραξη(το να παρω κιλα) δειχνει οτι δεν προσπαθω πλεον για τη σχεση μας και οτι εχω αφεθει. Μιλαω φυσικα για περιπτωσεις που τα κιλα τα πηρε καποιος απλα τρωγοντας, οχι πχ λογω ψυχολογικου παραγοντα ή θεματων υγειας. Γενικα σε μια σχεση, αν αρχισεις να θεωρεις τον αλλον δεδομενο, εχετε παρει την κατω βολτα. Καλως η κακως οι σχεσεις θελουν συνεχη προσπαθεια, πρεπει να εκπλησσεις συνεχως τον αλλον και να του δινεις συνεχεια λογους να σε θαυμαζει. Ναι οκ, οταν εισαι στον πρωτο χρονο, ολα ειναι τελεια, εισαι στο σταδιο που ανακαλυπτεις τον αλλον και φυσικα δεν εχεις προλαβει να τον βαρεθεις, οποτε δεν χρειαζεται να καταβαλλεις και τοσο μεγαλη προσπαθεια, ωστε να διατηρεις το ενδιαφερον του αλλου. Οταν ομως εισαι με τον αλλον 7 χρονια μαζι, καλως ή κακως εχει επελθει η ρουτινα, εχεις γνωρισει τον αλλον σε ολες τις εκφανσεις του και σιγουρα εχεις δει οτι σε καποια πραγματα δεν ταιριαζετε και γενικα τον εχεις απομυθοποιησει λιγο(τοσο εμφανισιακα, οσο και σε χαρακτηρα). Ε αν λοιπον ο αλλος, αντι να προσπαθει να βρει τροπους να σε ενθουσιασει ξανα, κανει ακριβως το αντιθετο, δηλαδη αφηνεται και δεν προσεχει τον εαυτο του, ε εσυ ειναι λογικο να νιωθεις οτι δεν ειναι τοσο αφοσιωμενος πλεον στη σχεση σας. Και αυτο ειναι λογικο να σε ξενερωνει.Δεν γινεται γενικα σε μια σχεση(ειτε φιλικη, ειτε ερωτικη) να περιμενεις απο τον αλλον να παραμενει αφοσιωμενος σε σενα, απλα επειδη καποτε σε ερωτευτηκε. Πρεπει να προσπαθεις για να κερδιζεις την αφοσιωση του. Και αυτος το ιδιο φυσικα. Δηλαδη ειναι λογικο εμενα πχ να με γνωρισε ο συντροφος μου ως μια δυναμικη γυναικα, ανεξαρτητη, με δικα της λεφτα, με φιλοδοξιες, στοχους, με κανονικο σωμα και αφου καναμε σχεση εγω να εγινα το ακριβως αντιθετο, δηλαδη μια ανεργη, μη οικονομικα ανεξαρτητη, χωρις επιθυμια να βρει δουλεια και αφημενη εμφανισιακα γυναικα και να συνεχισει να με ποθει?? Μα γιατι? Αφου ειμαι μια αλλη. Σιγουρα μπορει να θελησει τον πρωτο καιρο να με στηριξει και να με βοηθησει, αν εχω καποιο θεμα, αν ομως εγω παραμενω για καιρο ετσι, ε ο αλλος γιατι να μενει μαζι μου, εφοσον δεν ερωτευτηκε αυτη την εικονα μου??