__________________
1.
Αγαπητή μου Λένα,
Τελικά πόσο μεγάλη σημασία έχει η διαφορά ηλικίας σε ένα ζευγάρι?
Είμαι 28 και είναι 43 και είμαστε μαζί δυο χρόνια. Τα ενδιαφέροντα μας δεν είναι και πολύ κοινά, ούτε οι απόψεις μας σε αρκετά θέματα, όμως αυτό το βρίσκω εξαιρετικά ενδιαφέρον γιατί πιστεύω πως αν συμφωνούσαμε σε όλα θα είχα βαρεθεί.
Τον θέλω για άντρα μου και πατέρα των παιδιών μου αλλά σκέφτομαι πως αυτή η διαφορά ηλικίας θα φανεί αργότερα και ίσως κουραστούμε...Να το ζήσω και όπου πάει ή να το σκεφτώ λίγο καλύτερα..?
-Gap
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Η διαφορά ηλικίας από μόνη της δεν λέει κάτι, εκτός αν είναι τέτοια ώστε να δημιουργεί χάσμα συνεννόησης, και αυτό μπορεί να υπάρχει και μεταξύ συνομήλικων. Αυτό που ίσως τώρα βρίσκεις «ενδιαφέρον», αν αποκτήσετε κοινές υποχρεώσεις με παιδιά και γάμο μπορεί να γίνει «εμπόδιο», «βραχνάς», «πρόβλημα». Έχει πολύ μεγάλη σημασία ποιες είναι οι διαφορές στις απόψεις σας. Τώρα που δεν έχετε να χωρίσετε τίποτα είναι απλές κουβέντες, αν έρθει η ώρα να πάρετε αποφάσεις που αφορούν και τους δύο, θα έχουν εντελώς άλλη βαρύτητα.
Γιατί πιστεύεις ότι αν συμφωνούσατε σε όλα θα είχες βαρεθεί; Σου έχει τύχει να συμφωνείς με κάποιον σε όλα και να βαρεθείς; Αυτή η άποψη κυκλοφορεί πολύ για να δικαιολογήσει την παραμονή σε αταίριαστες σχέσεις. Πίστεψε με, οι διαφωνίες είναι που κουράζουν. Όταν συμφωνείς με τον άλλον, ξεμπερδεύεις πάρα πολύ εύκολα με τις συνεννοήσεις, και έχεις όλο το χρόνο μπροστά σου για να κάνεις κάτι πολύ πιο παραγωγικό από το να διαπραγματεύεσαι ποιος θα πάει στο σούπερ μάρκετ ή να συζητάς για εκατομμυριοστή φορά γιατί ο άλλος επιτρέπει στη μαμά του να επεμβαίνει.
Είναι πολύ σοβαρή υπόθεση να κάνεις παιδιά με κάποιον, είναι δέσμευση που θα κρατήσει για πάντα, ανεξάρτητα από την επιτυχία της σχέσης, οπότε ναι, να το σκεφτείς λίγο καλύτερα. Ρώτα τον πού θέλει να μείνει όταν κάνει οικογένεια, ποιος είναι ο ρόλος των παππούδων στην ανατροφή των παιδιών, και σε ποιο σχολείο πρέπει να πάνε. Αν διαφωνείτε έστω και στο ένα από αυτά, σκέψου το όχι «λίγο» καλύτερα, σκέψου πολύ καλά με ποιον σε συμφέρει να δεθείς χειροπόδαρα για όσο ζεις.
__________________
2.
ρε συ αμπα,
πιστεύεις οτι αν ανακοινώσεις τα σχέδια σου στους αλλους αυτα εχουν λιγοτερες πιθανοτητες να συμβουν? οσο κ αν δε μου αρεσει να το πιστεψω γιατι αναγνωριζω την προκταληψη βλεπω οτι πολλες φορες ισχυει. με στεναχωρει ιδιαιτερως οταν το βλεπω να συμβαινει σε κοντινους μου ανθρωπους. να τους λεω πχ τι πλανα εχετε για το καλοκαιρι και να απαντανε στο φλου ενω εχουν κανονισει κατι απο καιρο (και οχι ,δε πιστευω οτι δε θελουν να το πουν σε μενα).
