ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειναι ξερολας οσο δεν παει. Και ισχυρογνωμων. Εχει την αισθηση οτι ειναι ανωτερος απο ολους τους αλλους σε ολους τους τομεις.Τις περισσοτερες φορες που συζηταμε οι δυο μας καταληγουμε να τσακωνομαστε, γιατι δεν αντεχω τις απολυτες αποψεις του και το ποσο ακαμπτος ειναι σε ο,τι πιστευει. Και ο ιδιος τσαντιζεται συχνα μαζι μου, γιατι του παω κοντρα. Πραγματικα με απωθει, οταν δεν δεχεται αντιρρηση σε ο,τι λεει. Και νιωθω οτι και γω τον απωθω, οταν του εκφραζω τη διαφωνια μου σε κατι που λεει και επιμενω. Τη στιγμη που διαφωνουμε, δεν τον αντεχω. Δεν θελω να τον βλεπω μπροστα μου. Δεν μ' αρεσει καθολου ο εαυτος που βγαζει σε αυτες τις φασεις. Ομως, οσο και αν μου τη σπαει ρε γαμωτο,επιδιωκω να ερχομαστε σε αντιπαραθεση. Μ' αρεσει δηλαδη να τον τσιγκλαω με σκοπο να τον εκνευρισω. Γιατι το κανω αυτο?? Γιατι επιδιωκω να βλεπω εναν εαυτο του που με απωθει τοσο?? ΕΙμαι μαζοχα?