__________________
1.
Αγαπημένη μου Λένα,
θαυμάζω πολύ τον τρόπο σκέψης και έκφρασής σου, απολαμβάνω πολύ τη στήλη αυτή και ανυπομονώ να περάσει το Σαββατοκύριακο για να δημοσιεύσεις τις επόμενες απαντήσεις.
Η ερώτηση μου αυτή τη φορά είναι η πλέον αηδιαστικά κλασσική "είμαι υπερβολική?"
Είμαι με έναν άνθρωπο τα τελευταία δύο χρόνια με μια μικρή διαφορά ηλικίας - εγώ 21 αυτός 27- αλλά μεγάλη διαφορά στις απόψεις μας. Είναι λίγο σεξιστής. Δεν μετριέται κάτι τέτοιο θα μου πεις και θα έχεις δίκιο, όμως θα κάνω μια προσπάθεια να τον υπερασπιστώ λέγοντας πως χρησιμοποιεί σεξισμό μόνο στα αστεία του και πλέον τα έχει ελαττώσει μπροστά μου τουλάχιστον, μετά από δικές μου "κίτρινες κάρτες".
Πρόσφατα, ένα ζευγάρι κοινών γνωστών μας πάνω στη κουβέντα, μας ανακοίνωσε πως έχει κονδυλώματα, ήπιας μορφής προς το παρόν, ελεγχόμενα, χωρίς τα γνωστά σπυριά κτλ
Ο γιατρός της κοπέλας την συμβούλευσε να αποφεύγουν στοματικό έρωτα για ένα διάστημα και να χρησιμοποιούν πάντα προφυλακτικό. Ίσως ήταν υπερβολικός, ίσως να είδε κάτι σοβαρότερο και να προέτρεψε αναλόγως, το αγόρι όμως τον θεωρεί υπερβολικό. Γι αυτό το λόγο, προσπαθεί να πείσει την κοπέλα να μην προφυλάσσονται. Ένας απ' τους τρόπους που την "ψήνει" είναι να την προτρέπει να πίνει περισσότερο απ' όσο μπορεί να αντέξει η κοπέλα, με αποτέλεσμα να μεθάει και να μην έχει τόσες αναστολές. Εξοργίστηκες;
Κι εδώ σε ρωτάω, είναι αστείο αυτό; Είμαι υπερβολική να πιστεύω πως αυτό είναι ένα είδος βιασμού; Και μέσα σε σχέση και σε γάμο και παντού μπορεί να υπάρξει ο βιασμός. Το ότι βρίσκονται σε σχέση δεν μου το καλμάρει μέσα μου. Και τέλος να ανησυχώ περισσότερο για το δικό μου αγόρι που το θεώρησε φυσιολογικό και γέλασε; Να το προσθέσω κι αυτό στις red flags που μου έχει δώσει όλο αυτό το διάστημα και αποφεύγω να τις παραδεχτώ και να πράξω αναλόγως; Θα ήθελα να ακούσω τη γνώμη σου.
- Γυάλα με ψάρια
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Μέχρι εδώ ακούγονται οι καμπάνες, φίλη. Συνδυαστικά μου δημιουργεί κι εμένα ανησυχία μέσα μου αυτή η ιστορία, ότι δεν μπορείς να νιώσεις πλήρη ασφάλεια ότι ο άλλος θα σεβαστεί τα όρια σου και τις επιθυμίες σου. Δεν μας λες τα υπόλοιπα red flags αλλά εσύ τα ξέρεις. Δεν μας λες ποιες άλλες είναι οι διαφορές στις απόψεις σας, αλλά εσύ ξέρεις. Τα «αστεία» δεν είναι ποτέ σκέτα αστεία. Με τι γελάει ο καθένας μας λέει πάρα πολλά για αυτά που έχει στο κεφάλι του, και φυσικά, δεν έρχονται ουρανοκατέβατα αυτά τα «αστεία» χωρίς μια υποδομή από πίσω. Τα μείωσε επειδή κατάλαβε ότι ενοχλείσαι. Κατάλαβε όμως γιατί ενοχλείσαι ή απλά θέλει να έχει το κεφάλι του ήσυχο;
__________________
2.
Αγαπητή ΆΜΠΑ ,
Καλησπέρα.
Δεν ξέρω από που να πρωτο-ξεκινώσω για να σου δώσω πλήρη εικόνα Σίγουρα νιώθω την ανάγκη να σου γράψω, νιώθω την ανάγκη να τα πω σε κάποιον. Η ανωνυμία βοηθάει, όποτε ας αρχίσω.
