ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΚΛΑΙΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ Σ ΑΛΛΟΥΣ! (μόνο με το αρκουδάκι στο κρεβάτι μας)σε πέτυχε σε μια στιγμή αδυναμίας και ένας θεός ξέρει τι πέρασε απ' το μυαλό του, ίσως πως είσαι καμιά παρατημένη και αβοήθητη ναρκομανής που βγαίνει στην πιάτσα για να τα βγάζει πέρα κι εκείνη τη στιγμή απλώς να έκλαιγε την μοίρα της, εν ολίγοις πως είσαι εύκολη λεία...το πάθημα να σου γίνει μάθημα. :)
1.9.2017 | 12:35
Weirdoo!
Σημερα το πρωι ειχα εναν καβγα με τους γονεις μου σχετικα με το διαβασμα, τα φροντιστηρια κτλ. Πηγα λοιπον και στο φροντιστηριο και ξεκινησαν και εκει να μου λενε τα ιδια πως δεν εχω αλλα περιθωρια και πως πρεπει φετος να κανω οτι καλυτερο μπορω.Γενικα ειμαι καλη μαθητρια αλλα αγχωνομαι γιατι δεν ειμαι 100% σιγουρη τι θελω.Τελος πάντων παμε στο θεμα μας ...οπως γυρναγα απο φροντ ημουν φορτισμένη και ενιωθα πως ηθελα να κλαψω γιαυτο εκατσα καπου για να ηρεμισω λιγο. Οπως καθομουν εκει ηρθε ενας και με ρωτησε αν ειμαι ενταξει του απαντησα κατι του τυπου "Ειμαι μια χαρα ,ευχαριστώ " και αυτος εφυγε αλλα μετα παρατήρησα πως περναγε συνέχεια απο μπροστα μου οποτε πηγα και εκατσα παρα περα αλλα μετα αυτος ξανα ηρθε μου ειπε πως τον λενε, με ρωταει γιατι κλαιω και αν χωρισα με καποιον.Του ειπα πως δεν κατι σοβαρο και πως πρεπει να φυγω αλλα αυτος επεμενε να κατσω...Ειπα πως εχω άργησει και πρέπει να φυγω γιατι με περιμενουν σπιτι.Οκευ μεχρι εδω ολα καλα αλλα καποια στιγμή καταλαβα πως με ακολουθουσε.Στην αρχη λεω ιδεα μου θα ειναι αλλα ξεκίνησα να περναω μεσα απο κατι στενακια και καταλαβα πως οντως με ακολουθουσε. Αυτο γινόταν για κανα δεκαλεπτο οποτε δεν γίνεται τυχαια να πήγαινε προς τον ιδιο δρομο ξερω εγω.Εκανα τοσους κυκλους που καποια στιγμη με εχασε...Τεσπα φτανω σπιτι και μετα απο κανα τέταρτο κοιταω απο το παραθυρο μου για να δω αν ειναι κομπλε ο σκυλος μου και βλεπω αυτον να περναει απο τον δρομο μπροστα απο το σπιτι μου.Ημουν σε φαση Wtf? Και το θεμα ειναι πως καθημερινα αναγκάστηκα περναω απο εκεινο το σημειο το πρωι για να παω φροντιστηριο και το απογευμα για Προπόνηση...
3