-κατερίνα
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Μόνο αυτή την εξήγηση βρίσκεις όταν ο άλλος υπεκφεύγει στις ερωτήσεις που κάνεις; Ότι φοβάται το κάρμα;
__________________
3.
Ρε αμπα μου,
Τι να κάνω με την πρώην του? Έχουν χωρίσει κοντά τέσσερα χρόνια, (τρισήμιση είμαι εγώ με εκείνον) τάχα μου έχει προχωρήσει η κοπέλα της ζωή της, κ όμως τσουπ κάθε φορά που πάει ελλάδα(ζούμε κ εμείς και η πρώην εξωτερικό) πάει να κάνει επίσκεψη στην οικογένεια του δικού μου (που όλες κ όλες στα 2 χρόνια που είχαν σχέση 2 φορές τους είχε δει τους ανθρώπους, όταν είχαν έρθει να τον επισκεπτούν) κ τσουπ να να στείλει δωρα για το γάμο της αδελφής του, και τσουπ να παρει δώρα για το ανήψι, και τσουπ και να ποστάρει ανα δυο εβδομάδες τα τραγούδια τους στο φου μπου με κόμμεντς με νόημα και να στέλνει στον δικό μου μηνύματα.. ο δικός μου απαντά κοφτά στα μηνύματα οταν απαντάει και για το θέμα των επισκέψεων κάνει τον σουηδό και μου λέει οτι εκέινη μπορεί να επισκέπτεται όποιον θέλει, και να σου πω και εγώ θα το κατάπινα αν πίστευα οτι όντως ενδιαφέρεται για τους ανθρώπους και θέλει να κρατησει μια ανθρώπινη επαφή μαζί τους, αλλα αν το έκανε για αυτό ΔΕΝ ΘΑ ΕΣΤΕΛΝΕ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΕΛΦΙ ΣΤΟΝ ΚΑΛΟ ΜΟΥ ΜΕ ΑΥΤΗ ΚΑΙ ΤΟ ΣΟΙ ΤΟΥ #τοσοιτουμεσα
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Εσύ δεν μπορείς να κάνεις τίποτα με την πρώην του, αυτός πρέπει να κάνει. Αυτά συμβαίνουν επειδή αυτός τα επιτρέπει, η οικογένεια του από αυτόν παίρνει σήμα. Το «Σουηδός» δεν είναι αμέτοχη στάση, είναι μια στάση, όχι, εκείνη δεν μπορεί να επισκέπτεται όποιον θέλει, χρειάζεται συμμετοχή και από την άλλη πλευρά, δεν μπαίνει στα σπίτια με το ζόρι και απρόσκλητη.
Τι λόγο έχει ο φίλος σου για να μην ξεκόβει επαφές μαζί της; Τον ξέρεις τρεισήμισι χρόνια. Ελπίζω να έχεις κάποια θεωρία. Αν δεν έχεις, υπάρχει ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα, γιατί αυτό σημαίνει ότι ξέρεις γιατί γίνονται όλα αυτά, αλλά κάνεις ότι δεν ξέρεις.
__________________
4.
Αγαπητή Α μπα,
Πρώτα απο όλα να σε ευχαριστήσω για την απολαυστική συντροφιά που μου κρατάς κάθε πρωί απο το 2013 που σε διαβάζω!
