Όταν ο Στέλιος Παπαθεμελής -ως Υπουργός της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ και Ανδρέα Παπανδρέου τότε- υποχρέωσε τα νυχτερινά κέντρα να κλείνουν στις 2 το βράδυ, οι αντιδράσεις ήταν περισσότερες από όσες περίμενε.
Σχεδόν κάθε βράδυ εκείνου του Φεβρουαρίου, όταν έκλειναν τα κέντρα, γέμιζε η πλατεία Συντάγματος με κόσμο που δεν ήθελε να σταματήσει τη διασκέδαση αλλά δεν είχε σε ποιο μαγαζί να πάει.
Το παρακάτω βίντεο είναι απολαυστικό, και δείχνει μια αφάνταστα διαφορετική Ελλάδα...
Η κοινή απόφαση των υπουργών Δημόσιας Τάξης, Στέλιου Παπαθεμελή και Εργασίας, Ευάγγελου Γιαννόπουλου, για τη θέσπιση νέου ωραρίου για τα νυχτερινά κέντρα είχε γίνει σε μια προσπάθεια να περιοριστεί η αστική ηχορύπανση. Κατά τη γνώμη μου ήταν σωστή, και μιλάω και ως θύμα αυτής της ηχορύπανσης (μένω πάνω από μπαρ που μας κρατάει ξύπνιους θέλουμε δεν θέλουμε) αλλά και ως άνθρωπος που δεν έχει πρόβλημα να βγει να πιει και να χορέψει στις 10 το βράδυ αντί να περιμένει να πάει 12 ή 1 για να ξεκινήσει τη βραδιά του.
Οι εργαζόμενοι ήταν υπέρ, οι ιδιοκτήτες όχι. Κι έτσι, με την αθάνατη νεοελληνική πονηριά τους έκαναν διάφορα κόλπα (έκλειναν τη μουσική, σέρβιραν ξαφνικά μακαρονάδες, κρατούσαν τσίλιες, έβαζαν αυτοφωράκιες, και φυσικά δωροδοκούσαν τους ελεγκτές) και συνέχισαν τη μεταμεσονύκτια διασκέδαση.
Ο νόμος φυσικά δεν άντεξε πολύ. Ατόνησε σταδιακά, όπως πχ. και ο αντικαπνιστικός νόμος πιο πρόσφατα.
Οι αντιδράσεις όμως μας θυμίζουν μια περίοδο ευημερίας και, τώρα μπορούμε να το δούμε εκ των υστέρων, ευτυχίας. Ο κόσμος δεν χρειαζόταν να διαδηλώσει για μνημόνια, περικοπές μισθών και συντάξεων και δυσβάσταχτους φόρους.
Λεφτά υπήρχαν, έστω και δανεικά. Το μεγαλύτερό μας πρόβλημα ήταν αν τις καθημερινές θα έκλειναν τα νυχτερινά μαγαζιά στις 2 ή αργότερα...