Είμαι σε σχέση εδώ και 8 χρόνια. Τον σύντροφο μου τον ερωτεύτηκα τρελά. Μέχρι τον 7ο χρόνο ήμουν το ίδιο ερωτευμένη με την πρώτη φόρα. Βίωσα μια πολύ ωραία σχέση με τα καλά της και τα κακά της. Πότε μέχρι πρότινος δεν είχα σκεφτεί άλλον άντρα. Υπήρχαν θέματα στην σχέση που δεν μου άρεσα, τα είχα αναφέρει πολλές φορές και έδινα χρόνο να αλλάξουν. Το σοβαρότερο ήταν η επιθυμία μου να μείνουμε μαζί. Από μεριάς του δεν υπήρχε η ίδια επιθυμία καθώς δεν ήθελε να φύγει από τους δικούς. Η αιτιολογία ήταν πως θα πρέπει να συντηρεί 2 σπίτια καθώς οι γονείς του συντηρούνται πλήρως από εκείνον. Πάντα καταλάβαινα την κατάσταση αυτή, το σεβόμουν και καταπίεζα την ανάγκη μου. Από τον 7ο χρόνο όμως και ως που μιλάμε νιώθω πως δεν μπορώ να δώσω άλλον χρόνο και όταν άρχισα να το ζητάω πιο επίμονα, χώρισα για ένα διάστημα. Τα ξαναβρήκαμε όμως. 6 μήνες τώρα που είμαστε πάλι μαζί γίνονται κουβέντες για να μείνουμε μαζί άλλα κανένα βήμα ακόμα. Αυτή η κατάσταση με έχει ξενερώσει πλήρως και νιώθω πως και για τα βασικά πρέπει να κάνω αγώνα και να υπερπροσπαθώ. Ξέρω πως πρέπει να χωρίσω. Ούτε έρωτας υπάρχει απο πλευράς μου πια, ούτε κι να μείνω πια μαζί του θέλω καθώς νιώθω μια διάχυτη βαρεμάρα για όλα. Δεν μπορώ όμως να το πω.
Παράλληλα έχω κάνει σεξ με άλλον. Με πλήρη γνώση και επίγνωση. Δεν νιώθω καμία ενοχή. Νιώθω πως δεν νιώθω τίποτα πια. Δεν το περίμενα από εμένα ποτέ. Κι όμως το έκανα και μάλιστα 2 φορές. Μου άρεσε και αν δεν ήταν "ανήθικο" θα το ξαναέκανα άπειρες φορές ακόμα.
Καταλαβαίνω την αγάπη του συντρόφου μου και ξέρω πόσο θα τον πληγώσει αν τελικά χωρίσουμε. Δεν ζητώ παρηγοριά , δεν ζητώ να μου δώσεις μαγικές λύσεις. Ισως απλά να ζήτω χώρο και χρόνο να εκφράσω αυτο που νιώθω. Κι πάλι δεν σου έχω μεταφέρει το ακριβές συναισθημά μου. Αν υπήρχε κάποια ερωτήση θα ήταν: Πως μπορώ να το κάνω να τελειώσει όσο πιο ανώδυνα γίνεται και για τους δύο ? Να πω απλα θέλω να χωρίσουμε? Κι στην ερώτηση γιατι, τι απαντάμε ...βαρέθηκα?
Μετά σκέφτομαι , πως άν τώρα δεν μπορώ να κάνω υπομονή και να δώσω χρόνο στον συντροφό μου πως θα χτίσω στο μέλλον μια σχέση που θα κρατήσει για πάντα. Δηλάδη όταν θα έρθει η ώρα να μείνω με έναν άνθρωπο να τον κάνω πατέρα του παιδιού πως είμαι σίγουρη που δεν θα γίνει το ίδιο ξανα? Είμαι εγώ έμπιστος άνθρωπος να κάνει κάποιος οικογένεια μαζί του ?
Belinda
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Είναι ιλιγγιώδης ο τρόπος με τον οποίον κατέληξες στην τελευταία ερώτηση. Με την κακή έννοια.
Εδώ και οχτώ χρόνια κάποιος αρνείται να δεσμευτεί μαζί σου με την εξήγηση ότι πρέπει να συντηρεί τους γονείς του. Ωραία, το πρόβλημα το καταλάβαμε, ποια είναι η πορεία που προτείνει; Ποια είναι λύση του; Να πας εσύ εκεί; Να μην φύγει ποτέ από το σπίτι; Να τα έχει για πάντα με μια σε δύο διαφορετικά σπίτια; Ωραία η κατανόηση, αλλά δεν κερδίζεις μετάλλιο με την κατανόηση. Καλή η κατανόηση όταν υπάρχει κοινό σχέδιο για το μέλλον. Αλλιώς δεν λέγεται κατανόηση, ανοχή λέγεται.
Έκανες υπομονή για οχτώ χρόνια. Πόσα χρόνια ακόμα θα ήθελες να αφιερώσεις μέχρι να σιγουρευτείς ότι έδωσες αρκετό χρόνο στον σύντροφο σου; Άλλα οχτώ; Δεκαέξι; Πενήντα; Πού βάζεις το χρονικό όριο για να αρχίσεις να ορίζεις την ζωή σου;
Δεν μπορείς να το κάνεις να τελειώσει ανώδυνα. Ναι, να πεις ότι θέλεις να χωρίσετε. Αμφιβάλλω αν θα σε ρωτήσει γιατί. Αν πεις «βαρέθηκα», θα καταλάβει πολύ καλά τι είναι αυτό που βαρέθηκες. Αλλά αν σε ρωτήσει, η απάντηση είναι ότι θέλεις να πάτε στο επόμενο εξελικτικό στάδιο της σχέσης σας και αυτός δεν θέλει. Δεν έχει να κάνει με την αγάπη ή την έλλειψή της. Η αγάπη δυστυχώς δεν λύνει τα υπαρξιακά προβλήματα. Αυτά πρέπει να τα λύσει ο καθένας για τον εαυτό του.