Και πάμε σε ενα μπαράκι 4 καλοκαίρια πριν, όπου κορίτσι γνωρίζει αγόρι μέσω κοινής παρέας (στα έρλι θέρτις μας θα πώ), και πιάνουν την κουβέντα και το αγόρι αναφέρει πως πρίν λίγες μέρες χώρισε απο πολύ μεγάλη σχέση με την οποία συγκατοικούσαν κίολας, και δείχνει ενδιαφέρον στο κορίτσι και ανταλλάζουν κινητά και ακίνητα και για να μην πολυλογώ αρχίζουν και βγαίνουν 2-3 φορές την εβδομάδα και μιλούν καθημερινά. Κορίτσι πετάει στα σύννεφα, αγόρι λέει πως προτιμάει να μην μπει καμια ταμπέλα μεταξύ τους ακόμη λόγω του πρόφατου χωρισμού του, κορίτσι σέβεται που το αγόρι σέβεται την πρώην η οποία περνάει δύσκολα και κλαίει και χτυπιέται, και για να λέμε και την αλήθεια στο κορίτσι καρφάκι δεν καίγεται για το πώς το βαφτίζει το αγόρι μιας και περνάει καλά και δεν είναι κέτσαπ να την νοιάζει η ταμπέλα. Περνά όμως εξάμηνο εντατικού νταραβεριού πασπαλισμένου με χρυσόσκονη και γίνονται ζευγάρι με τη βούλα (καλύτερο απο το πεπόνι) και φτύνουν φίλοι και γνωστοί.
Περνά και ο πρώτος χρόνος και αγόρι και κορίτσι μετακομίζουν μαζί και χαιρόμαστε όλοι πολύ. Και τσούπ στους δύο μήνες της συγκατοίκησης, κορίτσι ανακαλύπτει και πέφτει απο το σύννεφο οτι το αγόρι όλο τον πρώτο χρόνο το είχε πεντάπορτο και είχε και άλλες κοπέλες με παρόμοιο ρόλο στη ζωή του. Κλάμα, στεναχώρια και κακός χαμός, αγόρι να μην καταλαβαίνει γιατί χωλοσκάει το κορίτσι, αφού εκείνη επέλεξε, κορίτσι μετά απο σκέψη συγχωρεί αγόρι και αποφασίσει να πάνε παρακάτω μαζί. Αγόρι εκπλήσσεται, καθώς θεωρεί οτι δεν χρειάζεται καν συγχώρεση, αφού δεν υπήρχε και καμία δήλωση αποκλειστικότητας. Κορίτσι όμως νιώθει προδωμένο, πληγωμένο και λίγο ανεπαρκές που δεν τον καλύπτε.
Δυό χρόνια συμβίωσης μετά και το αγόρι δεν έχει δώσει αφορμή, την αγαπάει και την προσέχει. Το κορίτσι όμως σε φλας μπάκ μόνο του ενώνει το πάζλ και θυμάται συχνά πυκνά εκείνες τις φορές που το αγόρι είπε ψέμματα στο κορίτσι οτι τάχα δεν μπορούσε να βγούνε και δεν μπορεί να τις ξεπεράσει. Το μόνο που κάνουν αυτες οι σκεψεις ειναι να πληγώνουν το κορίτσι και να την κάνουν να θυμώνει ξαφνικά με το αγόρι πολύ και να νιώθει έλλειψη εμπιστοσύνης.
Και η ερώτηςη είναι η εξής: όταν το κορίτσι έχει τις κακές αναλαμπές και θυμώνει με το αγόρι, και το αγόρι το αντιλαμβάνεται και τη ρωτάει τι έχει, πιστεύεις οτι πρέπει να το συζητάει η αφού το έχει συγχωρέσει είναι τρελό να λέει σου κάνω μούτρα γιατι θυμάμαι που πριν δυο χρόνια το και το και άρα τότε μου είπες ψέμματα, οεο; #κιομωςγυρίζει
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Είναι κάπως περίεργο να μιλάς για τον εαυτό σου στο τρίτο πρόσωπο.
