ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ζητώντας κάτι που να μη γίνετ' ουρλιαχτό κι οφθαλμαπάτη Σαν χαρακτήρας θα έλεγε  ότι απο παιδί ήμουν ρομαντικός, ευαίσθητος και επίμονος ως προς τις σχέσεις με τα κορίτσια. Ολές αυτές τις συναισθηματικές ιδιότητες  όμως τις υπερκάλυπταν οι αναστολές, ντροπαλότητα, ατολμία και χαμηλή αυτοεκτιμίση που με διέκριναν.Έπαιζα με τα βλέματα, χαμόγελα αλλα δεν κατόρθωνα να βγάλω λέξη όταν βρισκόμασταν κοντά ο ένας στον άλλο.Γνώριζα βλεπεις ότι δεν άντεχα την απόρριψη διότι με έριχνε σε φαυλό κύκλο αρνητικών συναισθημάτων ( αυτουποτίμηση, απόγνωση, παρατεταμένη θλίψη) και περιόριζα επιθυμιές και διεκδικήσεις.Έτσι στην διάρκεια εφηβείας έκανα μόλις τρείς σχέσεις. Μια απο αυτές πιο μεγάλη σε διαρκεία και συναισθηματική αξία.Μεγαλώνοντας απο την θετική επιρροή άλλων παραγόντων ( εργασιακή απόδοση  και κοινωνικές διακρίσεις) ενισχυσα την αυτοπεποίθηση μου και παράληλα περιοριστηκαν σ ένα βαθμό τα αρνητικά συμπτώματαΓύρω στα 23 σε μια κοινωνική εκδήλωση συνάντησα μια κοπέλα που στα εφηβικά χρόνια την είχα προσέξει ιδιαίτερα για την ομορφιά και κοινωνικότητα της.Ηταν γοητευτική, χαμογελαστή και με άνεση στην διαπροσωπική επαφή.  Αντίθετα εγώ οπως ανέφερα και παραπάνω στην αρχική επαφή ημούν ντρόπαλος και κλειστόςΤην βραδία εκείνη καθίσαμε τυχαία ο ένας διπλά στον άλλον στο φαγητό, συστήθηκα και τις είπα ότι την θυμόμουν απο τα σχολικά μας χρόνια.Ολή την νυχτά κατώ απο συναισθήματα νοσταλγίας εφηβικών χρόνων, κοινών εμπειριων, αναπτύχθηκε ένα συναισθηματική εγγύτητα.Με κάλεσε να την ακολουθήσω σ΄ενα party, αφου την ευχαρίστησα της ανέφερα πρωινές υποχρεώσεις και επέστρεψα σπίτι.Τις επόμενες μέρες την είχα στην σκέψη και επιθυμίες με κατέκλυζαν τόσο πολύ που υποτίμησα την πληροφορία ότι προερχόνταν απο μακροχρόνια άλυτη σχέση, με σκέψεις επανασύνδεσης. Άσχετα εάν σ΄εμενα δήλωνε μόνη και ελευθερη.Τολμήσα και τις τηλεφώνησα ζητώντας συνάντηση για ποτό η φαγητό.  Ανταποκριθηκε και μετά απο μέρες συνατηθήκαμε, πότο και καλή διάθεση μας έφεραν κοντά και διέκρινα την συμπάθεια στον βλέμα και την σκέψη. Οι συναντήσεις επαναλήφθηκαν και κατέληξαν σε ερωτική σχέση.Πρώτο διάστημα η εξιδανίκευση και  συναισθηματική εγγύτητα έκαναν την σχέση να μοιάζει ιδανική, μετά απο λίγους μήνες άρχισε πέρασε η εποχή της φαντασίωσης και αρχίσαν να γίνονται όρατα προβλήματα και αδιέξοδα, έτσι μετά απο λίγο μου ζήτησε να διακόψουμε γιατί ήθελε να μείνει μόνη για να επαναξιολογήσει τις επιλογές και επιδιώξεις της όπως υποστήριζε.  Κατάλαβα ότι είχε αρχίσει να βλέπει και πάλι τον πρωήν συντροφό της. Θλιψη και οργή πυροδοτήθηκαν απο τα συναισθήματα απόρριψης και ειδικά για έναν άλλον άνδρα. Φυσικά αγνόουσα την συναισθηματική επέδυση και την εξάρτηση που είχε αναπτυχθεί ανάμεσα τους μετα απο τόσα χρόνια. Στο μυαλό και την ψυχή υπήρχε η θέληση για δράση και προσπάθεια.Συνέχισα να τηλεφωνώ, το ίδιο και αυτή με μικρότερη συχνότητα. Πάθος υπήρχε ( όπως σε όλες τις σχέσεις που βασίζονται στην ένταση και επιθυμία και λιγότερο στην κατανόηση και ενσυναίσθηση) και πολλές φορές βρισκόμασταν ερωτικά. Ομως μετά απο λιγές μέρες το ίδιο σκηνικό ΄..εντάσεις, συγκρούσεις και αποδόμηση.  Αδιέξοδο..Το κορίτσι είχε βρεί μια ισορροπία σ΄εμένα έβρισκε διέξοδο η ένταση και το πάθος και στον άλλον άνθρωπο η ασφάλεια και η ηρεμία.Ήμουν το τρίτο πόδι στο τραπέζι.. κρατούσα διχώς να το γνωρίζω την ζωτική ισορροπία στην συναισθηματική της ζωή.Εγώ όμως ημούν συχνότερα μέσα στην ανασφάλεια, μοναξία και την συχνή απόρριψη. Γνωρίζω ότι και εμενα εξυπηρετούσε η κατάσταση αυτη, είχα χρόνο να αφιέρωνω για εργασία και κοινωνική δραστηριότητα και παράλληλά ένα προσωπο να αναφέρομαι συναισθηματικά.Τα χρόνια περνούσαν και κάποια στιγμή έπρεπε να δημιουργήσει οικογένεια,  τότε οι αποφάσεις ήταν οριστικές και προσχεδιασμένες.Οι  επιλογές της , η ρίξη και  ένταση και επειδή δεν ήταν μάλλον σίγουρη και τόσο ισχύρη η θέληση της, ζήτησε βοήθεια απο τρίτους.Τελεσίγραφα και απειλές  ακολουθούσαν.. Δεν σου άφηναν περιθώρεια. Έπρεπε να μηδενίσεις την ζωή σου και να αποδεχθείς την απαξίωση.Τώρα το τρίτο πόδι στο τραπέζι θα ήταν άλλο,, ίσως η εργασία, παιδιά, κλπ.Αποτέλεσμα τα χρόνια πέρασαν, βρέθηκες στα 35 και μια ζωή ξοδευμένη και ένα συναίσθημα κένο και απαξιωμένο.Βρισκέσαι να αναρωτιέσε, εάν ποτέ υπήρξε σχέση και όλα αυτά ήταν στην φαντασία και αυταπάτη.. η  ζωή που δεν έζησες..Το χειρότερο κλείδωσες μέσα σου και πλέον έχεις μια άρνηση να ξαναεπενδύσεις συναισθηματικά.. φοβάσαι μην ξαναζήσεις τα ίδια...Μηδενισμό και απαξίωση..