__________________
3.
Αγαπητή Αμπά,
σ' ευχαριστώ για το χιούμορ, την ευστροφία και τη δουλειά που ρίχνεις για μας τους Αμπαχόλικς! Keep walking :)
Στο θέμα μας τώρα: Το παιδί των φίλων μου είναι τραμπούκος - και όχι, δεν είμαι υπερβολική. Οι γονείς του (είμαστε σε κοινή παρέα) είναι μεν καλά παιδιά (λολ), αλλά συμβολίζουν ό,τι πάει στραβά στην κενωνία μας αυτή τη στιγμή: παθητικοί, άβουλοι άνθρωποι που δεν έχουν μοχθήσει για τίποτα και που μπήκαν στο Δημόσιο με πλαστά πτυχία, κάνουν το μίνιμουμ και η ζωή τους ανταμείβει πλουσιοπάροχα με δικά τους σπίτια, ταξίδια, εξόδους, ζωάρα και έναν ψιλο-εθισμό στον τζόγο (μέχρι κι αυτή την πολυτέλεια έχουν!). Προς τιμήν τους, ποτέ δεν τρίβουν στη μούρη των άλλων την καλοτυχία τους - εμένα τσιγκλάει σε ένα γενικό πλαίσιο το πόσο άλλοι προσπαθούν για μόρφωση, πτυχία, μισθουλάκο κλπ και σε άλλους χαρίζονται αυτά - και πιστεύω ότι αυτό μας επηρεάζει όλους και τα παιδιά τους και άρα και το μέλλον. Και εξηγούμαι: αυτή η στάση ζωής επεκτείνεται και στο μεγάλωμα του παιδιού τους. Κοινώς, το παιδί το άφησαν στην τύχη του. Δεν ήθελαν και δεν είχαν τίποτα να του μεταδώσουν, καθώς είναι άτομα χαμηλής μόρφωσης και ανύπαρκτης καλλιέργειας και παιδείας, οπότε το παιδί το πάρκαραν στη γιαγιά και στο πλει στεισιον και μεγαλώνει χωρίς κανένα πνευματικό ερέθισμα και χωρίς καμία πειθαρχία. Πέμπτη δημοτικού και θέλει δάσκαλο 3 ώρες κάθε μέρα για να διαβάσει, ενώ ο λόγος του και η αντίληψη του είναι για δευτέρα δημοτικού. Κι αυτό το παιδί, που μόνο τα λεφτά των δικών του έχει γνωρίσει και όχι την ποιοτική ενασχόληση τους μαζί του, τραβάει την προσοχή τους και τους κάνει να γελάνε μόνο με καφρίλες (η σωστά στοχευμένη κακία του πάντως δείχνει την κρυμμένη ευφυία του), που σταδιακά εξελίχθηκαν σε bullying. Αυτό συνέβη και σε μένα (καθώς ένα διάστημα έπαθε εμμονή μαζί μου, με αποτέλεσμα να μου φωνάζει μπροστά σε όλους κακίες και προσβολές αλλά και πετραδάκια, νερά κλπ και οι γονείς του να μην το σταματούν γιατί μωρέ πλάκα κάνει) και θεωρήθηκε όπου το είπα ότι είμαι υπερβολική και ότι 'παιδί είναι' και 'μήπως του αρέσω' τύπου τραβάει κοτσιδάκια στην αυλή σχολείου (wtf έτσι;), μέχρι που στο σχολείο μπήκε στον φάκελο από τη δασκάλα του επίσημη κατηγορία για bullying σε άλλα παιδιά (ενω και η ίδια είπε ότι ένιωσε μπουλινγκ από μεριάς του). Πέραν του ότι δικαιώθηκα, που αυτό αφορά τον δικό μου μικρόκοσμο, προφανώς στους γονείς δεν μπορώ να μιλήσω, και κάνω υπομονή όποτε είμαστε έξω και ακούγεται μόνο αυτός σε όλη την ταβέρνα ξέρω γω και δεν του λένε τίποτα, παρόλο που οι άλλοι πελάτες βγάζουν καπνούς απ'τα αυτιά. Θέλω να ρωτήσω εσένα και τους αναγνώστες: υπάρχει όντως μπουλινγκ από παιδιά σε μεγάλους; Το'χει βιώσει κανείς άλλος αυτό; Είναι όντως κάποια παιδιά Ντέμιαν;
έλα μωρέ, παιδί είναι
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Αυτή είναι η απορία που έχεις;
Έχω κι εγώ μερικές.