Δεν έχεις επεξεργαστεί αυτό που έχει συμβεί, και για αυτό έχεις αναλαμπές. Ο λόγος που δεν το έχεις επεξεργαστεί είναι ότι προσπάθησες να συγχωρέσεις κάτι που ο άλλος δεν πίστευε ότι χρειάζεται συγχώρεση. Για μένα, αν είναι να συζητήσετε κάτι, αυτό πρέπει να ξεδιαλύνετε. Αν δεν σου καιγόταν «καρφάκι» για το πώς λεγόταν η σχέση σας, γιατί τώρα θεωρείς ότι σε πρόδωσε; Τι νομίζεις ότι εννοούσε όταν σου έλεγε ότι δεν θέλει να βάλει ταμπέλα στη σχέση σας; Ότι είναι ρομαντικός; Ότι είναι πληγωμένος από την προηγούμενη; Γιατί υπέθεσες ότι έχετε κάνει συμφωνία μονογαμίας, ενώ σου είπε ότι δεν θέλει κάτι τέτοιο;
Αυτή είναι η δική σου ευθύνη. Η δική του ευθύνη είναι ότι ενώ σου είπε ότι δεν θέλει αποκλειστική σχέση, κάτι που ήταν τίμιο, είχε παράλληλες περιπέτειες που κάλυπτε με ψέματα, και αυτό είναι άτιμο. Αν σου έλεγε ξεκάθαρα ότι βγαίνει με άλλες, όταν έβγαινε με άλλες, τότε θα είχε δικαίωμα να «αναρωτιέται» γιατί «χολοσκάς». Πράγματι δεν χρειάζεται να συγχωρήσεις τις καβάντζες, χρειάζεται όμως να συγχωρήσεις τα ψέματα που σου είπε.
Αν καταφέρετε να κάνετε μια ειλικρινή συζήτηση αναλαμβάνοντας τις ευθύνες σας, ίσως λειτουργήσει καθαρτικά.
__________________
5.
Γεια σου Ά μπα μου! Σε λέω "μου" γιατί διαβάζοντας αυτή τη στήλη κάθε μέρα είναι πλέον σαν να είσαι δικός μου άνθρωπος... θαυμάζω τις συμβουλές σου αλλά απ'ότι φαίνεται δεν τις ακολουθώ.
Εδώ και 4 χρόνια είμαι με κάποιον αρκετά μεγαλύτερο μου (εγώ 23 αυτός 34). Στο μεσοδιάστημα υπήρξε ένα διάλειμμα 8 μηνών που ήταν πέρυσι το καλοκαίρι, είχαμε χωρίσει με δική του πρωτοβουλία. Όντας η πρώτη μου μεγάλη σχέση, λογικό στην ηλικία που είμαι, την είχα πάντα πολύ ψηλά και έβαζα κάτω από το χαλί πράγματα που με πλήγωναν (καυγάδες, βρισιές, υποτίμηση), χωρίς τότε να το παίρνω είδηση. Όλα αυτά όμως μέσα μου με πίεζαν και όταν ήρθε ο χωρισμός μοιραία, κατέρρευσα... Την επόμενη μέρα του χωρισμού πήγα σε ψυχολόγο γνωρίζοντας ότι δεν είμαι σε θέση να το αντιμετωπίσω αυτό με ψυχραιμία. Τότε κατάλαβα πόσο είχα ρίξει τον εαυτό μου και πόσο χυδαία συμπεριφορά ανέχτηκα. Δυστυχώς δεν είχα χρήματα να συνεχίσω αλλά τότε είχα βοηθηθεί πολύ! Μην τα πολυλογώ, πέρασε το διάστημα στο οποίο είχα κάνει πολλά στη ζωή μου (ξαναβρήκα όλες τις παρέες μου και όλοι με στήριξαν πάρα πολύ, πήρα πτυχίο, βρήκα τη δουλειά που ήθελα) αλλά πάντα μου έλειπε και συχνά τον σκεφτόμουν και έκλαιγα. Μετά από 8 μήνες και ενώ δεν είχαμε επαφές, ξαναμιλήσαμε, βρεθήκαμε και είπαμε να είμαστε πάλι μαζί. Όλο αυτό το διάστημα που τα ξαναφτιάξαμε (7 μήνες) είμαστε μια πάνω μια κάτω, η αλήθεια είναι πως συχνά ήμουν υπερβολική σε αντιδράσεις γιατί έχοντας καεί ήδη μια φορά δεν ήθελα να την ξαναπατήσω. Το πρόβλημα είναι ότι εκείνος φυσικά