ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Παράτησα τη δουλειά μου. Οι λόγοι πολλοί: άσχετη με τις σπουδές μου, μακριά από το σπίτι και προβλήματα με την προϊστάμενη. Με νευριάζει ο εαυτός μου όμως που ο κύριος λόγος ήταν ένας συνάδελφος με τον οποίον παίχτηκε κάτι το οποίο όμως δεν κατέληξε σε σχέση και πληγώθηκα πάρα πολύ γιατί είμαι ερωτευμένη μαζί του... Και τώρα αυτός έχει καινούργια κοπέλα την οποία διάλεξε μπροστά από μένα... Πώς να νιώσω τώρα εγώ που τον θέλω τόσο; Πώς να μη σκέφτομαι τις υπέροχες βραδιές μαζί του όποτε τον βλέπω συνέχεια και στέκομαι δίπλα του επί 8 ώρες... Μου λέει ότι πρέπει να προχωρήσω γιατί δεν υπάρχει ελπίδα, είναι λέει πολύ ερωτευμένος με την κοπέλα του και θέλει να μείνουμε φίλοι... Τελικά έκανα την αδύναμη επιλογή και παράτησα τη δουλειά μου που αγαπούσα τόσο, ώστε να τον ξεπεράσω. Του το είπα και δεν είπε τίποτα. Ούτε 'θα μας λείψεις', ούτε με παρακάλεσε να μην το κάνω ούτε τίποτα. Απλά κάνει πως έχει ξεχάσει τις στιγμές μας, τα δάκρυα που έχυσα όταν τον έπαιρνα τηλέφωνο και δε μπορούσε να έρθει να με βρει. Τα τρελά μας φιλιά και οι αγκαλιές στα αποδυτήρια στη δουλειά, το πρώτο μας φιλί μέσα στη βροχή που σταματούσε και με άρπαζε μέσα στο δρόμο να με φιλήσει. Δε με νοιάζει αν βραχούμε έλεγε, 'live the moment'. Όλες οι αναμνήσεις εξαφανίστηκαν μπροστά στην αγάπη του για κείνη.