Γιατί κάνεις παρέα με αυτούς τους ανθρώπους; Τι θα πει «είμαστε σε κοινή παρέα;» Σου έχει επιβληθεί αυτή η παρέα από την κυβέρνηση; Και τι λέει αυτό που περιγράφεις για την υπόλοιπη παρέα που έχεις; Και γιατί τους αποκαλείς «φίλους;»
__________________
4.
Γεια από εμένα. Πριν 3-4 χρόνια μιλούσα με έναν τυπά, που ήταν υπέροχος και οι συζητήσεις μας δεν ήταν ρομαντικού περιεχομένου ή κάτι τέτοιο, στην αρχή τουλάχιστον. Μιλούσαμε για τα πάντα και είχαμε δεθεί, είχαμε πάρα πολλά κοινά κι ένιωθα πολύ κοντά του. Μετά από έναν χρόνο συναναστροφής, άρχισε να αλλάζει η σχέση μας από μέρους του κυρίως, αλλά αυτό δε το είχα καταλάβει εξ'αρχής, το καταλαβαίνω τώρα πιο πολύ, τόσο καιρό μετά. Τον τελευταίο χρόνο λοιπόν που μιλούσαμε, 1 χρόνο πριν, είχα αρχίσει να συνειδητοποιώ κι εγώ τα συναισθήματά μου. Είχε έρθει Θεσ/νίκη και είχαμε βγει 2 φορές και όλα ήταν υπέροχα, ένιωθα όμορφα μαζί του και είχαμε χημεία. Έφυγε ξανά στο πατρικό του σε ένα νησί, κ συνεχίσαμε να μιλάμε κανονικά και ίσως κάπως πιο θερμά τους επόμενους μήνες. Ώσπου βρήκε δουλειά στο πατρικό του, ξεκίνησε γυμναστήριο και σιγά σιγά άρχισε να αλλάζει. Σταμάτησε να μου μιλάει τόσο συχνά, κι όποτε του έστελνα ήταν απότομος. Είχα ξεκινήσει να αποθαρρύνομαι γιατί ο γλυκός και καλοσυνάτος άνθρωπος που είχα γνωρίσει είχε αρχίσει να μεταμορφώνεται σε κάτι άλλο, σε κάτι άσχημο.
Ώσπου σταμάτησα να στέλνω. Είχαμε να μιλήσουμε έναν μήνα, από εκεί που μιλούσαμε σχεδόν κάθε μέρα. Κι έτσι, τη μέρα των γενεθλίων του, του έστειλα χρόνια πολλά. Και μου απάντησε με ειρωνεία και σαν να απαντούσε σε μια απλή γνωστή που δεν είχε κάτι ιδιαίτερο μαζί της. Έτσι του ζήτησα εξηγήσεις για όλη αυτή τη γενική συμπεριφορά τους τελευταίους μήνες. Και η απάντησή του, ήταν μια πρόταση. Στην οποία δεν μου εξηγούσε τίποτα από αυτά που είχα ρωτήσει. Ένιωθα την καρδιά μου να σπάει. Και σαν να μην έφτανε αυτό, έμαθα τις απαντήσεις σε όλα αυτά που τον ρώτησα, από το Instagram. Από ένα ρημάδι Instagram. Είχε βρει κοπέλα, κ οι ημερομηνίες ταίριαζαν με την περίοδο που είχε σταματήσει να μου μιλάει.
Και ερωτώ. Πως συνέρχεται κανείς από ένα τέτοιο πλήγμα; Πώς συνειδητοποιώ ότι αυτό το άτομο που είχε μπει για τα καλά στη ζωή μου, δεν το ένοιαξε καν να μου δώσει μια εξήγηση της προκοπής, τότε που κατέρρεαν όλα; Πώς ένα άτομο που σου δείχνει τόσα πολλά, τα ξεκόβει όλα με το έτσι θέλω και χωρίς να σκεφτεί τα δικά σου αισθήματα; Πώς συνειδητοποιώ ότι στο τέλος δεν του ήμουν τόσο σημαντική όσο ήταν αυτός για εμένα;
Έχουμε να μιλήσουμε κοντά χρόνο, κι έχω αποκοπεί πλήρως από την ζωή του. Νομίζω δεν θα το συνειδητοποιήσω/ξεπεράσω ποτέ.