παραμένει όπως ήταν (μισογύνης και χειριστικός -αυτή η φράση είναι τόσο συνηθισμένη εδώ μέσα όσο και το "κάνει φλυαρία" στο shopping star), εγώ όμως πλέον αυτό μπορώ και το αντιλαμβάνομαι αντί να το δεχτώ όπως παλιά, αντιδράω με αποτέλεσμα να τσακωνόμασε συχνά. Και άλλες φορές έχει γυρίσει με προσβλητικό τρόπο και μου χει πει ότι τον ενοχλεί που αντιδράω και ότι θέλει μια γυναίκα που να ξέρει τον ρόλο της (καλή νοικοκυρα, δούλα και κυρά και ναι άντρα μου σε όλα), ενώ σε τέτοιες φάσεις συνηθίζει και να με βρίζει. Σήμερα έγινε ένα τέτοιο σκηνικό, ενώ μιλούσαμε για κάτι άσχετο, είπα την γνώμη μου, μια γνώμη που δεν του άρεσε... και τι δεν μου... ότι είμαι ηλίθια, κακομαθημένη ψωνάρα, κοκότα που δεν ξέρω τι μου γίνεται, και να πετάει στο ενδιάμεσο και ένα "Άντε και αμα σ'αρέσει", του στυλ αν δεν σ'αρέσει άντε γεια. Εγώ αν και το ήθελα πολύ δεν τον έβρισα, γιατί αν το έκανα θα έλεγα τρεις χειρότερα και θα τον χώριζα επιτόπου κάτι που ενώ το σκέφτομαι συχνά τελευταία δεν το χω αποφασίσει ακόμα... Μάλιστα μου είπε ότι είμαι τυχερή που είμαι εγώ και με σέβεται γιατί αν ήταν άλλη θα τις είχε φάει κιόλας. Τι τέρας έχω γράψει..... δεν ξέρω τι θέλω να σε ρωτήσω... ξέρω ότι ήταν νευριασμένος και μετά θα του περάσει, αλλά όλα αυτά που λέει πάνω στα νεύρα του μήπως τελικά τα πιστεύει γενικά για μένα? Και όλο αυτό το σκηνικό είναι τελικά βία?
-ηλίθια...
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δεν ήθελες να την ξαναπατήσεις, αλλά την ξαναπάτησες, και τώρα ακούς χειρότερα από πριν. Αυτά που λέμε πάνω στα νεύρα μας είναι αυτά που έχουμε στο μυαλό μας, και δεν δικαιολογούνται με το «πάνω στα νεύρα του». Δεν μας κυριεύει κάποιο πνεύμα εκείνη τη στιγμή. Αυτά που λέει, τα πιστεύει γενικά για οποιαδήποτε του φέρνει αντίρρηση. Εσύ δεν είπες ότι είναι μισογύνης; Λες να είναι μόνο με σένα;
Ναι, όλο αυτό το σκηνικό είναι βία, και την ανέχεσαι εδώ και χρόνια. Η απειλή σωματικής βίας είναι κάτι πάρα πολύ σοβαρό που πρέπει να λάβεις υπόψη σου ως αληθινό κίνδυνο. Ρίχνεις τον εαυτό σου συστηματικά και πλέον έχεις φτάσει σε σημείο να απειλείσαι και να μην καταλαβαίνεις πόσο γρήγορα και άμεσα πρέπει να απομακρυνθείς από αυτόν τον άνθρωπο. Χρειάζεσαι ψυχολόγο ξανά, και πρέπει να βρεις έναν τρόπο για να ξαναπάς.
Μην κάνεις αστεία με το «χειριστικός και μισογύνης» για να υποτιμήσεις την κατάσταση και να πειστείς ότι είναι φυσιολογική. Μπορεί αυτές οι λέξεις να ακούγονται συχνά, αλλά δεν είναι αυτή η πλειοψηφία των αντρών. Οι γυναίκες που είναι με σωστούς άντρες δεν στέλνουν μηνύματα για συμβουλές ή βοήθεια. Διάλεξες αυτόν για κάποιους λόγους, που θα ανακαλύψεις αν συνεχίσεις την θεραπεία, και ο λόγος δεν είναι ότι είσαι ηλίθια. Ούτε να το ξανασκεφτείς αυτό.
