ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τα πραγματα λοιπόν στην σχέση μου πάνε ολίγον σκατά και μπορώ να πω και το γιατί. Περάσαμε την φάση του τρελού ενθουσιασμού για μισό χρόνο και βάλε και ξαφνικά προσγειωθήκαμε στο γεγονός ότι έχουμε σχέση και ότι οι σχέσεις από ένα σημειο και επειτα χρειάζονται δουλειά. Εγώ αρχισα να γίνομαι απαιτητική και αυτός πριν καλά καλά χωνέψει το ότι είναι όντως σε σχέση και πρέπει να αρχίσει να προσπαθεί για μένα ήρθε αντιμετωπος με την γκρινια μου. Δεν του αφησα χώρο να χωνέψει το τι συμβαίνει ενω ταυτόχρονα με επιασε αγχος και ανασφάλεια και αρχισα να αμφισβητω τα πάντα. Αυτος υπέθεσε ότι αφου με κερδισε ήταν καιρός να γυρίσει πίσω στην ζωή του και όποτε του λείπω να έρχεται σε μενα. Δεν μου αρεσε λοιπον όπως καταλαβαίνετε καθόλου όλο αυτο. Η βλακεία ήταν ότι αντι να φερθω έξυπνα να του αφησω τον χώρο του και σιγα σιγα να τον τραβηξω σε εμενα τα εκανα με τις τρελες μου ετσι που τώρα ο καημενος πρεπει να με βλεπει σαν υποχρεωση. Δεν επρεπε ούτε πιεστικη να γινω ούτε τυψεις να του δημιουργησω ούτε τιποτα. Σκεφτομαι ποσο διαφορετικα θα ηταν, αν του ελεγα ευγενικα και με ειλικρινια τι χρειάζομαι και όταν μου το εδινε να εδειχνα χαρουμενη. Σκεφτομαι ποσο πιο ωραια θα ηταν αν αντι να εχω νευρα για το ΔΕΝ κάνει, επικεντρωνομουν στο να τον ανταμοιβω για ότι μου δίνει και στο να κάνω καθε αλληλεπιδραση μας πιο διασκεδαστικη. Θα ένιωθε ότι πετυχαινει και αυτο θα τον εθιζε όλο και πιο πολυ. Πρέπει να ειναι απαίσιο για ενα αγορι η κοπέλα που θελει να είναι συνεχεια με κάτι μουτρα μέχρι το πάτωμα. Από την πολιτικά ορθή άποψη έχω σε όλα δίκιο και αυτο το δίκιο προσπάθησα να βρω μέσα από ξεσπάσματα και νέυρα. Αλλά το θέμα είναι ότι σε μία σχέση δεν έχει σημασία να έχεις δίκιο αλλά να κάνεις αυτό που θα σας ωφελήσει αμφοτερα. Δηλαδη έτσι θεωρω ότι είναι γιατι δεν ξερω και πολλά ,πρώτη μας σχέση είναι. Με νικησε λοιπόν ο εγωισμός μου και αντι να κατευθυνω το πραγμα εκει που θέλω τα εκανα σαλάτα. Το γελοίο είναι, ότι το αγόρι με θέλει και ας το ξεχνάω που και που. Κανείς δεν θα υπόμενε την απόσταση συν δέκα τόνους γκρινια, κλάμματα και φωνες αν δεν ήθελε ιδίως όταν εχει περαση. Το πρόβλημα τώρα είναι , ότι ενω θεωρητικά ξέρω τι πρέπει να κάνω δεν μπορω να συγκεντρωθω και να μην κάνω βλακειες γιατι νιωθω ψιλοχαλια. Νιωθω λιγακι αποτυχια και δεν μπορω να βρω την αυτοπεποιθηση που επι της ουσίας τον τραβηξε σε μενα. Μονο και μονο γιατι νιωθω έτσι, μου περνάει από το μυαλό η σκεψη να τον χωρίσω και να βρω τον επόμενο γιατι δεν μπορω να νιωθω αποτυχια. Συνηθως είμαι πολυ σιγουρη για τον εαυτό μου αλλά τωρα νιώθω απόρριψη και ανασφάλεια, σαν να μην είμαι αρκετη...Είναι και άλλα θεματα που με ριχνουν και ετσι γινεται ολο πιο εντονο .Έτσι μου ερχεται να εξαφανιστω και να διωξω εντελώς το αγορι που στο κάτω κάτω είμαι ερωτευμένη για να μην νιωθω ανεπαρκης. Ουυφφφ...Πρέπει να συγκεντρωθω να φερθω εξυπνα και να προσπαθησω για το καλυτερο. Εξυπνα και ψυχραιμα. Πρεπει να σταμητησω να εκτονωνω τους φοβους μου πάνω του. Πρεπει..! Τουλάχιστον είχα την διαυγεια να σκεφτω λογικά και out of the box τωρα πρέπει να δρασω και ετσι. Το’χω! Αυτοπεποιθηση και ηρεμια!