- Καλημέρα
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δεν θα ξεπεράσεις ΠΟΤΕ την χυλόπιτα από κάποιον με τον οποίον φλέρταρες για ένα διάστημα από μακριά;
Δεν λες πολλά για τον εαυτό σου, αλλά φαίνεται ότι επένδυσες πάρα πολλά σε ένα είδος σχέσης που δεν σου έδινε δικαιώματα να επενδύσεις πολλά. Δεν ξέρω γιατί το έκανες αυτό. Είναι απειρία; Είναι αφέλεια; Είναι μια δόση εγωισμού, με μια δόση ρομαντισμού, με μια δόση αδυναμίας περιφρούρησης;
Η ιστορία που περιγράφεις μέσα στα στάνταρ της ζωής δεν είναι πλήγμα, είναι καπρίτσιο. Αυτό το άτομο δεν είχε μπει «για τα καλά» στη ζωή σου. Εσύ το είχες αφήσει να γίνει, χωρίς να έχεις χειροπιαστές αποδείξεις ότι υπάρχει λόγος για να δεσμευτείς έτσι. Για τα καλά μπαίνει στη ζωή σου αυτός που κάνει κινήσεις για να σου αφιερώσει χρόνο, τόπο και συναισθήματα. Αυτός που είναι δίπλα σου, αυτός που σε βοηθάει με πράξεις, αυτός που προσπαθεί να γίνει φίλος με τους φίλους σου, αυτός που σε ρωτάει τι σε κάνει χαρούμενη και προσπαθεί να σου το προσφέρει. Μπαίνει στη ζωή σου αυτός που κάνει χώρο στη δική του ζωή για να μπεις κι εσύ στη δική του. Το «μιλάμε κάθε μέρα και είναι ωραία», αυτό είναι φλερτ. Το φλερτ δεν είναι σχέση, δεν είναι καν γνωριμία, το φλερτ είναι πρελούδιο. Τα «πολλά» που σου έδειξε είναι ένας χρόνος μπίρι μπίρι από μακριά και δυο ραντεβού;
Πολύ φοβάμαι ότι είσαι απροετοίμαστη για τον κόσμο. Οι άνθρωποι είναι απρόβλεπτοι, και το τελευταίο που κάνουν είναι να λαμβάνουν τα δικά σου συναισθήματα υπόψη. Ποτέ δεν ξέρεις αν ο άλλος νιώθει αυτό που νιώθεις εσύ. Οι άλλοι έχουν κάθε δικαίωμα να ξεκόψουν «με το έτσι θέλω» χωρίς να σε ρωτήσουν πρώτα. Δεν τους κάνει έντιμους ή καλούς, αλλά κανείς δεν τους το απαγορεύει. Δεν λες την ηλικία σου και δεν ξέρω τι να υποθέσω. Ελπίζω να είσαι πολύ μικρή.
__________________
5.
Αγαπημενο αμπαteam
Πριν 10χρονια περιπου ημουν σε σχεση με μια γυναικα που λατρευα αλλα χωρισαμε πολυ ασχημα για καθαρα δικα μου λαθη.
Δικη μου συναισθηματικη ανωριμοτητα ισως. Τωρα , σχεδον, καταλαβαινω.
Μεσολαβησαν διαφορα και πριν 2χρονια γιναμε ξανα "μονο φιλες".
Τα εισαγωγικα ισχυουν για μενα μονο,γιατι δεν την ξεπερασα ποτε.
Αυτη ενω με θελει στη ζωη της, καφεδες φαγητα εκδρομες, οταν της προτεινα να παμε μαζι διακοπες αρνηθηκε ευγενικα.
Το ιδιο, και οταν της προτεινω οτιδηποτε εμπλεκει μονο τις δυο μας, και οχι την παρεα.
Ειναι μονη της εδω και χρονια οπως και εγω. Γουσταρει την παρεα μου αλλα δεν θελει να μου δωσει ελπιδες; προσεχει να μην την ξαναπατησει μαζι μου γιατι πληγωθηκε τοτε;
Τοτε γιατι ξαναγυρισε στη ζωη μου;
Ειμαι πολυ μπερδεμενη γιατι κι εγω γυναικα ειμαι, και εκ των πραγματων δεν εχω πολλες επιλογες πια. Μεγαλωσα.
Φοβαμαι και την μοναξια που θαρθει με τα χρονια.
Γενικως φοβαμαι....
- Μαμμα γερναω
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Γιατί μπερδεύεσαι; Επειδή δεν θέλει αυτό που θέλεις; Κανένα μπέρδεμα ως προς αυτό. Μπορεί να ξαναγύρισε στη ζωή σου επειδή σε συμπαθεί, αυτό δεν σημαίνει ότι θέλει να τα φτιάξετε.
Φοβάμαι ότι δεν την ξεπέρασες ποτέ επειδή η θεωρία σου είναι ότι χωρίσατε καθαρά από δικά σου λάθη. Οπότε, αν εσύ τώρα έχεις αναθεωρήσει και καταλάβει τα λάθη σου, δεν υπάρχει λόγος να μην είσαστε μαζί.
Μόνο που αυτή η θεώρηση είναι εγωκεντρική και εξαφανίζει τον άλλον από την εξίσωση. Μπορεί να έκανες λάθη τότε, αλλά όταν χωρίσατε, δεν χώρισες εσύ από αυτή. Χώρισε και αυτή από σένα. Είχε ενεργό ρόλο. Όπως έκανες εσύ ανασκόπηση του παρελθόντος, έτσι έκανε κι αυτή. Εσύ μπορεί να κατάλαβες και να άλλαξες, αυτή όμως μπορεί να μην ενδιαφέρεται για την αλλαγή σου. Κι αυτή έχει αλλάξει, όχι μόνο εσύ. Δεν είναι απαραίτητο να προσέχει επειδή πληγώθηκε τότε. Δεν γυρίζει γύρω από σένα η εξέλιξη της. Μπορεί απλά να σε ξεπέρασε.