__________________
6.
Γειά σου, Α,μπα μου.
Θα ήθελα την γνώμη σου σε ένα ζόρι, που τραβάω το τελευταίο διάστημα. Ζω εδώ και δυόμιση χρόνια στο εξωτερικό. Παράλληλα με την πρωινή δουλειά μου, δουλεύω και ως διερμηνέας. Ανάμεσα στους γνωστούς μου εδώ συγκαταλέγεται ένα ζευγάρι από Ελλάδα, οι οποίοι παρόλο που είχαν πολλές ευκαιρίες, δεν έμαθαν την γλώσσα. Η γυναίκα κυρίως όποτε θα πιούμε καφέ, θα ζητήσει να την "βοηθήσω": του τύπου να πάρω τηλέφωνο κάπου για να συνεννοηθώ για θέματα της, να πάω μαζί της στην τράπεζα, στο δημαρχείο κλπ, μέχρι και ραντεβού για να κάνει δοκιμαστκό σε δουλειά της έχω κλείσει. Στην αρχή είπα εντάξει, ας την βοηθήσω την κοπέλα, συμπατριώτες είμαστε, αλλά από ένα σημείο και μετά παρατηρούσα ότι θα μου τηλεφωνούσε ή θα έλεγε να βρεθούμε μόνο όταν ήθελε να την βοηθήσω σε κάτι. Μάλιστα κατά διαστήματα γίνεται πολύ πιεστική και με παίρνει 3 και 4 φορές τη μέρα στο κινητό, για να κάνω ένα τηλεφώνημα κάπου, που θέλει. Από την άλλη πλευρά ο άντρας της μου ζήτησε μια φορά να πάμε μαζί σε μια δημόσια υπηρεσία και μου είπε από μόνος του να με πληρώσει. Ρε συ, α,μπα μου, η κοπέλα μ έχει φέρει σε πολύ δύσκολη θέση και δεν ξέρω πως να της το κόψω, που νομίζει πως είμαι η γραμματέας της. Να της πω ευθέως, ότι ξέρεις δεν πάει άλλο ή να μιλήσω στον άντρα της;
Σ' ευχαριστώ εκ των προτέρων
- Ιωάννα
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Οπωσδήποτε δεν ανακατεύεις τον άντρα της, δεν είναι ιδιοκτησία του για να την βάλει σε τάξη. Πριν της πεις ότι δεν πάει άλλο, δοκίμασε να δείξεις ότι δεν πάει άλλο, λέγοντας «όχι». Μην περιμένεις να το καταλάβει από μόνη της και να σταματήσει, αλλά μην θεωρήσεις ότι είναι υποχρεωτικό να γίνεις τόσο άμεσα δυσάρεστη για να το καταλάβει. Μην απαντάς στα τηλεφωνήματα, ή, όταν απαντάς, λέγε της ότι είσαι πολύ απασχολημένη σήμερα και δεν μπορείς να την βοηθήσεις, πρέπει να βρει κάποιον άλλον. Θα χρειαστεί πάνω από μια φορά, αλλά μη νομίζεις ότι θα αργήσει να το καταλάβει. Ξέρει πολύ καλά τι κάνει, και θα περάσει αμέσως το μήνυμα. Όταν ξεβολευόμαστε το καταλαβαίνουμε αμεσότατα.
_________________
7.
Καλησπέρα λατρεμένη Αμπα, νομίζω πως αυτή ειναι άλλη μια ερώτηση "Μήπως είμαι υπερβολική;" ίσως και κάτι παραπάνω. Η υπόθεση έχει ως εξής: Συζητάμε σε ομαδική συνομιλία για τους πρωην της κολλητής μου (η ιδια είναι μεσα στη συνομιλία εννοειται και συμμετείχε στην κουβέντα). Εγώ αστειευόμενη λέω πως είναι αστείο που έχουμε βγάλει κωδικά ονόματα για όλους τους πρώην της πχ ο κοντούλης, ο νησιώτης κλπ. Σε κάποια φάση της αναφέρω τον γκόμενο "007" ο οποίος ήταν μια κακή ιστορία ενός μήνα.
