ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Βγαίνω εδώ και λιγότερο από ένα μήνα με μια κοπέλα η οποία είναι πάνω από 15 χρόνια μικρότερη μου (22. Πρώτα απ' όλα να ξεκαθαρίσω ότι δεν είμαι των σχέσεων, ούτε καν του σεξ, δεν μ' ενδιαφέρει και πολύ, μιας κι έχω πολύ πιο ενδιαφέροντα πράγματα στη ζωή μου, αν και δεν είμαι και απόλυτος. Γι' αυτό άλλωστε δεν αποφεύγω συστηματικά να γνωρίζω άτομα για σχέσεις, γιατι ποτέ δεν ξέρεις τι συ ξημερώνει.Αυτό που συμβαίνει είναι το εξής. Η γυναίκα αυτή παρά το σχετικά νεαρό της ηλικίας της έχει κάποιες ρυτιδούλες, όχι πάρα πολλές και διακρίνω κάποια άλλα μικρά σημάδια γήρανσης πάνω της, όπως ελάχιστες άσπρες τρίχες κλπ. Να ξεκαθαρίσω ότι δεν μ' ενδιαφέρει η εμφάνιση σε έναν άνθρωπο, αλλά μ' έναν ενδιαφέρει ας πούμε από άποψη περιέργειας, δηλαδή γιατί η εμφάνισή της από τόσο νωρίς να είναι τόσο σπασμένη. Βέβαια κοιτώντας στο ευρύτερο περιβάλλον δεν βλέπεις να διαφέρει από τις συνομήλικές της, είναι μια μέση κοπέλα. Αλλά μπαινω σε σκέψεις του τύπου δεν προφυλάσσεται από τον ήλιο, κάνει κακή διατροφή κλπ, ψάχνω δηλαδή να βρω τα αίτια..Οπότε, όποτε βρισκόμαστε κάνω τέτοιες περίεργες σκέψεις και αυτή με βλέπει σκεφτικό και ρωτάει τι συμβαίνει. Σε μια συζήτηση που είχα μαζί της, χωρίς να ξέρει τίποτα απ' αυτές τις σκέψεις μου, συμφωνήσαμε ότι γενικά οι γυναίκες ψάχνουν για άντρες όχι πολύ όμορφους, δηλαδή να μην τις επισκιάζουν. Ας είναι και λίγο ασπρομάλληδες ή με μικρές ρυτίδες κλπ. Έτσι, αυτές αισθάνονται πιο ασφαλείς, σε σχέση με κάποιον ομορφότερο απ' αυτές. Τώρα, στην περίπτωσή μας πιστεύω ότι συμβάινει το αντίθετο, και με βάση τις γνώμες άλλων γνωστών μου. όχι ότι είναι άσχημη, αλλά δεν έχει πχ την δική μου ποιότητα επιδερμίδας κοκ. Τελικά, οι εξαιρέσεις επβεβαιώνουν τον κανόνα? Και γιατί κάθομαι σε μια σχέση που την βλέπω περισσότερο σαν περίπτωση μελέτης, παρά ως κάτι συντροφικό? Βέβαια κανείς δεν ξέρει το μέλλον και που θα σε βγαλει, ίσως αυτς είναι ο λόγος που παραμένουμε σε σχεσεις που δεν μας εκφράζουν 100% με την πρώτη.