Προσπάθησε να την δεις όπως είναι τώρα, και όχι σαν την πρώην που καθόρισες εσύ δέκα χρόνια πριν, γιατί αν δεν το κάνεις, ακόμα και η φιλία σας είναι σε κίνδυνο. Ουσιαστικά παραδέχεσαι ότι ο λόγος που την γυροφέρνεις είναι ότι φοβάσαι τη μοναξιά, και αυτή σου φαίνεται ο πιο πιθανός στόχος επειδή έχετε παρελθόν. Αν δεν μπορείς να την δεις σαν φίλη, αυτή η σχέση σου κάνει κακό. Σε κρατάει πίσω γιατί πιάνεσαι από ελπίδες.
__________________
6.
Αγαπημένη μου α μπα,
Είμαι 27,παντρεμένη με ένα νεογέννητο μωρό. Ο άντρας μου πάντα έθετε τα όρια του με τους γονείς του, αφού χρειαζόταν άλλωστε! Αυτοί άνθρωποι πολύ επίμονοι και παρεμβατικοι, ήθελαν πάντα να επιβάλλουν τις αποφάσεις τους στην ζωή του συζύγου μου και του αδελφού του. Ο αδελφός του πήγαινε ανέκαθεν με τα νερά τους επειδή τον βόλευε πχ να του κρατάνε τα παιδιά, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είχαν κι αυτοί τους τριβες τους. Φυσικά, στην ανηψια μου έδωσαν το όνομα της πεθεράς μου και στον ανηψιο το όνομα του πεθερου μου.
Εμείς, από την άλλη είχαμε συμφωνήσει ότι δεν μας αρέσουν αυτά τα ονόματα και ότι τα παιδιά μας θα τα ονομάσουμε π πως θέλουμε. Όταν μαθευτηκε η εγκυμοσύνη, το ξεκαθάρισε στους γονείς του ο άντρας μου, αλλά αυτοί το βιολί τους. Μας γέμισαν δώρα για εμάς και το μωρό, χρήματα και ότι μπορείς να φανταστείς. Αρχικά εγώ δεν κατάλαβα τον σκοπό τους. Ο άντρας μου, όμως, που τους ξέρει, τους ξαναειπε ότι το θέμα του ονόματος του παιδιού αφορά αποκλειστικά εμάς. Από τότε που γεννήθηκε, οτιδήποτε το κάνουν θέμα. Έφτασαν στο σημείο να κατηγορήσουν την μητέρα μου για εμένα που έπεισα τον γιο τους να μην δώσουμε το όνομα τους, δίνοντας τελεσίγραφο, ότι δεν θα έχουν καλές σχέσεις με τα πεθερικά, αν δεν αλλάξω γνώμη! Αποκαλώντας με σφήκα! Άλλο παράδειγμα, είναι ότι όλη μέρα φροντίζουν τα άλλα εγγόνια τους, όταν αυτά επιστρέφουν από τον παιδικό σταθμό, τα οποία αρρωσταινουν με τρομερή συχνότητα, γιαυτό και εγώ, ρώτησα τον παιδίατρο αν έστω τους πρώτες μέρες ενδείκνυται να το παίρνουν αγκαλιά άτομα που έρχονται σε επαφή με παιδιά που πηγαίνουν παιδικό σταθμό, και μου απάντησε αρνητικά κατηγορηματικα. Το εφαρμόσαμε με τον σύζυγό, παρά τις δραματικές αντιδράσεις τους. Επίσης η πεθερά μου θέλει να το κοιμίζει στην αγκαλιά της, πόσο μάλλον τώρα που πέρασαν οι μέρες και μου υποδεικνύει να το κάνω κι εγώ, που όταν αρνούμαι, είμαι αναίσθητη και σκληρή. Οι παρεμβάσεις τους επεκτείνονται σε όλο το φάσμα της ανατροφής του μωρού και είναι εξαιρετικά έντονες, δεδομένου του γεγονότος ότι ζουν στην ίδια πολυκατοικία με εμάς. Ο σύζυγος, παρά τους υπερανθρωπες προσπάθειες να τους περιορίσει, και την δική μου υποστηρίξη, έχει αρχίσει να λυγίζει στους συναισθηματικους εκβιασμούς τους, αναφορικά με το όνομα, ότι δεν θα βλέπουν το μωρό και τα συναφή. Δυστυχώς, προβλέπω να τον πείθουν και για τα υπόλοιπα, τα οποία προσπαθώ πάντα να αντικρουω με γνώμες επιστημόνων. Ο σύζυγος έχει φτάσει στα όρια του, του πιπιλιζουν το μυαλό και κάπου κάπου, όχι μπροστά τους, τους δίνει δίκιο, λέγοντάς μου ότι είναι υπερβολική. Δυστυχώς, όπως έχει αποδειχθεί, δεν είμαι. Πως προτείνεις να το χειριστώ ώστε να μας αφήσουν ήσυχους;
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Ξέρεις να κάνεις μεταμόσχευση εγκεφάλου;