Η απάντησή της ήταν η εξής: "Ποοοο τι τον αναφέρεις τώρα τον 007; Έλεος! Να κάτσεις να λιώσεις εκεί μέσα στο σπίτι σου και να μην ξαναβγείς!".
Και το είπε αυτό διότι λόγω προβλημάτων υγείας των γονιων μου τον τελευταίο μήνα καθομαι στο σπίτι για να βοηθαω και εννοειται δεν το απολαμβανω καθόλου γιατί κουράζομαι πάρα πολύ και έχω μηδεν χρονο για τον εαυτο μου. Η ίδια γνωρίζε πως αυτή ήταν μια πολυυυ δυσκολη φαση της ζωης μου και παρολαυτα την εριξε τη χοντράδα της...
Εκεινη τη στιγμη που το εστειλε αυτο μπροστα σε ολους δεν ειπα κατι. Ουτε οι υπολοιποι είπαν κατι.
Ουτε μετά είπα κάτι. Το αφησα να περασει και θα σου εξηγησω γιατί.
Κάθε φορά που πετάει κάτι προσβλητικό και εμένα με πειράζει και της το λέω η απάντησή της είναι μία: "Είμαστε τόσα χρόνια φίλες και ακόμα να μάθεις το ύφος μου! Καλά δεν κατάλαβες ότι αστειεύομαι; Με προσβάλλεις!". Κάθε μα κάθε φορά...
Γι αυτο αυτή τη φορά επειδή δεν ηθελα να ακουσω παλι αυτη την ηλίθια δικαιολογία, το βουλωσα (κακώς!) και δεν είπα ότι με πείραξε ΠΟΛΥ αυτή η "εκδικητική" φράση.
Πώς να χειριστώ αυτή τη συμπεριφορά; Οι χοντράδες έρχονται συνεχώς και δεν ξέρω πώς να τις αντικρούσω!
-Τριανταφυλλένη
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Πιστεύεις ότι υπάρχει μια επιθετικότητα σε αυτά που σου λέει, η οποία απευθύνεται συγκεκριμένα σε σένα, ή πιστεύεις ότι κάνει το ίδιο με όλους; Την αποκαλείς κολλητή, οπότε ελπίζω ότι ξέρεις την απάντηση. Έχει διαφορά το τι πρέπει να κάνεις ανάλογα με το τι ισχύει.
Γενικότερα, η απάντηση στη δικαιολογία «αστειευόμουν» είναι «δεν είναι αστείο αν ο άλλος δεν γελάει». Δεν έχει την εξουσία να αποφασίζει τι είναι αστείο για κάποιον άλλον, ειδικά αν ο άλλος λέει ξεκάθαρα ότι ενοχλείται. Το «αστειευόμουν» όταν διαμαρτύρεσαι σημαίνει «δεν με ενδιαφέρει τι αισθάνεσαι και δεν σκοπεύω να περιορίσω τον εαυτό μου». Η δικαιολογία της δεν είναι ηλίθια, αντιθέτως, είναι πολύ σοβαρή, και δείχνει πώς βλέπει τον εαυτό της στη σχέση σας. Δείχνει ότι εσύ πρέπει να συμμορφωθείς, γιατί έχεις άδικο που παρεξηγείσαι.
Η δυναμική αυτή, αν αλλάξει ποτέ, θα αλλάξει επειδή θα αλλάξεις εσύ απέναντί της. Σκέψου καλά γιατί φέρεται έτσι, και ξεμπρόστιασε τον μηχανισμό που βρίσκεται πίσω από τα «αστεία». Αυτό που προτείνω είναι πυρηνικός πόλεμος, αλλά πολύ φοβάμαι ότι δεν μπορείς να τον αποφύγεις.
σχόλια