Κακά τα μαντάτα, αγαπητή φίλη. Αν δεν έχετε κοινό μέτωπο με τον άντρα σου, λίγα μπορείς να κάνεις. Έχεις μπει σε «τέτοια» οικογένεια, είχες ενδείξεις από τη συμπεριφορά τους στο άλλο παιδί, μένετε στην ίδια πολυκατοικία, η εξέλιξη είναι η αναμενόμενη. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να υπενθυμίσεις στον άντρα σου ότι η οικογένεια του είναι πρωτίστως εσύ και το παιδί σας, και η μαμά του έρχεται μετά. Πες του ότι η υποχώρηση που κάνει τώρα θα φέρει και άλλες παρεμβάσεις κι ότι αν θα γλιτώσει ποτέ αν αφήσει τώρα ανοιχτή την χαραμάδα. Ελπίζω να τον νοιάζει αυτό όσο νοιάζει εσένα, γιατί το κλειδί είναι να μην υποχωρήσετε στην μεγάλη απειλή του «ξεγράφουμε το εγγόνι». Η απάντηση ανάλογου βάρους είναι «κι εμείς ξεγράφουμε εσάς ως παππούδες». Φτάσατε πλέον στο chicken game. Όπως πια έχουμε μάθει ως χώρα, οι απειλές έχουν νόημα μόνο αν έχεις πραγματικά πρόθεση να τις κάνεις πραγματικότητα. Αν ο άντρας σου δεν είναι έτοιμος για την μεγάλη μάχη, είσαστε χαμένοι από την αρχή.
Αν χάσετε, πάντως, που είναι το πιο πιθανό, να ξέρεις ότι μπορείς να κερδίζεις μικρές μάχες κατά τόπους, αναλόγως με τα περιθώρια δυνάμεων που θα έχεις τα επόμενα χρόνια. Τα πράγματα θα γίνονται όλο και πιο εύκολα, γιατί οι δικές τους δυνάμεις θα μειώνονται με μεγαλύτερη ταχύτητα από τις δικές σου. Σε οριστική λύση να μην ελπίζεις, αυτό θα ήταν πολύ αφελές. Πρέπει να το σκέφτεσαι με όρους Βορείου Κορέας, όχι Blitzkrieg.
_________________
7.
Είμαι 38 χρονών, παντρεμένος εδώ και 9 χρόνια, και έχω δύο μικρά παιδιά, τα οποία τα φροντίζω κυρίως εγώ (με μεγάλη χαρά !), καθώς η γυναίκα μου εργάζεται πολλές ώρες και δεν υπάρχει κάποιος στενός συγγενής για να μας βοηθήσει με αυτά.
Η μητέρα μου πέθανε από καρκίνο πριν 6 χρόνια, της συμπαρασταθήκαμε μέχρι την τελευταία της πνοή, ενώ πριν 9 χρόνια κατέστη σε διάσταση με τον πατέρα μου λόγω επαναλαμβανόμενης οικογενειακής βίας. Η αδερφή μου, η οποία ζει, εργάζεται και έχει οικογένεια στο εξωτερικό, δεν έχει καμιά επαφή με τον πατέρα μου εδώ και χρόνια εξαιτίας του παραπάνω λόγου. Εγώ διατηρώ καλές σχέσεις με την αδερφή μου.
Ο μόνος λόγος που διατηρώ σχέσεις με τον πατέρα μου είναι ότι θέλω να γνωρίζουν τα παιδιά μου έναν παππού, καθώς αυτός και η πεθερά μου είναι οι μόνοι που ζουν πλέον.
Ο λόγος που γράφω αυτό το κείμενο είναι ότι μερικές φορές νιώθω «κάπως» που τον περιφρονώ ολότελα και εκτός από το γεγονός ότι φέρεται πολύ τρυφερά στα εγγόνια του, ειλικρινά δεν βρίσκω κάτι θετικό πλέον να εκτιμήσω επάνω του. Αυτήν την περιφρόνηση του την έχω δηλώσει ορθά κοφτά, δεν την εκφράζω όταν είναι τα παιδιά παρόντα.
Για παράδειγμα πριν λίγο καιρό έκανε μια εγχείρηση ρουτίνας, τον πήγα στο νοσοκομείο, τον φρόντισα, αλλά ειλικρινά όταν δίνω εθελοντικά αίμα το εννοώ πολύ περισσότερο. Σαν αγγαρεία που πρέπει να γίνει αντιμετώπιζα τη νοσηλεία του.
Εκτός του ότι είναι τρισάθλιο που έστειλε τη μητέρα μου στα επείγοντα στο παρελθόν, η γενικότερη ιδέα που έχω για αυτόν είναι ότι πρόκειται για ένα πολύ κομπλεξικό και αξιολύπητο άτομο. Η συμπεριφορά του ακολουθεί τον απαρέγκλιτο κανόνα «Χμμμ, για να δούμε, πόσο μεγάλη μαλακία μπορώ να πω / κάνω τώρα; Ας την πω / κάνω !».
Τί εννοώ : π.χ. εδώ και λίγους μήνες συγκατοικεί με μια γλυκύτατη και ευγενέστατη κυρία στο σπίτι της και την αποκάλεσε «χοντρή», ενώ ξέρει ότι αντιμετώπιζε καρκίνο στο παρελθόν και έπαιρνε για καιρό κορτιζόνη (που κάνει τον ασθενή να «πρήζεται»). Αυτός έχει σχεδόν κατεστραμμένα πνευμόνια από το κάπνισμα. Ή ότι αποπειράθηκε να πατήσει με το αυτοκίνητο μια γριά κυρία στο δρόμο επειδή καθυστερούσε να τον διασχίσει (το τί βρισίδι άκουσε δεν περιγράφεται). Ή ότι ενώ αρχίσαμε να συγκατοικούμε εγώ με τη γυναίκα μου και εγώ είχα μόλις χάσει τη δουλειά μου, ενώ αυτός έπαιρνε παχυλή σύνταξη, μου ζήτησε χρήματα να πληρώσει τη ΔΕΗ για το εξοχικό του. Ή ότι κάνει μπάνιο κάθε δύο εβδομάδες. Ή ότι ό,τι μεταχειρισμένη σαβούρα έβρισκε στους κάδους ανακύκλωσης την έβαζε φάτσα κάρτα στο σαλόνι όταν έμενε μόνος του.
Με όλες αυτές τις γελοιότητες από μέρους του (και αμέτρητες άλλες που δεν αναφέρω) επί σειρά ετών, έχει πέσει τόσο πολύ στα μάτια μου, που καταβάλλω μεγάλη προσπάθεια να τον ανέχομαι για χάρη των παιδιών μου. Του το έχω δηλώσει ξεκάθαρα αυτό. Η γυναίκα μου με καταλαβαίνει, και προσπαθεί με πολύ τακτ να τον βάζει στη θέση του και να του επισημαίνει τις χοντράδες του.
Νομίζετε ότι είμαι υπερβολικός στο τί γνώμη έχω για τον πατέρα μου, εφόσον βλέπω τόσο αρνητικές συμπεριφορές ως αυτόπτης μάρτυρας και σε βάθος χρόνου ;
Θα ήθελα πολύ να δημοσιευτεί, είναι η δεύτερη φορά που το στέλνω.
- JX
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Ρωτάς κάτι που είναι πάρα πολύ προσωπικό. Ρωτάς άλλους ποια θα έπρεπε να είναι τα δικά σου όρια. Δεν πρέπει να ρωτάς άλλους για τέτοια θέματα, οπωσδήποτε όχι αγνώστους. Αν είσαι άνθρωπος που ξέρει τον εαυτό του, που έχει μια προσωπική πυξίδα και μια προσωπική ηθική, δεν τίθεται θέμα «είμαι υπερβολικός». Δεν γίνεται να αποφασίσουν άλλοι για σένα, γιατί δεν είναι στη θέση σου. Η σχέση που έχουμε με τους γονείς μας είναι μια μοναχική υπόθεση. Οι άλλοι θα ακούσουν, θα κρατήσουν μόνο τα στοιχεία με τα οποία ταυτίζονται, και θα κάνουν τις δικές τους προβολές πάνω σου. Αν δεν ταυτίζονται πουθενά, τότε θα σου πουν ότι είσαι υπερβολικός.
Τα παραπάνω θα ίσχυαν αν ο πατέρας σου δεν είχε πατήσει στο κατώφλι που δεν υπάρχει γυρισμός. Το ότι έστειλε την μητέρα σου στα επείγοντα αρκεί. Δεν χρειάζεται – για μένα – να πεις τίποτα άλλο. Η οικογενειακή βία είναι κάτι που θα μπορούσε να τον στείλει στη φυλακή. Οπότε για μένα, και για την κοινωνία όμως επίσης, όχι μόνο δεν είσαι υπερβολικός, αλλά κάνεις υπερβολικές προσπάθειες να εξηγήσεις γιατί δεν τον αντέχεις, και ακόμη πιο υπερβολικές για να τον κρατήσεις στη ζωή σου με το ζόρι.
Εσύ αποφασίζεις για ποιο λόγο τα παιδιά πρέπει οπωσδήποτε να γνωρίζουν «έναν παππού», αναρωτιέμαι όμως αν θα έκανες το ίδιο αν ζούσε η μητέρα σου. Μήπως απέκτησε ένα τόσο τιμητικό δικαίωμα κατά δαιμονική και εξαιρετικά ατυχή συγκυρία;
Το ξέρω ότι υπερβαίνω δικαιώματα σχολιασμού. Η δικαιολογία μου είναι ότι ρώτησες δεύτερη φορά, και δηλώνεις ότι θέλεις να ξέρεις την απάντηση.
σχόλια